The Kidnap

Κεφάλαιο 44

Ένας άντρας με έσπρωξε από πίσω αφού πήρε το πεσμένο μου όπλο και έβγαλε και το άλλο από την πίσω μεριά.
<<Πρωχωρα >> διέταξε ο άντρας με το όπλο να βρίσκετε απειλητικά στο κεφάλι μου.
Προχωρισα προς το μέρος που με οδηγούσαν και μπήκαμε μέσα.
Τα μάτια μου γουρλωσαν στην εμφάνιση της Μαργαρίτας. Το κεφάλι της και τα ρούχα της παντού αίματα, με τα χέρια της βαθιές χαρακιές.

Με το ζόρι σήκωσε το βλέμμα της και κοίταξε προς το μέρος μας . Όταν με είδε τα μάτια της έλαμψαν και δάκρυα πόνου βγήκαν, από τα πρισμενα της μάτια.
<<Μαργαρίτα >> ψελλισα καθώς την κοίταγα και η καρδιά μου πόναγε, όταν την έβλεπα σε αυτήν την κατάσταση.

POV Μαργαρίτας

Ήρθε. Ήρθε να με βρει.  Τα δάκρυα μου έτρεχαν γιατί ήξερα ότι δεν θα βγούμε ζωντανή από δω.
<<Ιάσονα>> ψελισσα και γω αδύναμη. Τα χέρια μου ήταν δεμένα με αλυσίδα και δεν μπορούσα να τα κουνήσω από το πόσο σφιχτά ήταν.

Αυτός με κοιτούσε με ένα πονεμένο βλέμμα. Ήθελα να πάω εκεί και να τον αγκαλιάσω για τελευταία φορά.
<<Τώρα θα δεις την γυναίκα σου, να παιθενει μπροστά στα μάτια σου. >>είπε ένας ανατριχιαστικος άντρας και ήρθε από πίσω μου, με ένα όπλο να ακουμπάει την άκρη του μετώπου μου. Η καρδιά μου πονούσε από το τόσο κλάμα και η σκέψη με φοβίζε ότι δεν θα βγω ζωντανή από εδώ.

<<Ιάσονα >> η φωνή μου τρεμοπαιζε από τον φόβο. Ο Ιάσονας κοιτάξε τον άντρα που βρισκόταν ακριβώς δίπλα μου.
<<Σε ικετεύω, αστην να φύγει. Πάρε εμένα μονάχα, δεν φταίει σε τίποτα εκείνη. Δεν σας έκανε τίποτα που να πάρει. Σκότωσε εμένα μόνο >> είπε χτυποντας το στήθος του με δύναμη.

<<Η διαταγή Ιάσονα..... Είναι διαταγή. Αποχερετησε την γυναίκα σου >> είπε ενώ έστρεψε ο άντρας που ήταν δίπλα μου, προς εμένα. Κοίταξα για μια τελευταία φορά τον Ιάσονα.
<<Θα έρθω να σε βρω αγάπη μου. Μην φοβάσαι. Σου είπα ότι δεν θα φύγω ποτέ από δίπλα σου και το υποσχέθηκα. >>Τον άκουσα να λέει μέχρι που ένας πυροβολισμός ακούστηκε δυνατά στο χώρο. Το στόμα μου άνοιξε ξαφνιασμενο από το σκησιμο της σφαίρας με το θερμά μου. Το τελευταίο που είδα. Ήταν το πρόσωπο του Ιάσονα.

POV Ιάσονα

Το σώμα της έπεσε νεκρό κάτω στο κρύο πάτωμα και τα δάκρυα μου, δεν άργησαν να βγουν. Την σκωτοσε. Πάει.
Το βλέμμα του κοίταξε εμένα και σήκωσε το χέρι του στοχεύοντας με.
<<Μην σε αφήνω να περιμένεις. Πήγενε κοντά στην γυναίκα σου. >> γέλασε σαν τρελός και πάτησε την σκανδάλη, κοντά στην καρδιά μου. Έρχομαι αγάπη μου.
Θα μαστε για πάντα μαζί τωρα. Εσύ, εγώ και το παιδί μας.....

Πριν ξεκινήσετε να με βρίζετε, πρέπει να πω πως το βιβλίο μας δεν τελειώνει εδώ. Ναι καλά ακούσατε

Θέλω να μου πείτε τι γνώμη σας για αυτό το κεφάλαιο!

Και αν το  λατρέψατε καθόλου την ιστορία ή μπα μέχρι στιγμής 😢

Αυτά δεν έχω τίποτα άλλο να πω!
VOTE AND COMMENT IF YOU LIKE IT!  

Αντίο φραουλιτσες και όπως ξέρετε, εμείς δεν θα χαθούμε! 💖