So eto na yun guys. Maraming salamat sa lahat ng sumubaybay kahit na di kagandahan to. Once again thank all.
***********************************
R I C H A R D
"Ang batang ipinagbubuntis ni Amelia ay nagawa pa nilang iligtas, ngunit ang anak ko ay ang sya ng bumigay. Lumabas ang bata ng premature kaya kailangan pa itong iincubator. Ngayon ang unang gabi ng burol ni Amelia. Ako ay nakaupo lang sa isang sulok at nakatanaw sa kinaroroonan ni Dawn at Lia. Simula kanina hanggang ngayon ay ayaw kumain ni Dawn, at walang makapilit dito. Si Dawn ay nakatulala lang ngayon sa picture ni Amelia sa kanyang harapan. Katabi nito si Josh na ayaw ding umalis sa tabi ni Amelia. Simula ng pagdating ni Amelia sa kanyang pag-buburulan ay tinabihan na ito ni Dawn at Josh. Napabalita na din sa Pilipinas ang pagkawala ng aming anak na si Amelia. Si Lio, si Aliyah at si tita Emily naman ay papalipad na din patungo dito. Ganun din ang aking mga pamilya at ang iba pa naming malalapit na kaibigan sashowbiz."
"Maya-maya pa ay dumating na ang ina ni Josh. At tsaka ito lumapit saakin"
Condolence.
"Pagbati nito tsaka isa-isa akong niyakap."
Nasaan si Dawn? At Josh?
"Tanong ng ina ni Josh."
"Tumingin lang ako sa kinaroroonan ng dalawa, tsaka kami lumapit sa dalawa."
Hijo, kumain ka na ba? Tanong ng ina ni Josh.
"Umiling lang naman ito, at muling bumalik sa pagka-tulala."
Halika muna, kumain ka muna tsaka ka bumalik ulit dyan. Pagka-usap dito ng ina ni Josh na parang bata, para lang mapakain.
No, ma! Nangako ako kay Amelia hindi ko siya iiwan. Umiiyak ng sabi nito.
Sige na muna Josh balik ka nalang ulit dito kapag tapos mong kumain. Singit ni Dawn sa mag-ina.
"Agad naman itong tumayo at sumama sa kanyang ina. Nang mabakante na ang upuan sa tabi ni Dawn ay agad akong tumabi sa kanya at hinawakan ang kanang kamay. Dun na muling nagpatakan ang mga luha nito ng sobra-sobra. Pinipilit kong mag-pakatatag dahil kailangan. Pinipilit kong pigilan ang mga luha ko para hindi nya makita na pati ako nahihirapan. Ang sakit makita ng dalawa mong mga mata na yung mahal mo ay umiiyak at nasasaktan. Isinandal ko ang ulo nya sa dib-dib ko tsaka ko sya niyakap."
"Di ko na namalayang nakatulog na pala sya ng nakahiga sa hita ko at ako naman ay medyo nakatulog din siguro. Kaya iginala ko ang aking mga mata at tiningnan kung may mga tao na ba. Saktong pagkatingin ko sa may pinto ay syang pagpasok ni Lio, aliyah, at tita Emily."
"Nang makalapit na si Lio sa kinaroroonan ni Lia ay agad na itong umiyak ng umiyak kaya niyakap nalang ito ni tita Emily upang patahanin."
D A W N
"Pagka-gising ko ay agad kong hinanap si Richard. Nakita ko syang nagluluto sa may kusina kaya agad ko syang nilapitan."
Chard, alam mo ba napanaginipan ko namatay si Lia tapos iyak daw ako ng iyak. Grabe daw yung iyak ko. Natatawang sabi ko.
"Hindi naman ako pinansin ni Richard at muling bumalik sa pagluluto, tsaka ito umiyak."
Hoy! Bakit ka umiiyak para kang bata! Ano nangyare na paso ka ba? Natatawa kong sabi.
Dawn...........
Wait don't tell me.............. no, no, no, no,! Lord kung nanaginip nanaman ako sana gisingin nyo na ko! Lord no!!!!! Hihinga-hinga nitong sabi, tsaka kinagat ang sarili.
Aw! Omygahhhhaddd. Where is she? Dalin mo ko sa kanya Richard alam ko panaginip lang ulit to! Umiiyak na nyang sabi.
R I C H A R D
"Pinauwi muna kami nina mommy kagabi para daw makapag-pahinga naman kami. Halos kasabay dumating nina mommy ang iba pa naming kaibigang malalapit saamin, dahil nagsasabay-sabay nalang sila sa iang private plane."
"Nang makarating kami sa chapel na kinaroroonan ni Lia ay agad nang bumaba si Dawn at di man lang ako hinintay na pagbuksan sya ng pinto. Sinundan ko lang sya ng tingin habang tumatakbo papasok sa chapel, ngunit hindi na sya pumasok sa chapel ng matanaw nya ang nasa loob agad itong tumakbo sa isang mabatong open area tsaka ko ito sinundan. At dun ko sya naabutang nagbubukol ng mga bato sa isang ilog. At umiiyak."
Shh!shhh!
Pagyakap ko dito at pagpapakalma.
Bakit kung kelan ko sya nakita tsaka pa nagkaganito ang buhay ko? Naten? So ibig sabihin hindi panaginip yung kagabi? Umiiyak pa rin nitong sabi habang nakayakap sakin.
Dawn tara na sa chapel. Alam kong hindi gugustuhin ni Lia na nagkakaganyan ka.....
"Simula ng unang araw na ibinurol si Lia hanggang sa kanyang huling hantungan ay sobrang lungkot ni Dawn at Lio, hanggang sa dumadating sa point na hindi ako pwedeng umiyak kasi ako yung nagpapatatag sa loob nila. Hindi ko na din makita yung ngiti ng isang Dawn Zuluetang kagaya nya. Hanggang sa titingnan ko nalang siya sa picture at iisiping pano ko mapababalik yung gantong ngiti?"
"Basta un na guys imagine nyo nalang ayaw nya mapublish e may pic sana"
