The Kidnap

Κεφάλαιο 24

Όταν κατέβηκαμε από το αυτοκίνητο σχεδόν τρέχοντας μπήκα μέσα στο νοσοκομείο. Αφού μάθαμε σε ποιο δωμάτιο είναι,  πήγαμε κατευθείαν πάνω. Περπαταγαμε στο δωμάτιο ψάχνοντας τον αριθμό που βρισκόταν. Έλα, που είσαι;
Σκαιφτομουν υπομονετικά.

Τελικά το βρήκαμε και μπήκα μέσα ενώ μία νοσοκόμα προσπάθησε να με σταματήσει. Ο Ιάσονας της εξήγησε και τελικά μας άφησε να τον δούμε.

<< Μπαμπά;  Εδώ είμαι,  μην φοβάσαι >> έκατσα στην καρέκλα δίπλα του, πιάνοντας του το χέρι σφιχτά.

<< Θα μείνω κοντά σου. >> αυτός έκλεισε τα μάτια του. Δεν μπορούσε να μιλήσει. Ούτε καν κουνιόταν. Το γερασμένο πρόσωπο του φαινόταν τόσο αδύναμο και χλωμό. Πρώτη φορά το παθαίνει αυτό. Γιατί τώρα; 

<< Δεν θα πάθεις τίποτα μπαμπά. Θα γίνεις καλά. Στο υπόσχομαι. >> του χαμογέλασα λυπημενα. Αυτός με κοίταξε με βουρκωμενα μάτια κάνοντας με να σφίξει η καρδιά μου , βλέποντας τον σε τέτοια κατάσταση.

Γύρισα προς τον Ιάσονα, ο οποίος με κοιτούσε είδη με ένα κατσουφιασμενο βλέμμα.
<< Θα.μείνω μαζί του. Δεν μπορώ να τον αφήσω σε τέτοια κατάσταση. >> του είπα αδύναμα.

<< Καταλαβαίνω,  θα μείνω και γωνία μαζί του. >>

<< Δεν χρειάζεται να κάτσεις, πήγαινε σπίτι. Δεν χρειάζομαι τίποτα. Αν είναι κάτι θα σε πάρω τηλέφωνο. >>

<< Δεν μπορώ να σε αφήσω σε τέτοια κατάσταση, άσε με να μείνω μαζί σου. >> του κούνησα το κεφάλι μετά από λίγο. Πέρασαν ώρες, αφού η κατάσταση του μπαμπά έμεινε σταθερή. Δεν καλυτερεβε. Ο γιατρός μετά από λίγο μπήκε μέσα, κοιτούσε κάτι χαρτιά. Όταν αντιληφθεικε την παρουσία μας σήκωσε επιτέλους το κεφάλι του.

<< Εσείς είστε οι συγγενείς του!?>> ρώτησε με αυτή την αγγλική προφορά του.

<< Ναι,  είμαι η κόρη του και αυτός το αγόρι μου. Δεν νομίζω να ενοχλεί. >> του είπα και αμέσως κούνησε αρνητικά το κεφάλι του όπως και το χέρι του.

<< Λοιπόν γιατρέ, μπορείτε να μου πείτε άμα θα γίνει καλά; >> τον ρώτησα δύσπιστη.

<< Μμ, από όσο έχω δει της εξαιτασης καταλαβαινουμε πώς δεν έχει κάτι σοβαρό ακόμα. Υπάρχουν πιθανότητες να αλλάξει δεν ξέρω, δεν είμαι απόλυτα σίγουρος. Αλλά από το εγκεφαλικό που είχε θα πάρει αρκετό καιρό για αναρρώσει. Ίσως και μήνες. Δεν θα μπορεί να μιλάει, ούτε να κουνιέται. >> κούνησε το κεφάλι του από τα προβλήματα.
Έκατσα στην καρέκλα και έπιασα το κεφάλι μου. Πόναγε τόσο πολύ, λες και κάποιος μου καρφώνε ένα μαχαίρι.

