The Kidnap

Κεφάλαιο 46

POV Μαργαρίτας

Προχωρούσα στην πανέμορφη θάλασσα, που συναντούσα συνέχεια τον μπαμπά μου. Βρήκα ένα βραχο μεγάλο και ανέβηκα πάνω του. Έκατσα κοιτώντας την γαλάζια θάλασσα σαν μαγεμένη. Το λευκό μου φόρεμα πετούσε από τον ελαφρό αεράκι που προκαλούσε μικρά κύματα στην θάλασσα. Κοιτούσα το ηλιοβασίλεμα εντυπωσιασμενη. Είναι τόσο πανέμορφο.

Μία παρουσία έκατσε δίπλα μου και γύρισα το κεφάλι μου. Χαμογέλασα στιγμιαία μόλις τον είδα ξανά.
<<Ήρθες μπαμπά >>Είπα με το χαμόγελο να μην χάνετε από το πρόσωπο μου.
<<Φυσικά και ήρθα κοριτσάκι μου >>Μου χαιδεψε τα μαλλιά.

<<Μπαμπά, έχω μια ερώτηση που με βασανίζει εδώ και μέρες και δεν σε έχω ρωτήσει >>του είπα σοβαρή και τον κοίταξα στα μάτια του. Αυτός εσμιξε τα φρύδια του και με κοίταξε με ένα ερωτηματικό.
<<Τι είναι κορίτσι μου; >>με ρώτησε αμέσως μετά.
<<Να εσένα έχω δει, αλλά.... Που είναι η μαμά; >>ρώτησα στεναχωρημενη. Δεν την έχω δει καθόλου και μου έχει λείψει πάρα πολύ. Αυτός με κοίταξε δυστημιχησμενος. <<Δεν είναι εδώ Μαργαρίτα. >>μου είπε και δεν κατάλαβα τι εννοούσε. <<Και που είναι; >>ρώτησα αμέσως. Αυτός πήρε μια βαθιά ανάσα και κοίταξε ξανά προς την θάλασσα. Έτριψε τα μάτια του με τα γερασμένα του χέρια και ξανά γύρισε το βλέμμα του προς εμένα.

<<Είναι μακριά, θα καταλάβεις μετά. Μαργαρίτα... Πρέπει να φύγεις από εδώ.. Δεν πρέπει να μείνεις άλλο , πρέπει... Να γυρίσεις πίσω. >> μου είπε με ένα θλιμμένο βλέμμα και τον κοίταξα με γουρλωμένα μάτια.
<<Τι είναι αυτά που λες, πως θα φύγω δεν θέλω να σε αφήσω και να φύγω >> είπα και ένα δάκρυ κύλησε από το μάτι μου. Το αγκάλιασα σφιχτά και μετά με έβαλε λίγο μακριά του για να με βλέπει.

<<Πρέπει κορίτσι μου, σε χρειάζεται ο Ιάσονας. >> είπε και μου ήρθε σαν φλασια. Ξέχασα τον Ιάσονα μας πως μπόρεσα να το κάνω αυτό; Τον κοίταξα σαν χαμένη για λίγο, χωρις να λέω τίποτα. <<Άκουσε με Μαργαρίτα, να δεν θα σε αφήσω ποτέ. Θα είμαι κοντά σου όπου κι αν είσαι. Απλά... Δεν θα με βλέπεις.. >>μου χαιδεψε το μάγουλο και άλλο ένα δάκρυ έπεσε από το πρόσωπο μου.
Κουνησα το κεφάλι μου πάνω κάτω και σηκώθηκα όρθια.
<<Θα σε δω όταν έρθει ξανά η ώρα κόρη μου. Να ξέρεις πως θα με δίπλα σου και ποιο σημαντικότερα στην καρδιά σου >> είπε και τον εσφιξα ξανά στην αγκαλιά μου για τελευταία φορά. Προχωρησα σε αυτό το δρόμο από οπου ήρθα σε αυτό το μέρος, πρώτη φορά στην. Κοίταξα πίσω μου και είδα τον πατέρα μου να στέκετε όρθιος με ένα τεράστιο χαμόγελο, να στολίζει το πρόσωπο του. Σήκωσα το χέρι μου και τον χερετησα από μακριά.
<<Αντίο μπαμπά >> ψέλλισα στο εαυτο μου, αλλά ήμουν σίγουρη ότι το κατάλαβε.
Γύρισα ξανά από την άλλη και συνέχισα να προχωράω. Κάθε βήμα που έκανα ολο και φωνές άκουγα. Τι γίνεται; Το κεφάλι μου πόνεσε και το έπιασα με το χέρι μου σφιγγοντας τα μάτια μου.
Η φωνή όλο και πιο δυνατή. Άνοιξα απότομα τα μάτια μου αφού αναγνώρισα την φωνή του.

<<Ξύπνα Μαργαρίτα >>είπε με την αντρική φωνή του και δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια μου. Έτρεξα σε εκείνο το μέρος που άκουγα την φωνή. Έρχομαι Ιάσονα.

° ° ° ° ° °

ΝΑ ΚΑΙ ΆΛΛΟ ΚΕΦΆΛΑΙΟ!

ΤΙ ΛΈΤΕ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΈΡΕΙ Η ΜΑΡΓΑΡΊΤΑ;

ΕΛΠΊΖΩ ΝΑ ΣΑΣ ΆΡΕΣΕ ΚΑΙ ΝΑ ΨΗΦΙΣΕΤΕ, ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΆ ΝΑ ΑΚΟΎΣΩ ΓΝΩΜΕΣ!

ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΤΑ ΠΟΎΜΕ ΣΥΝΤΟΜΑ! 😉💋💖