^^ BERZAH ^^ (DÜŞ SERİSİ 1)

~Yüreğim Ellerinde ~

Keyifli okumalar. En sevgiliye emanetsiniz. ..

&

Kazanın üzerinden günler geçmişti. Neyse ki birkaç ezik ve alnındaki yara dışında birşeyi yoktu genç adamın. Berzah yüreğini söken o çaresiz anları bir türlü aklından çıkaramıyordu. Zümrüt gözlüsü yanındaydı ya bunun için Allah'a şükrü sonsuzdu. Yine de bedenindeki o küçük izler her gördüğünde içini dağlıyordu. Onu ilk kez böyle derin uyurken görüyordu. Bedeni oldukça yorgun düşmüş olmalıydı. Alnındaki yaraya dudaklarını şefkatle bastırdı ve onu uyandırmamaya özen göstererek odadan çıkıp mutfağa indi. Sultan kadın her zaman olduğu gibi yine kızı Gonca ile birlikte kahvaltı hazırlığı için koşturuyordu. Serhan ortalıkta görünmediğine göre kesin Asya ' nın odasına gitmişti. Birazdan Emir 'in kükreyişi yine tüm konağı inletirdi. Gözünün önüne gelen görüntülerle istemsiz bir kıkırtı dudaklarının arasından kaçtığında Sultan kadın ona döndü.

" Günaydın güzel kızım, neye gülüyorsun öyle kendi kendine " Berzah yüzünde geniş bir gülümseme ile ona yaklaşıp kollarını boynuna sardı ve yanağına uzun bir öpücük kondurdu.

"Günaydın Sultan annem. Serhan yine odasında yoktu. Asya'nın yanına kaçtıysa Emir 'in onu yine 'kızımın odasında ne işin var küçük kazanova ' diye kovalaması an meselesidir. Ona gülüyorum" dedi. Sesinden bu durumun onu ne kadar eğlendirdiği açıkça okunuyordu. Sultan kadın
" deli bu oğlan, küçücük çocuk onlar daha niye böyle yapıyor anlamıyorum " dediğinde Berzah anlayışla gülümsedi.

" Kız babası o Sultan annem, normal böyle davranması. Kız çocukları babalarının kıymetlisi oluyorlar. Sen birde Karan'ı görsen, daha şimdiden karnımdaki çocuğa direktifler vermeye başladı. Doğup da Asya kadar olduğunda neler çekeceğiz Allah bilir " dedi. Tam o esnada mutfağa giren Feride sonunu yakaladığı sohbete keyifle katıldı.

" Karan efendi kocamla dalga geçip durdu şimdiye kadar. Görsün bakalım nasıl oluyormuş " Berzah ona gözlerini devirdi ve hazırladığı kahvaltı tepsisi ile mutfağın çıkışına yöneldi.

" Ben Karan 'ın kahvaltısını ve ilaçlarını verip geliyorum. Serhan sizin odadaysa o kıymetli kocan konağı başımıza yıkmadan git çıkar onları oradan. Birazdan inerim, birlikte kurarız sofrayı " dedi ve arkasını dönüp mutfaktan uzaklaştı.

Odaya girdiğinde gördüğü manzara karşısında gözleri yuvalarından fırlayacak kadar büyüdü. Serhan ve Asya, Karan 'ın elinden tutmuş üçü birlikte çift kişilik geniş yatağın içinde zıplıyorlardı. Berzah şaşkınlıktan açık kalan ağzını kapatıp birkaç adım ilerledi ve elindeki tepsiyi cam kenarındaki berjerlerin ortasında duran büyük sehpanın üzerine bıraktı. Elleri belinde arkasını döndüğünde Serhan ve Asya 'nın gülen gözleri ile karşılaştı. Karan 'ın suratında da gevrek bir sırıtış vardı ama karısının yüz ifadesi gördüğü manzaranın onu pek de memnun etmediğini öyle net bir şekilde bağırıyordu ki, gülümsemesi anında soluverdi. Serhan, " bak anne biz Asya'yla babamı eğlendiriyoruz. O artık iyileşmiş " derken elini sıkı sıkı tuttuğu küçük kızla tekrar zıplamaya başladı. Karan 'ın eli hala iki çocuğun avuçlarındaydı ancak artık zıplamıyor, pür dikkat karısının yüzüne bakıyordu. Serhan " hadi baba sende zıpla " dediğinde Berzah duruma müdahale etmesi gerektiğini anladı ve yatağın yanına yaklaştı. Elleri hala belinin iki yanında duruyordu ve top şeklindeki karnı artık gözle görülür bir büyüklüğe sahipti. Kızı altıncı ayını bitirmişti ve onu kucaklayacağı güne çok az bir zaman kalmıştı. Karan 'ın hayran bakışları onun üzerindeyken o gülmemek için güçlükle bastırdığı dudaklarını aralayıp otoriter bir ses tonuyla söylendi. " Çocuklar bu kadar yeter, hadi inin artık o yataktan "