So, babe san mo gusto mag-lunch? Pag-basag sa katahimikang namumuo sa kotse, ng tanungin ni papa si mama.
Uhmm, I want Italian food hon. Parang I want some Italian pasta. Okay lang ba sa inyo yun? Pag-sagot ni mama sa tanong ni papa. At pagtatanong saaming tatlo nina Lio, at Sheyn.
Yah, ma. Okay lang sakin kahit saan. As long as kasama ko si Sheyn. Ang tanungin mo po yang third wheel na nasa likod. HAHAHAHA. Tumatawang sabi ni Lio.
"oo isa lang naman akong third wheel ngayon.''
Well, atleast maganda. May pagyayabang kong sabi.
Ano, Lia? Italian food? Tanong ni mama.
Kahit ano ma. Maikli kong sagot.
"medyo malayo-layo din kasi ang Italian Restaurant na gustong kainan ni mama. Kaya medyo mahaba ang byahe."
Pa? Pwede bang mag-tanong? Nacucurious lang po kasi talaga ko. Pambasag ko sa namumuong katahimikan sa loob ng kotse.
Ano yun Lia? May problema ba? Tanong ni papa, habang nakatingin pa rin sa daan.
Pa, anak nyo po ba si Kale Landayan? Tanong ko dito.
Huh? San mo-di na naituloy ni papa ang sasabihin ng magsalita ako.
Pa, pls. Yung totoo. Anak mo ba si Kale Landayan? Madiin kong tanong dito.
Nung nasa America ako, with your tito's nakita namin sya pagala-gala and luckily she's a filipino kaya nagkaka-intindihan kami. She's just only 7 years old when I met her. Then I ask, kung asan ang parents nya, san sya nakatira? At marami pang iba. Pero hindi nya na daw alam. Kaya naisipan kong kup-kupin sya. A year past. Kinailangan kong umuwi dito sa Pilipinas para sa bago naming project ng mama mo. Kaya naisipan kong iwan muna si Kale sa mga tito nyo. Dun ko sya pinaalaga. After ng project namin ni mama mo bumalik ako sa America para alagaan sya. Masyado ko syang na spoil kaya lumaki syang nasusunod ang lahat ng gusto nya. Then iyon hanggang sa dito na nya ipag-patuloy ang kanyang pag-aaral. Mahaba nitong kwento habang nagmamaneho.
Ah. So hindi nyo po siya tunay na anak? Parang inalagaan nyo lang po siya nila tito? Nakangiti kong sabi.
Parang ganon na nga. Matipid nitong sagot.
"nang makarating kami sa restaurant ay agad na kaming umorder. Habang nag-aantay, ay para akong kinutuban ng masama. Hindi ko alam pero feeling ko may hindi ako gusto sa mga nang-yayari. Nilinga-linga ko ang mga mata ko ng mahagip ng mga ito ang isnag pamilyar na kotse. Hindi ko inalis ang tingin ko dito hanggang sa bumaba ito sa kotse at pumasok ito sa Restaurant ng may kasama ding isang pamilyar na babae. Hindi ko masyadong mamukaan ang muka nito dahil may suot itong salamin. Pero ayon sa kotseng gamit at sa pagtayo at paglakad, ay nasisiguro kong si Anton ito. Pero paano? Madaming ginagawa yun. Ano naman ang gagawin nya dito? At bakit may kasama syang babae? Alam kong hindi magagawa ni Anton yan. Ilan lang yan sa mga dumadaloy sa aking isip na hindi mawala."
