The Kidnap

Κεφάλαιο 6

<< Αν είμαι καλά;  Ρωτάς κιόλας; Άμα δεν με απήγαγες δεν θα πάθαινα τίποτα από όλο αυτό.ΚΑΙ ΜΗΝ ΚΆΝΕΙΣ ΠΌΣΟ ΣΕ ΝΟΙΆΖΕΙ. ΕΣΎ ΦΤΑΙΣ ΠΟΥ ΤΑ ΚΑΝΕΙΣ ΌΛΑ ΓΙΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΣΟΥ ΕΊΠΑ ΘΑ ΣΟΥ ΔΏΣΩ ΤΑ ΠΆΝΤΑ ΑΡΚΕΊ ΝΑ ΜΕ ΑΦΉΣΕΙΣ. ΔΕΝ ΣΕ ΝΟΙΆΖΕΙ ΤΊΠΟΤΑ ΜΌΝΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΌ ΣΟΥ ΚΟΙΤΑΣ. ΕΊΣΑΙ ΈΝΑΣ ΑΝΕΣΘΗΤΟ ΓΟΥΡΟΎΝΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΞΊΖΕΙΣ ΤΊΠΟΤΑ. ΟΎΤΕ ΕΣΎ, ΟΎΤΕ ΟΙ ΓΑΜΗΜΕΝΗ ΦΊΛΟΙ ΣΟΥ >> Άρχιζα να ουρλιάζω και τα δάκρυα μου να τρέχουν σαν ποτάμι. Σιχάθηκα όλο μου το σώμα,  σιχάθηκα την ζωή μου,  όλο μου τον εαυτό. Γιατί να ζήσω έτσι;  Γιατί να μην συνεχιζόταν η ζωή μου όπως πριν;  Γιατί; 

<< Δεν καταλαβαίνεις. Είμαι αναγκασμένος να το κάνω... >> δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει και τον Διέκοψα.

<< ΣΚΑΣΕ ΔΕΝ ΘΈΛΩ ΝΑ ΑΚΟΎΣΩ ΤΊΠΟΤΑ ΑΠΌ ΤΟ ΣΤΌΜΑ ΣΟΥ. ΠΡΟΤΙΜΏ ΝΑ ΜΕ ΣΚΟΤΏΣΕΙΣ ΠΑΡΑ  ΝΑ ΖΉΣΩ ΈΤΣΙ. ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ >> Ο ψυχολογικός πόνος που ένιωσα δεύτερη φορά στην ζωή μου, πόναγε ακόμα πιο πολύ. Πόσο θα αντέξω δεν υπάρχει νόημα πλέον δεν θα φύγω ποτέ από δω. Πως θα αντικρισω τον πατέρα μου πλέον. Είμαι βρόμικη.

<< Άκουσε.. >> δεν προλαβε να πει δεύτερη λέξει και του ξανά φώναξα .

<< ΦΥΓΕ ΦΎΓΕ ΑΠΌ ΔΩ ΆΣΕ ΜΕ ΜΌΝΗ ΜΟΥ, ΦΎΓΕ >> ξάπλωσα στην άκρη του κρεβατιού κοντά στο τείχο, μαζεμένη και αγκαλιαζοντας τον εαυτό μου. Και κλαίγοντας πολύ. Ένιωθα τα καυτά δάκρυα να καιγανε το δέρμα μου.

Αυτός από τα νεύρα του χτυπησε τα χέρια του στον τοίχο και έφυγε χτυπώντας την πόρτα και κλειδωνοντας την.
"Δεν τον νοιάζει τίποτα " φυθηρισα στον εαυτό ξανά και ξανά. Μάλλον εδώ θα παιθανω. Αλλά πλέον δεν με νοιάζει θα πάω στην μαμά μου. Που μου λειψε πολύ.

Όλοι την ημέρα την έφαγα στο δωμάτιο φυσικά,  νυστικη χωρίς να ακουμπησω καν τον δίσκο και χωρίς να δω κανέναν. Δεν ξανάρθε από εκείνη την ώρα. Και να μην έρθει. Καλύτερα.