TOHUM

BÖLÜM 1 - YAĞMUR

Nefret ettiğim yağmur damlaları vücudumu yakarcasına üzerime konarken nefesimin kontrolü ellerimden kayarak gitti. İçime oturan boşluğu havayla doldurmaya çalışsamda ciğerlerim neftetle reddetti.

Karanlık vücuduma süzülüp ruhumun derinliklerine işlemişti. Bir iki mısra anılarımın basamaklarını tırmanırken ruhumun ışığa verdiği tepki dayanılmazdı. Aydınlığı zihnimin en derinliklerine gömmeye çalışırken ruhumun bir kısmını hasardan kurtaramamıştım.

Adımlarımı kaçma isteğiyle hızlandırmak istesemde bedenim komutumu yerine getirmeyip uyuşuk tavrını takındı. Bastığım suyun üstünde yansımamı hissetsemde gözlerimi ileriye doğru bakmaya zorladım. Biran önce kendi sığınma alanıma çekilme isteğiyle dolmuştum.

Karanlık havayı içime çekip daha karanlık bir şekilde çıkmasına izin verdim. Ciğerlerimin, parçalayan havayı almak için çıldırmasını bekleyerek nefesimi tutarak ilerledim.
Evimin karanlık içindeki huysuz görüntüsünü görmemle hırçın hava cigerlerimi parçalayarak içeri sızdı.

Gözle görülmeyen hasara aldırmadan kapıdan içeri adımımı attım.

Ortalarda anneme dair herhangi bir iz bulamayınca yönümü direk odama çevirdim. Tek sığınağım halini alan odama girdiğimde içimdeki karanlık bulutlar dağılmak yerine bir araya toplanmıştı. Bana her zaman güven veren yer nedenini anlamadığım bir şekilde içimi huzursuzlukla doldurdu. Nedenini anlayamadığım duyguları kafamdan atmak için başımı iki yana salladım, düşünmek istemiyordum.

Rahatlamak için üstümdekileri çıkartıp doğruca yorganın altındaki dünyamda yerimi aldım. Yorganın çıplak vücuduma varlığını bildiren yoğun hissine sıkıcı sarıldım. En nefret ettiğiniz şeye muhtaç olmanız nasıl bir şey olabilirdi?

Uykudan nefret ederken ona muhtaç olmam çaresizliğimin mi kanıtıydı, yoksa güçsüzlüğümün mü? Ona direnmeyi denemek hastalıklıydı. Bedeninden, ruhundan söküp atamayacağın şeye bukadar ihtiyaç duymak.

Korkulasıydı. Nefret edilesiydi.

Nefret ettiğim şeyin beni hayatta tutuyor olduğunu bilerek yaşamaksa ölmekle eşdeğerdi.

Kabusumun bedenime hükmetmesini bekledim. Sonunda beni karanlığına çekerek onsuz yaşamamın imkansızlıgının altına imzasını attı.

***

MERHABALAR... ÖNCELİKLE OKUMAYA BAŞLADIĞINIZ İÇİN SİZLERE TEŞEKKÜR EDİYORUM. UMARIM GİRDİĞİM BU YOLDA SONUNA KADAR YANIMDA OLURSUNUZ. OYLARINIZI VE YORUMLARINIZI EKSİK ETMEYİN:)