^^ BERZAH ^^ (DÜŞ SERİSİ 1)

~Gönlümün Cemresi ~

Gün Berzah için de Karan için de oldukça zorlu geçiyordu. Karan ilk defa utandığı için karnını saklayan karısına kızmıştı. Çünkü giydiği bol giysiler yüzünden hamile olduğu belli olmuyordu ve Aykut denen ergenin gözü sürekli karısının üstünde dolaşıp Karan 'ın sabrını zorluyordu. Daha fazla dayanamayan genç adam kahvaltı biter bitmez karısını elinden tuttuğu gibi odaya götürdü ve Berzah hiçbir şey anlamadan kendini elbise dolabının önünde buldu. Şaşkın bakışları dolap ile Karan arasında gidip gelirken pek beceremese de tek kaşını havaya kaldırıp " N'oluyor Karan, neden apar topar buraya geldik ve ayrıca neden elbise dolabının önünde dikiliyoruz" diye sordu. Karan karısının kaşını kaldırmaya çalışırken suratında beliren komik ifadeye gülmemek için dudaklarını birbirine bastırdı ve elini ensesine atıp boynunu sıkıntı ile ovdu. Şimdi açık açık o ergenin bakışlarından rahatsız olduğunu söylese kırk sitem işitecekti adı gibi biliyordu. Zaten karısı bu hamilelik yüzünden aşırı alıngan bir kadın olup çıkmıştı. Bazen öyle basit şeylerden alınıp küsüyordu ki Karan çoğu zaman onunla nasıl konuşacağını kestiremiyordu.

" Şeyy için geldik gönlümün çiçeği, eee şey, bu üzerindeki elbise biraz ince, ben onunla üşümüş olabileceğini düşündüm o yüzden üstümüzü değiştirmeye geldik. Hadi sana daha kalın bir elbise bulalım. Hem bu üstündeki çok bol değil mi sence de, bana sorarsan bu bol elbiseler seni biraz kilolu gösteriyor. Şöyle biraz daha üstüne oturacak bir şeyler seçelim sana " bunları söylerken aynı zamanda iki eli ile Berzah'ın elbiselerini sağa sola çekip bakınıyordu. Berzah ağzı bir karış açık dinlediği adama şaşkınca baktı. Ardından elini kocasının alnına koyup ateşi var mı diye kontrol etti.

" Hayatım sen iyi misin ? Ateşin de yok ama " dediğinde Karan anlamazca yüzüne bakıp karısının elini alnından çekti ve yaptığı işe geri döndü. Aynı zamanda Berzah 'a laf yetiştirmeye de devam ediyordu.

" İyiyim tabi kalp ağrım, niye kötü olayım ki. Karımın sağlığını düşündüğüm için ona daha uygun bir giysi seçiyor olmam neden bu kadar garibine gitti anlamadım " Berzah gözlerini şüphe ile kıstı. Vardı kocasının bir karın ağrısı ama bakalım altından ne çıkacaktı.

" Öncelikle bahar gözlüm, beni düşünmen tabi ki çok hoşuma gitti ama üstümdeki elbise havaya göre gayet kalın. Hem sen benim giydiklerime hiç karışmazdın. Sence de şu an biraz garip davranmıyor musun? Ayrıca bu bol giysileri neden giyindiğimi biliyorsun. Çekiniyorum işte ne yapayım. Koca karnımla etrafta dolaşmak garip geliyor." Konuşurken aynanın karşısına geçmiş kendini süzüyordu.

" Sahi çok mu kilolu gösteriyor bunlar beni " dediğinde Karan son zamanlardaki alınganlığını da hesaba katarak usulca yaklaştı karısına. Ellerini beline dolayıp çenesini omuzuna yasladı ve aynadan bakışları kesiştiğinde gülümsedi. Onu incitmeden doğru kelimelerle ikna etmesi gerekiyordu.

" Gönlümün cemresi, sen her halinle benim aklımı başımdan alacak kadar güzelsin. Bu elbiseler de sana çok yakışıyor tabi ki ama, artık oğlumuzu saklamanı istemiyorum. Sana her baktığımda kalbimi çalan o şişliği görmek istiyorum. Ayrıca utanmanı gerektirecek bir şey yok, zaten herkes bir bebeğimiz olacağını biliyor neden karnını saklamak için bu kadar uğraşıyorsun ki " Berzah'ın duyduğu sözlerle içi sıcacık oldu. Kocasının kolları arasında dönüp dudağına minicik bir öpücük kondurdu ve uysal bir şekilde " peki" dedi." Sen nasıl istersen öyle olsun. Hadi o zaman bana bir elbise seç bakalım Karan ağam " son cümleyi söylerken sinsice sırıtıyordu çünkü kocasının bu hitap şeklini ondan duyduğunda ne kadar bozulduğunu çok iyi biliyordu. Karan duyduğu hitapla bir an bozulsa da belli etmedi ve ağır adımlarla karısının üstüne gitmeye başladı. Yüzünde şeytani bir gülümseme vardı ve Berzah eğleneyim derken farkında olmadan golü kendi kalesine attığını yeni idrak ediyordu. Kocasının attığı her adımda o da bir adım geri gidiyordu. Sonunda sırtı dolaba yaslandığında Karan iyice yamacına sokuldu ve yüzünü karısının yüzüne yaklaştırdı. Berzah tam kendini tutkulu bir öpücük için hazırlamıştı ki Karan bir anda geri çekilip dolaptan aldığı elbiseyi aralarına soktu ve " bunu giy ömür şenliğim sana çok yakışacak " diyerek çapkınca göz kırptı. Berzah şaşkınca elindeki elbiseye bakarken Karan " hadi ömrüm, seni bekliyorum biran önce giyin de aşağıya inelim. Ayıp oldu misafirlere " dedi. Berzah kocasının söyledikleri ile çabucak toparlanıp
" ta- tamam " diyerek yutkundu ve üzerindeki elbiseyi çıkarmaya başladı. Kocasının bu küçük oyunu onu bir miktar hayal kırıklığına uğratmış olsa da belli etmeye niyeti yoktu. Yüzüne taktığı sahte bir gülümseme eşliğinde çabucak kocasının seçtiği elbiseyi üzerine geçirdi ve aynanın karşısına geçip kendini süzmeye başladı. Ayak bileklerine kadar uzanan haki yeşili kışlık elbise üstüne tam oturmuş, karnını ve zarif hatlarını gözler önüne sermişti. Karan tek omuzunu duvara yaslamış sessizce karısının üstünü değiştirmesini izliyordu ve genç kadın seçtiği elbiseyi üzerine geçirir geçirmez sıkıntı ile yerinde kıpırdandı. Karnı belli olsun istemişti ama şimdi böyle de o güzelim vücut hatlarını insanların gözüne gözüne sokmuş olacaktı.