<< Ήρθα να δω λίγο την κατάσταση του. Αλλά από ότι βλέπω έμεινε ίδια>> είπε παρατηρώντας τον. Αφού ήρθε και η νοσοκόμα του κάναν κάτι εξετάσεις και μετά από λίγο βγήκαν από το δωμάτιο.

Θυμήθηκα την ημέρα του ατυχήματος που είχαμε φέρει την μητέρα μου στο νοσοκομείο. Ήταν σε άσχημη κατάσταση. Δυστυχώς όμως δεν τα κατάφερε. Σε παρακαλώ μπαμπά,  τουλάχιστον εσύ προσπάθησε να τα καταφέρεις δεν θα αντέξω να σε χάσω.

Ο Ιάσονας ήρθε δίπλα καθοντας πάνω στο σίδερο της καρέκλας αγκαλιαζοντας με. Ξάπλωσα πάνω του προσπαθώντας να σταματήσω να σκαιφτομαι την μαμά μου. Με πληγώνε που την θυμόμουν. Πφφ τώρα ούτε στο τάφο της δεν θα μπορώ να την επισκεφτομαι αφού φύγαμε από Ελλάδα. Σε παράτησα εκεί και έφυγα σαν κυνηγημένη.

Χωρίς να το καταλάβω ο ύπνος με είχε πάρει. Έβλεπα το πατέρα μου.

<< Μπαμπά που θα πας >> τον ρώτησα ενώ τον έβλεπα στο δρόμο. Τον οποίο είχε γίνει το ατύχημα. Τι γυρευουμε εδώ; 

<< Θα πάω να βρω την μαμά σου καλή μου, μου έχει λείψει. Πως και πως περιμένω να την δω >> μου είπε χαρούμενος.
Μου έλειψε η μαμά μου.

<< Θέλω να έρθω και γω να την δω. Μου χει λείψει και σε μένα πολύ. >> του είπα στεναχωρημενη.

<< Όχι αγάπη μου,  είναι νωρίς ακόμα. Όταν έρθει η ώρα θα πας. Ναι; >> μου είπε και με φίλησε στο μέτωπο.

<< Έλα μπαμπά, μην πας τώρα θα πάμε μαζί. Όταν θα μπορώ και γω. Σε παρακαλώ μείνε μαζί μου. Δεν θέλω να μείνω μόνη μου. >> παραπονέθηκα.

<< Δεν γίνεται αυτό κορίτσι μου. Αντε εγώ πρέπει να φύγω. Θα σε δω όταν θα έρθει η ώρα. Αντίο. >> με χερετουσε με το χέρι του. Φαινόταν χαρούμενος. Σαν φλασια όταν έφυγε μου ήρθε και άρχιζα να φωνάζω στο όνειρο μου.

<< ΌΧΙ ΜΠΑΜΠΆ, ΜΗΝ ΦΕΎΓΕΙΣ. ΓΎΡΝΑ ΠΊΣΩ. >> φώναζα και τα καυτά δάκρυα έκαναν την εμφάνισή τους. Ένα παράξενο ήχο ακουγόταν. Τι είναι αυτό από που έρχεται. Κοιτούσα γύρω μου,  μα δεν έβλεπα τίποτα.

Το μέρος γύρω μου άσπρισε μέχρι που τυναχτηκα από την καρέκλα. Ο ιδρώτας μου έπεφτε από το μέτωπο μου και ένιωθα να πνίγομαι. Αυτός ο ήχος ακούγεται και τώρα. Κοίταξα τον πατέρα μου που ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι με κλειστά τα μάτια. Αμέσως τα μάτια ήρθαν σε αυτό το μηχάνημα που έκανε τον ήχο.

<< ΌΧΙ ΜΠΑΜΠΑΑ. >> έτρεξα κοντά του. Τον κουνουσα προσπαθώντας να τον ξυπνήσω. Αλλά ήταν αργά.