But tita Dawn, that girl is poor. Umiiyak parin nitong sabi.
Pero paano sya nakapasok sa FEU kung mahirap lang sila?
She's a scholar.. nakayuko nitong sabi.
Alam mo Kale ang labanan sa iskwelahan wala yan sa pera. Ito ang laging gamit. (Sabay turo ni Dawn sa may ulo.) kahit na mahirap ka lang pero kung matalino ka naman kayang-kaya mong higitan ang mayayaman. Mahinahon nitong paliwanag.
Kahit na tita Dawn, that girl is too chip! Naiinis nitong sabi.
"Nagulat silang lahat ng biglang magsalita si Emilio, na kanina pa tahimik"
Don't you ever call her that way. She's one of the very active admin of mama and papa's fan page. (Alam kasi ni Kale na nasanay na si Emilio na papa na ang tawag nito kay Richard) She's also one of the admin that always arranges mama and papa's meet and greet. And hindi mo ba nakita kanina na wala man lang umakyat ng stage para sa kanya? (Nahuli kasing lumabas si Emilio ng school para tingnan kung sino ang nanguna. At namukaan nya na isa ito sa admin.) And she's also mabait. Not like----
"Naputol ang sasabihin ni Emilio nang biglang magsalita si Kale"
What? Not like me? Huh? Fine kampihan nyo yang "MABAIT" na adming sinasabi nyo! Pasigaw nitong sabi tsaka umakyat na sa kanyang kwarto.
Emilio......
"Naputol ang sasabihin ni Dawn nang biglang magsalita si Emilio"
Ma, I'm very sorry. Hindi ko sinasadya. Hindi ko nalang din napigilan ang sari-----
"Naputol ang sinasabi ni Emilio nang magsalita si Richard."
No anak, wala kang kasalanan ginawa mo lang ang tama. Mali din naman na magsalita sya ng ganon. Sabay yakap nito kay Emilio tsaka ito nginitian.
"Bigla naman nagsalita si Dawn habang magkayakap ang mag-ama"
So ano? Kayong mag-ama lang ang magyayakapan? Natatawa nutong sabi.
"Agad na hinablot ni Rochard si Dawn at sinama sa kanilang yakapang mag-ama"
Nako ang ina ng mga anak ko nagselos pa. Hmmm. Natatawa nitong sabi habang pinipiga ng isang kamay ni Richard ang ilong nito at hinalikan sa noo.
--Amelia's POV--
"Nagulat nalang ako ng biglang may yumakap sa likuran ko habang nakatingin sa may seaside. Dito ko kasi inintay si Anton sa may bay walk. Maya maya pa ay humarap ako sa kanya tsaka ko sya ginantihan ng mahigpit na yakap at umiyak sa kanyang dib-dib."
Sige iiyak mo lang yan, sabihin mo sakin kapag ready ka na mag-salita. Andito lang ako makikinig sayo. Nakangiti nitong sabi habang hinihimas ang likod ko.
"Medyo matagal ding nakasiksik ang muka ko sa dib-dib nya. Kaya Nang mapagod na ko sa kakaiyak sa dib-dib nya ay agad nyang pinunasan ang mga luha ko."
Okay ka na? Ano ba nangyare? Sunod-sunod na tanong ni Anton, dahil na rin siguro sa ngayon lang ako umiyak ng ganito.
"Hindi alam ni Anton na kaya pala ko natigilan sa pag-iyak ay nakatulog na pala ko. Mabuti nalang at may mga bench malapit sa kinaroroonan namin, kaya agad nya kong inakbayan da dahang-dahan akong ipina-higa sa bandang hita nya."
"Medyo matagal din akong nakatulog. Maya-maya ay nagising ako ng may humihimas sa buhok ko. Nang tingnan ko kung sino iyon ay laking gulat ko na si Anton iyon."
