The Kidnap

Κεφάλαιο 11

POV Μαργαριτας

Επιτέλους άκουσα την φωνή του. Θα έχει ανησυχείση πάρα πολύ σίγουρα. Αμέσως έβαλα τα κλάματα. Αλλά θυμήθηκα ότι πρέπει να του πω να φύγουμε.

<< Μπαμπά>> μίλησα καθώς τον είχα βάλει σε ανοιχτή ακρόαση έτσι ώστε να τον ακούω καλύτερα.

<< Μαργαρίτα ? Εσύ είσαι ? Κοριτσάκι μου ανησύχησα παρα πολύ που είσαι αγάπη μου. Οι άντρες μου σε ψάχνανε τις μέρες που έλειπες. >> τον διέκοψα γιατί δεν έπρεπε να χάνουμε χρόνο. Μόλις αντιληφθεί ότι τύπος πώς φύγαμε θα ειδοποιήσει το αφεντικό του.

<< Μπαμπά είμαι μια χαρά. Άκουσε με πρέπει να να σηκωθείς και να φύγεις από το σπίτι με την Γωγω γρήγορα. Θα πάτε στο αεροδρόμιο και βγάλτε  εισιτήρια. Πετάμε για Αμερική βιάσου. Φύγετε από δω. Άμα δεν προλάβουμε θα πάρουμε το επόμενο αεροπλάνο. Με κατάλαβες μπαμπά. >> προσπαθούσα χωρίς άγχος να του εξηγήσω για να με καταλάβει.

<< Γιατί κόρη μου τι συμβαίνει. Πρέπει να μου πεις. Και με ποιον έρχεσαι; >> αχ όπως πάντα ένα σωρό ερωτήσεις. Αλλά τον καταλαβαίνω. Είναι ο μπαμπάς μου και ανησυχεί πολύ. Δεν θα θέλε να χάσει και μένα όπως την μητέρα μου. Όχι δεν θα το αντέξει.

<< Μπαμπά κάνε αυτό που σου είπα και σου υπόσχομαι πως θα σου τα εξηγήσω όλα από κοντά. Εντάξει; >>

<< Εντάξει κορίτσι μου >>

<< Βιάσου όμως μην αργειτε >> μετά από λίγο έκλεισα το τηλέφωνο με τα χίλια ζόρια. Φοβόμουν πως άμα το κλείσω ίσως να μην προλαβαιναν και να τους έπιανε αυτό το τέρας.

Εδωσα το τηλέφωνο στον Ιάσονα. Ο οποίος έπρεπε τώρα να πάρει την αστυνομία. Μακάρι να τους πιάσουν όλους και να μην ξεφύγει κανένας από αυτούς.
Έδωσε την διεύθυνση και όλα τα σχετικά που έπρεπε να ξέρουν. Στο τέλος έβγαλε την κάρτα την μικρή, δηλαδή τον αριθμό του και τον πέταξε στο δρόμο.

<< Γιατί το έκανες αυτό;  Πως θα μιλήσω με τον πατέρα μου; >> είπα αγχωμένη.

<< Μην ανησυχείς θα πάρω καινούριο. Άμα το άφηνα ίσως μας έβρισκαν. >>

<< Μα θα τους έπιανε η αστυνομία πως θα μας έβρισκαν. Δεν θα μπορούσαν να κάνουν τίποτα από την φυλακή. >>

<< Ποτέ μην λες ποτέ. >> άκουσα να λέει καθώς ήταν καρφωμενος στον δρόμο και οδηγούσε όσο ποιο γρήγορα μπορούσε. Γιατί είχαμε δύο δύο ώρες διαδρομή. Μέχρι να φτάσουμε για να πάρουμε τον αδερφό του.

Τι περίεργη ζωή ζω. Άμα δεν με είχε απαγάγει ο Ιάσονας δεν θα συνέβαινε ποτέ αυτό που συμβαίνει τώρα, και δεν θα κυνδινευαν οι ζωές μας. Αλλά από την άλλη σκέφτομαι. Πως αν δεν με απήγαγε,  δεν θα τον γνώριζα ποτέ. Και δεν θα μάθαινα από αυτόν πως είναι να αγαπάς πολύ κάποιον και να τον προστατεύεις όσο τίποτα άλλο και να βάζεις στην μέση τον εαυτό σου. Αυτό πάει να πει γενναίος άντρας. Γαμωτο,  σε λίγο θα κολλήσω χαζομάρα,  άμα τον ερωτευτώ αυτόν τον άνθρωπο και άμα δεν σταματήσω να μιλάω για αυτόν στο εαυτό μου.

Αντε ελπίζω να προλάβω. Συνεχείς ευχομουν, κάθε λεπτό να φτάσουμε όσο πιο γρήγορα μπορούμε. Αλλά δυστυχώς κάθε λεπτό που περνούσε ήταν σαν ολόκληρος αιώνας.