The Kidnap

Κεφάλαιο 29

<< ΤΙ ?? Είσαι καλά κορίτσι μου. Χριστέ μου. Σου είπα εγώ να μην βγεις. Δεν με άκουσες Μαργαρίτα και κοίτα τι έγινε >> η γωγω αγχωμένη και στεναχωρημενη κοίταγε από κάθε πλευρά μπας και είχα τίποτα άλλο. << Εντάξει είμαι τώρα. Μην ανησυχείς. Ο Ιάσονας ήρθε έγκαιρα. Δεν έχω πάθει κάτι άλλο σε παρακαλώ ας αλλάξουμε θέμα.. >> δεν ήθελα καν να σκαιφτομαι τι. Μπορούσε να μου κάνει αυτός ο άντρας.
Ανατρίχιασα και έκατσα στον καναπέ ξεφυσοντας. << Δεν θα το ξανάκανει Γωγω μην ανησυχείς. Της μίλησα εγώ >> είπε ο Ιάσονας σε αυτήν. Άνοιξα την τηλεόραση και άρχιζα να παρακολουθώ μια σειρά. Η οποία υπήρχαν πυροβολισμοί και θάνατοι. Ανατρίχιασα μόλις το είδα και την έσβησα αμέσως. Ο Μάνος μετά από λίγο ήρθε και έκατσε δίπλα μου.

<< Μαργαρίτα είσαι καλά;  >> μου έπιασε τον ώμο συμπονετικα. << Καλά είμαι, μην ανησυχείς >> του χαμογέλασα αδύναμα καθυσηχαζοντας τον.
<< Σοβαρά όταν σε είδα τρομοκρατηθηκα πάρα πολύ. Δεν με είδες ήμουν σαν ψεύτικη κούκλα όταν σε βοηθήσε ο αδερφός μου >> γέλασα για μια στιγμή με την εμφάνιση του που στεκόταν άναυδος και σαν ένα μικρό παιδάκι. Γέλασε και αυτός.

<< Δεν πειράζει. Λογικό είναι,  και γι έτσι θα ήμουν σοβαρά. Για την ακρίβεια δεν ήξερα τι να κάνω που τον είδα τόσο μεθυσμένο. Τρομοκρατηθηκα. >> παραδέχτηκα και κούνησε το κεφάλι του πως καταλαβαίνει.

<< Τέλος πάντων,  εμ... εφόσον είσαι με τον αδερφό μου.... Εμ δεν σκέφτεστε να ξέρεις,  να κάνετε γάμο η οικογένεια ξέρεις κάτι τέτοιο >> είπε ξυνοντας το λαιμό του αμήχανα.

<< Κοίτα έτσι πως ήμαστε δεν ξέρω άμα μπορούμε να κάνουμε ένα γάμο. Δεν βλέπεις ήμαστε να κυνηγημένη. >> γέλασα ειρωνικά. << Το ξέρω αλλά....Άμα είμαστε για όλη μας την ζωή κυνηγημένοι έτσι όπως λες,  δεν θα προχωρήσουμε ποτέ στην ζωή μας; >> με ρώτησε με ένα σοβαρό βλέμμα.

<< Ναι έχεις δίκιο,  αλλά δεν ξέρω. Δεν το έχω συζητήσει ποτέ αυτό με τον αδερφό σου και δεν ξέρω πως θα του φανεί >> σήκωσα τους ώμους μου προς τα πάνω. Αυτός σηκώθηκε προς τα πάνω χαρούμενος με κοίταξε με ένα τεράστιο χαμόγελο.

<< Είμαι σίγουρος ότι θα του αρέσε πολύ η ιδέα.... Εμ λοιπόν εγώ πρέπει να φύγω έχω κάτι να κάνω στο δωμάτιο μου. >> έδειξε με τα χέρια του.

<< Εντάξει >> ήταν το μόνο που είπα. Αυτός έφυγε φευγαλέα από το σαλόνι. Τι περίεργη ήταν αυτή η συμπεριφορά. Λες να σκαρώνει κάτι το βλαμμένο; 
Από τότε που τον γνώρισα τον αδερφό του νιώθω πρώτη φορά σαν να είναι ο μικρός μου αδερφός. Με εξερεσει πως είναι 18. Εγώ είμαι 20 κοντά είμαστε αλλά τεσπα.

Κοιτούσα το κενό χωρίς να καταλάβω την τέτοια ξαφνική, χαρούμενη αντιδράση του. Τελικά κούνησα το κεφάλι μου και συνήλθα και κατευθύνθηκα προς την κουζίνα. Όλοι πήγαν στα δωμάτια τους αφού η γωγω είναι ολόκληρη γυναίκα και την καταλαβαίνω. Ο Μάνος είπε ότι έχει να κάνει κάτι. Ο Ιάσονας όμως;  Τι κάνει στο δωμάτιο;  Δεν έδωσα πολύ σημασία αφού μπήκα στην κουζίνα και ανοίξα το ψυγείο.

Μμμ πεινασα... Τι να φάω;  Είδα σαλάμι και τυρί που σχεδόν τελειώναν... Πφφ ούτε μαγαζί δεν μπόρεσα να πάω με αυτό που έγινε.
Αφού έφτιαξα ένα τοστ έκατσα και το έφαγα και έπλυνα κάτι πιάτα που είχαν μείνει στο νεροχύτη. Μετά πήγα προς το δωμάτιο μου, περιμένοντας να δω τον Ιάσονα μέσα αλλά δεν ήταν πουθενά.

Από τότε που έχουμε σχέσει κοιμόμαστε στο ίδιο δωμάτιο. Αφού δεν τον είδα πήρα πετσέτα και πήγα να κάνω ένα γρήγορο ντουζ. Αφού έβαλα τις πιτζάμες μου ξάπλωσα στο κρεβάτι περιμένοντας τον Ιάσονα,  αλλά δεν είχε έρθει ακόμη. Έτσι έκλεισα τα μάτια μου και με πήρε ένας γλυκός ύπνος.