The Kidnap

Κεφάλαιο 51

POV Μαργαρίτας

Είναι τόσο δύσκολο να ξεπερασεις το ότι κάποιοι άντρες σε πυροβολισαν στο κεφάλι και ήσουν νεκρή σχεδόν. Αυτή η σκέψη με ανατριχιαζει συνέχεια. Το καλό είναι πως οι άντρες συληφθηκαν αφού ο από ότι μου είπε ο Ιάσονας ο Κώστας έφερε βοήθεια και κάλεσαν την αστυνομία. Αυτό με ανακουφίζει προς το παρόν. Πλέον έχω μάθει πως η ζωή αν είναι να σε πάρει θα σε πάρει. Πως οι άνθρωποι δεν θα αλλάξουν  ποτέ. Αλλά ο Ιάσονας είχε αλλάξει.

Έπιασα την κοιλιά μου και ένα δάκρυ κύλισε από τα μάτια μου. Δεν μπόρεσα να σε προστατέψω μωράκι μου. Ούτε καν πήρες την πρώτη σου ανάσα και με μιας χάθηκες. Εγώ φταίω που δεν μπόρεσα να σε προστατέψω. Σκούπισα τα δάκρυα μου, όταν ακούστηκε η πόρτα. Μετά από λίγο άνοιξε και μπήκε μέσα ο Ιάσονας. Νέου έσκασε ένα χαμόγελο και πέρασε μέσα <<Ξεκουραστηκες καθόλου; >>με ρώτησε αφού είχαμε έρθει σπίτι το πρωί και τώρα είναι απόγευμα.
<<Ναι όσο μπόρεσα >>του ανταπέδωσα και έκατσε δίπλα μου, βάζοντας με να ξαπλώνω στην αγκαλιά του. Σούφρωσα τα φρύδια μου, αφού θυμήθηκα κάτι που ήθελα να το πω σε κάποιον. Βουλευτικα για αρχή καλύτερα στην αγκαλιά του και μετά μίλησα.
<<Ιάσονα >>τον φώναξα... <<Μμμ >> είπε απλά αρχίζοντας να μου χαϊδεύει το χέρι.
<<Να ήθελα να σου πως...... Όταν ήμουν σε κομα.... Πήγα στο πατέρα μου.... Τον είδα >>σταμάτησε για λίγο αμίλητος και μετά συνέχισε ξανά να με χαϊδεύει. <<Και..... Του είχα μιλήσει, αλλά την τελευταία φορά που του μίλησα με παραξένεψε κάτι που είπε. >>Με κοίταξε μετά από λίγο καθώς σηκώθηκα από την αγκαλια του. Έκατσα απέναντι του με τα πόδια μου μαζεμένα και τα χέρια ενωμένα. Σούφρωσε τα φρύδια του χωρίς να καταλαβαίνει.
<<Τι σου είπε; >>ρώτησε περίεργος κοίταξα για λίγο αλλού προσπαθώντας να του το πω ακριβώς όπως το θυμάμαι.

<<να, τον είχα ρωτήσει γιατί η μητέρα μου δεν ήρθε να με δει και ήρθε μόνο αυτός και μου είπε πως βρίσκεται κάπου μακρυά τον ρωτήσα που αλλά δεν μου είπε. Το μόνο που είπε ήταν πως θα το μάθω με το καιρό. Αλλά δεν καταλαβαίνω τι θέλει να μου πει >> ρώτησα μπερδεμένη. Αυτός φαινόταν αρκετά σκεπτικός και τον κοίταξα σοβαρή.
<<Τι λες να εννοούσε; >>τον ρώτησα περιμένοντας να μου δώσει κάποια απάντηση για ξεμπερδέψω της σκέψης μου και να βγάλω ένα συμπέρασμα.
Αυτός έδειχνε να μην έχει ιδέα. <<Δεν ξέρω Μαργαρίτα. Μάλλον....προσπαθει να σου στείλει ένα μήνυμα κάπως για να σκαιφτεις; >>ρώτησε χωρίς να έχει ιδέα για το τι είναι και ξεφυσιξα. Έπεσα ξανά στην αγκαλιά του απογοητευμένη και κατσουφιαζοντας.

<<Όταν γίνεις καλά. Θα σε βγάλω βόλτα να το έχεις υπόψη σου. >>μου είπε μετά από κάτι λεπτά σιγής και σηκώθηκα ενθουσιασμενη. <<Που θα με πας; >> ρώτησα έτοιμη να σκάσω απο την αγωνία και την περιέργεια μου. Αυτός σήκωσε τα φρύδια του και είπε <<Οχι τόσο γρήγορα γατούλα είναι έκπληξη >>είπε και του έκανα ένα κατσουφιασμενο βλέμμα <<Έλα τώρα βρε Ιάσονα >>άρχιζα να παίζω με τα σκοινιά από το φούτερ του. Έκατσα πάνω στα πόδια του παρακαλώντας τον να μου πει.
<<Έλα Ιάσονα.... Δεν... Δεν θα πεις στην γυναίκα σου που τόσο την αγαπάς... >>έκανα με τα χέρια μου τεντωμένα.<<Το που θα την πας;; >>ρώτησα τάχα στενάχωρημενη και αυτός κοιτούσε τα χείλη μου.
<<Γατούλα, εγώ έχω κάτι άλλο στο νου μου τώρα >>είπε και απότομα με έβαλε από κάτω, ανεβαίνοντας αυτός από πάνω μου, με ένα πονηρό βλέμμα στο πρόσωπο του. Γουρλωσα τα μάτια μου στο τι κατάλαβα τι εννοούσε. Μα καλά σημερα το πρωί βγήκα από το νοσοκομείο. Μάλλον του έχω λείψει αρκετά. Για να σε δούμε τώρα Ιάσονα. Σκέφτηκα και ορμηξε στα χείλη μου.