Tek bir gece iki yabancının hayatını birleştirdi.
Gece karası gözlerin büyüsüne kapılmaktan ölesiye korkan masum ve kırılgan bir kadın...
Zümrüt yeşili gözleri gördüğü ilk andan beri aklından silemeyen acımasız ve öfke dolu bir adam...
Geçmiş onları...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
#Toygar Işıklı - Sen Yanımdayken
Çağla ve Baran yemekten sonra gitmişlerdi. Galiba onlar da artık birbirimizi öldürmeyeceğimize emin olmuştu. Bu düşünceyle istemsizce kıkırdadım. "Ne oldu?" diyen sesle yerimden sıçradım ve beni izleyen adamla karşılaştım.
"Çağla ile Baran'a gülüyorum." Olumlu bir mırıltıyla hafifçe bana doğru eğildi. Koltukta otururken onunla birden yüz yüze gelmek gerilememe neden oldu.
"Uykun gelmedi mi?" diye sormasıyla ifadesizce yüzüne baktım. Neden soruyordu ki? "Gözlerinin etrafı kızardı ve bence uyuma vaktin geldi."
"Benim uykum gelmedi ama..." diye mırıldanmamla güldü ve kafasını salladı. "Tamam o zaman. Ben biraz verandadayım. Bir şey olursa seslenirsin," dedi ve arkasını dönüp gözden kayboldu. Anlamayarak arkasından bakakaldığımda omuz silktim ve önüme döndüm fakat dakikalar sonra kendimi yanına giderken buldum.
"Ben geldim..." diye sessizce fısıldamamla kafasını çevirdi ve derin bir iç çekip, "Hoş geldin..." diye karşılık verdi.
"Ne yapıyorsun burada?"
"Karanlığı izliyorum..." demesiyle karanlık bahçeye ve etrafına bakındım. Kafamı salladım, "Güzelmiş..." dedim.
"Lina..." derken sesinde isimlendiremediğim bir ton yakaladım. Tereddütlüydü. "İyi misin?"
Derin bir nefes çektim ciğerlerime. "İyiyim... Bugün onları evin ortasında görünce şaşkınlıktan konuşamadım. Beklemediğim bir ziyaretti." Alay dolu gülmemle, "Ne düşünüyorsun?" diye sordu.
"Bilmiyorum. Bazı şeyleri öyle görmezden gelmişim ki, şimdi hepsi bir bir düşünmeme neden oluyor." Kafamı iki yana salladım. "Sanki aylardır onlardan uzakta değilmişim gibi bakıyordu. Öyle kendinden ve koyduğu kurallardan emin ki... Aslında biliyor musun? Pişman olup karşıma çıksaydı, tepkim farklı olmazdı. O evden çıkmadan önce onun başına gelecek olan her şeyi ona daha önce söylemiştim ama umursamamıştı."
"Seni anlıyorum..." dediğinde başımı onun tarafına çevirdim. Bana bakmıyor, karşısındaki manzarayı izliyordu. Yanaklarında yine çukurlar oluştu ve istemsizce gözlerim onlara kaydı. "Sana bir şey sormak istiyorum..."
Merakla kaşlarımı kaldırıp, "Ne soracaksın?" diye sordum.
"Bugün annemle mutfakta ne konuştunuz?" diye sormasıyla yutkundum ve "Nereden çıktı bu şimdi?" diye karşılık verdim.
