^^ BERZAH ^^ (DÜŞ SERİSİ 1)

~Yıldızlar Gözlerinde ~

Keyifle okuyun.

En sevgiliye emanetsiniz. ..

&

Güneşin cömertçe sergilediği ışıklar, aralık duran perdeden içeriye sızıyor ve genç kadının beyaz teninin daha aydınlık görünmesini sağlıyordu. Karan, onun kollarının arasında olduğuna hala inanamıyor, Berzah ise kocasının bir dokunuşu ile onu nasıl alt ettiğini anlamaya çalışıyordu. O sıcak anlardan sonra, tek kelime konuşmamışlardı. Berzah başını gömdüğü geniş göğüsten kaldırmıyor, Karan onun süt beyazı teninde şefkatle parmaklarını gezdiriyordu. Burnu, uykuyu gözlerine haram eden o kokunun kaynağında, karısının ipekten saçlarının arasında dolaşıyordu. Odayı dolduran tek ses nefes alışverişlerinin ve gürültü ile çarpan kalplerinin sesiydi.

Dakikalar sonra Karan komodinin üzerine uzanıp telefonunu eline aldığında ve Feride 'yi aradığında ortamdaki sessizlik sona erdi ve Berzah'ın sitemkâr bakışları sabahtan beri ilk kez kocasının zümrüt yeşilleri ile kesişti. Karan rahat bir tavırla kulağında tuttuğu telefona talimatlar verirken, Berzah utancından yerin dibine girdiğini hissediyordu.

" Biz kahvaltıya inmeyeceğiz baldız. Serhan'ı okul için sen hazırlar mısın? Ha birde biz belki birkaç gün buralarda olmayabiliriz. Karımla özel olarak konuşmamız gereken meseleler var. Bu süreçte Serhan size emanet " Genç adam karısının şaşkın bakışları eşliğinde konuşmasını sürdürdü ve sonunda teşekkür ederek telefonu kapattı. Berzah elini kaldırıp omuzuna küçük bir yumruk darbesi indirdi.

" Neden yaptın şimdi böyle birşeyi. Çok ayıp, kim bilir ne düşünecekler" Karan'ın yüzünde haylaz bir gülümseme belirdi. Elini, karısının yüzüne savrulmuş olan saçlarına götürdü ve parmaklarını o tutamların içinde hareket ettirmeye başladı. Gözünü kadınının güzel yüzünden ayırmıyor, ona baktıkça gülümsemesi daha çok genişliyordu.

" Ne düşünebilirler mesela " diye sordu. Sesindeki kışkırtıcı tını Berzah'ı iliklerine kadar titretti. Ne cevap vereceğini bilemediği birkaç saniyenin ardından oflayıp sinirle yataktan çıkmaya yeltendi ancak bu çabası Karan tarafından savuşturuldu. Tek kolu ile belini sıkıca kavradı ve onu tekrar göğsüne çekti.

" Gel bakalım buraya yaban çiçeğim, bugün kollarımdan bir santim öteye gitmek yok. Ben daha sana doyamadım. Kokunu, tenini, o ateş parçası dudakların zehrini öyle çok özledim ki... Bugün ve hatta bundan sonraki üç gün boyunca yalnızca benimsin" Duyduğu sözler genç kadının kalbini heyecanla çarptırdı. O da çok özlemişti kocasını, onsuz yattığı yatak taş gibi sert, örttüğü yorgan kar gibi soğuktu. Onsuz uyuduğu uykunun karanlık bir kuyuda kaybolmaktan farkı yoktu. Karan 'sız aldığı her soluk, soluğunu kesen bir zehirdi.

Mühürlü dudaklarını güçlükle aralayıp, başını yasladığı göğüsten kaldırdı ve sevdiği adamın yeşil bir denizi andıran gözlerini, kendi kahvelerine buyur etti.

" Bir yere mi gideceğiz " dedi kısık bir sesle. Karan tedirgin bakışlarını yüzünün her santiminde gezdirdi. Yüzüne dökülen birkaç asi dalgayı, parmakları ile geriye ittirip, baş parmağının içi ile yanağında daireler çizmeye başladı.

" Sana sormadan plan yaptım ama, geçirdiğimiz zor günlerden sonra küçük bir tatili hak ettiğimizi düşündüm. Ama eğer istemezsen..." dudaklarının üstüne kapanan parmaklar devam etmesini engelledi. " Nereye? " diye sordu Berzah. Karan dudaklarının üstünde duran parmakları yakalayıp usulca öptü. Gülümsüyordu. Yüreğindeki ağırlık kalktığından beri hiç durmadan gülümsüyordu.

" Yıldızlardan yorgan yapmaya " dedi gözlerinin içine bakarak.

" Yıldızlardan yorgan yapmaya " diyerek tekrarladı onu Berzah. İkisi de sıcacık bir gülümseme ile bakıyorlardı birbirlerine.