The Kidnap

Κεφάλαιο 8

Τον άκουσα να ξεφυσαει. Και να πλησιάζει σιγά σιγά κοντά στο κρεβάτι.

<< Ακόμα θυμωμένη είσαι;  >> ρώτησε. Ναι είμαι,  γιατί αν δεν με απήγαγε δεν θα πάθενα τίποτα. Αλλά τώρα που το σκέφτομαι με είχε βοηθήσει. Αλλά μην ξεχνάμε ότι με απήγαγε. Καλά κάνω και του φερομαι έτσι. Σωστά;

<< Μαργαρίτα μήλα μου που να με πάρει ο διάολος >> είπε λίγο πιο δυνατά.

<< Ότι είχα να πω το είπα >> είπα απλά, συνεχιζοντας να μην τον κοιτάζω.
Τον άκουσα να ξεφυσαει. Λες να το μετάνιωσε;  Ούτε καν. Είναι ένα αναίσθητο γουρούνι τίποτα άλλο.

<< Εγώ θέλω να σου απλά συγγνώμη. >> Τιιιιι;  Ζήτησε συγγνώμη;; Η εγώ δεν άκουσα καλά;;  Μάλλον εγώ δεν άκουσα καλά. Το κεφάλι μου κατευθείαν πήγε πάνω του. Ήμουν σαν φρικαρισνενη. Βασικά τι σαν; Ημουν!

<< Συγχώρεσε με. Είμαι αναγκασμένος άκουσε με >> το ξανάπε τι είναι αναγκασμένος;  Τι στο καλό εννοεί;;

<< Τι είναι αυτά που λες >> τον ρωτησα.
Αυτός ξεφυσωντας έκατσε στην καρέκλα που ήταν δίπλα στο κρεβάτι.

<< Ο αδερφός μου παλιά δούλευε για έναν,  αλλά μετά τους παράτησε. Το αφεντικό του,  το πήρε σαν προδοσία και τον είχε απηλησει πως θα τον σκότωνε. Γιατί όποιος τον προδίδει αυτό κάνει. Σαν τιμωρία. Τον είχε πιάσει στο σπίτι μου. Ήμουν μπροστά. Έτσι,  του πρότεινα να μπω εγώ στην θέση του. Άμα δεν το έκανα θα σκότωνε τον αδερφό μου. Και τότε ήμασταν πιο μικρή. Εγώ ήμουν 19 και μικρός μου αδερφός 17.
Έτσι, είχα μπει σε αυτήν την σιμωρια που είχε φτιάξει αυτός ο ίδιος. Μας έβαζε να κλέβουμε λεφτά. Για να τα χει όλα αυτός.>> έλεγε ασταμάτητα.

<< Και τι αν σταματήσεις να δουλεύεις γιαυτον; >>

<< άμα σταματήσω θα μας σκοτώσει. >> είπε στεναχωρημενα.
Άρχιζα να τον λυπάμαι λίγο. Και γι στην θέση του αυτό θα εκανα.

<< Και... Όταν σου είχα πει πως θα σου δώσω όσα λεφτά θες είπες πως έχει και δεύτερη δουλειά τι εννοούσες με αυτό; >> ρώτησα. Για κάποιο λόγο φοβόμουν το τι θα άκουγα από λεπτό σε λεπτό από το στόμα του.

<< Μας βάζει να απαγαγουμε νεαρά κορίτσια σε ηλικίας μέχρι 26 >> άρχιζε να λέει

<< Και γιατί αυτό; Τι τις κάνει;  >> ξεροκαταπια.

<< Τις..>> διστάζει να πει.
<< Ναι..>> τον παροτρινισα να πει.

<< Τις βιαζει και μετά τις πουλάει >> Η αναπνοή μου πήγε να κοπεί στο άκουσμα που μόλις άκουσα από το στόμα του.

<< Θα με δώσεις σε αυτόν για να με βιάσει; Και να με πουλήσει;  Όχι,  όχι >> άρχιζα να λέω κατατρομαγμενη.

Αυτός απλά έσκυψε το κεφάλι του, σιωπηλός.
<< Θα υπάρχει λύση, σκέψου κάτι,  σε παρακαλώ δεν θέλω να με πας σε αυτόν >> τον εκληπαρουσα.

<< Δεν μπορώ να μην σε πάω >> είπε σιγά.

<< θα υπάρχει >> επέμεινα. Αυτός με κοίταξε για λίγο. Καθώς εγώ σκέφτομουν πως να βρω μια λύση.

<< Που βρίσκεται ο αδερφός σου;  >> τον ρώτησα.

<< Στο σπίτι μου,  θέλει δύο ώρες από δω,  έπρεπε να τον πάω λίγο μακρια από εδώ πέρα >> απάντησε.

<< Και αν τον επερνες και φευγατε από δω στο εξωτερικό;  Και να του έκανες μήνυση εκείνη την ώρα;  >> ήλπιζα να συμφωνήσει. Αλλά εγώ; Ο μπαμπάς μου;  Δεν μπορούμε να μείνουμε άλλο στην Ελλάδα. Πρέπει να φύγουμε και μεις.

<< Έχει πολλούς άντρες και δεν νομίζω να τους πιάσουν οι μπάτσοι. Και θα μας κυνηγήσει όπου και να πάμε. >>

<< Ναι, αλλά δεν θα ξέρει που θα βρίσκεστε πως θα σας βρει >> απόρησα.

<< Έχει κάποιους γνωστούς στο εξωτερικό >>

<< Που συγκεκριμένα; >> ρώτησα.

<< Γαλλία,  Γερμανία και Ρωσία. >>

<< Ωραία θα πάμε τότες Αμερική >> είπα απλά. Συμφώνησε, συμφώνησε σε παρακαλώ.

<< Θα πάμε; >> απορησε.

<< Φυσικά,  νομίζεις πως θα μείνω εδώ με την οικογένεια μου;  Θα κινδυνεύουμε και μεις >> είπα την ανησυχία μου. Και είδα ένα χαμόγελο στο πρόσωπο του. Αλλά μόλις το αντιλήφθηκε σοβαρεψε αμέσως.
Τι στο καλό έχει πάθει αυτός μου λέτε;;;;