The Kidnap

Κεφάλαιο 54

Η τούρτα ήταν τεράστια και έφτανε για τον κόσμο που ήταν στο μαγαζί. Έτσι τους κεράσαμε όλους. Οι σερβιτόροι τα πήραν και άρχιζαν να τα μοιράζουν σε όλους.
Τον ξανά κοίταξα χαρούμενη και αυτός με πλησίασε με ένα πιάτο τούρτα και με το κουτάλι.
<<Μία κουταλιά τούρτα από τον σεξυ άντρα σου. >>είπε και γέλασα ανοίγοντας το στόμα μου. <<μμμ καλό γούστο έχεις στις τούρτες >>του είπα Αφού όλο ήταν με σοκολάτα και ποιος δεν λατρεύει την σοκολάτας;

Γέλασα αφού σκουπιστηκα ελάχιστα μήπως είχα κάτι. Γέλασε αυτός <<Μία χαρα είσαι μην ανυσηχεις >> μου είπε καθησυχαστικα. Γύρισα λίγο το κεφάλι μου αφού τόση ώρα ένιωθα ένα έντονο βλέμμα να με κοιτάει. Το βλέμμα έψαξε για λίγο το άτομο που με κοιτούσε και τα μάτια μου γουρλωσαν απότομα.
Δεν μπορεί.... Το κεφάλι άρχιζε να γυρίζει και τα μάτια μου θολοναν... Τα δάκρυα δεν άργησαν να έρθουν το σώμα μου έπεσε αδύναμο προς τα κάτω αλλά ένιωσα δύο ζεστά χέρια να με πιάνουν.
Τα μάτια μου έκλεισαν από το σοκ και μετά από κει και πέρα δεν θυμόμουν τίποτα.

POV Ιάσονα

Την κοίταξα περίεργος αφού κοιτούσε κάποιον που δεν κατάλαβα ποιον ακριβώς. Το βλέμμα της χλωμιασε και τα μάτια της ανοιχτά με το στόμα της ελάχιστα ανοιχτό από το σοκ. Αγχομενος την πλησίασα η οποία ήταν έτοιμη να πέσει κάτω. Την έπιασα στην αγκαλιά μου και την είδα λυποθημη. Γαμωτο τι στο καλό έγινε τώρα; Την σήκωσα σε στυλ νύφης και προχώρησα προς την έξοδο. Τα βλέμματα τον ανθρώπων γύρω μας ήταν σοκαρισμένα και κάποιοι ψυθιριζαν κάπως στεναχωρημενη. Να πάρει ήθελα αυτή η μέρα να είναι ξεχωριστή, τι έγινε στα καλά τα καθούμενα και λυποθημησε. Τι στο καλό είδε. Συγκριμενα ποιον;

Αφού βγήκα έξω πήγα στα γρήγορα προς το αμάξι. Δεν ήταν κανένας έξω και δεν ήξερα πως να  ανοίξω το αμάξι που ήταν κλειδωμένο. Σιγοεβρισα κοιτώντας τριγύρω μου και μια φυγουρα με πλησίασε με ένα άγχος στο πρόσωπο.
<<Να σε βοηθήσω >>άκουσα να λέει και δεν το σκέφτηκα για πολύ δίνοντας τα κλειδιά για να ανοίξει.  Την έβαλα στα πίσω καθίσματα ξαπλωνοντας την προσεχτικά και έκλεισα την πόρτα για να μπω προς την θέση του οδηγού.
<<Ποια είσαι εσύ; >>την ρώτησα περίεργος να μάθω. Αυτή με κοίταξε σταβοκαταπινοντας και άνοιξε ελάχιστα το στόμα της για να μιλήσει.

<<Δεν έχει σημασία. Πάρε με σε αυτόν τον αριθμό για να με ιδοποιησεις όταν θα είναι καλά. Σε παρακαλώ μην της πεις τίποτα >>απάντησε γρήγορα και έφυγε από μπροστά μου. Έμεινα με την κάρτα στα χέρια μου κοιτοντας το κενό και προσπαθώντας να καταλάβω τι στο καλό έγινε μόλις τώρα. Κουνησα το κεφάλι μου για να συνέλθω και μπήκα κατευθείαν στο αμάξι. Δεν την πήγα στο νοσοκομείο, οπότε σπίτι ήταν καλύτερα για να ξεκουραστεί. Μια απλή ζαλάδα πρέπει να είναι.

[...]

Στεκόμουν από πάνω της αφού την έβαλα στο κρεβάτι της και της είχα αλλάξει τα ρούχα για να είναι πιο άνετα. Κουνήθηκε αμέσως μετά ξυπνώντας και τριβοντας το κεφάλι της, κάνοντας ένα μορφασμο πόνου. Άνοιξε τα μάτια της και με παρατήρησε. <<Ιάσονα >> είπε κουρασμένη και της έπιασα το μάγουλο. <<Έλα αγάπη μου εδώ είμαι >>της είπα σιγανά για να την καθησηχασω. <<Είσαι καλά τώρα; >>την ρώτησα Αγχομενος. Αυτή με κοίταξε ανοίγοντας τα μάτια της διάπλατα. Έβγαλε κάποια δάκρυα από τα μάτια και της έπιασα το κεφάλι για να με κοιτάξει.
<<Σσσςς ηρεμισε γιατί κλαις; >>την ρώτησα αμέσως.. αυτή με κοίταξε με τα κόκκινα μάτια της από το κλάμα και ετοιμη ξανά να ξεσπάσει.
<<Ιάσονα.. >> είπε σαν να μην πιστεύει τι έγινε.
Με κοίταξε με ένα βλέμμα πληγωμένο.
<<Είδα.... >>συνέχισε και η αγωνία μου ανέβαινε... <<Τι είδες αγάπη μου >> της είπα για να συνεχίσει.
<<Ειδα την μητέρα μου >>είπε πιάνοντας το κεφάλι της και κλείνοντας σφιχτά τα μάτια της. Πως γίνεται να την είδε; Αφού είχε πει πως έχει πεθάνει.