Memories Of Us (Completed)

Chapter 35

"Uhm jio" tumigil siya sa paglalakad habang hawak hawak ang isang maleta at nananatiling nakatalikod saakin.

Napabuga ako ng hangin. Kinagat ang aking labi tsaka ikinuyom ko ang aking kamay. I shouldnt ask him pero parang mamamatay ako kapag hindi ko siya tatanongin kong saan siya pupunta. Kung bakit may dala siyang maleta. Aalis na ba siya? Babalik na ba siya sa abroad? Pero diba 3 months? Mahigit isang buwan palang naman siya dito eh.

"W-where are you going?" I manage to asked. Kita ko ang pag-kuyom ng isang kamao niya. Tumaas baba din ang balikat niya na para bang napabuntong hininga siya. Ilang segundo ang lumipas pero hindi siya sumagot. Basta namalayan ko nalang na unti-unti na siyang naglalakad papalayo saakin.

Wala ako sa sarili kong pumasok sa skwelahan namin. I didnt even bother to take a glance to the students arounds me talking about my personal life.

"Stacey where's jio?!" napatigil ako nung marinig ko ang boses ni lily. Inis kong ipinikit ang mga mata ko. Wala ako sa mood na makipag-away bakit ba nakikisabay ka pa? Ugh.

Nagpatuloy ako sa paglalakad pero hindi pa man ako tuloyang nakakalayo ay naramdaman ko na ang mahigpit na paghawak niya sa siko ko dahilan para mapatigil ako.

"Huwag mo kong talikuran!"

"Lily everyone's looking. Stop it" pagpapatigil sakanya nung kasama niyang babae.

"I dont care nik"

"Where the hell is jio? I cant contact him since yesterday! Tinatago mo siya noh? Nasa condo mo ba siya? Shit tell me!"

"Hindi ko alam! Please lily stop bothering me!" pagsisinungaling ko. So hindi niya rin alam kong nasaan si jio?

"Tara na lily. Hindi niya alam"

"No! Hindi ako naniniwala sakanya! Tinatago niya lang si jio sakin! Nasan siya stacey?!"

"Hindi ko nga alam!" inis na sabi ko tsaka tinanggal ang kamay niyang nakahawak sa siko ko. I was about to leave when she said something.

"Hindi mo alam kasi sarili mo lang ang iniisip mo!" ikinuyom ko ang kamao ko tsaka humakbang ulit papalayo sakanya.

"No wonder why jihan hates you" kusa akong napatigil sa sinabi niya. Narinig ko ang sarkastikong pagtawa niya. Dahan-dahan akong humarap sakanya.

"What do you mean?" tanong ko.

"You're so selfish for not knowing it and at the same time stupid. You are so unfair. What about us stacey? Im your cousin and jihan is our bestfriend but you didnt care about us stacey" nagsimula siyang umiyak.  Namuo rin ang mga luha ko. Fuck.

"Lily--"

"You know what? Sana hindi nalang kita pinsan. Sana hindi nalang kita naging kaibigan. Sana hindi nalang kita kilala. At sana wala ka nalang dito"

"W-what?" hindi makapaniwalang tanong ko. Ni hindi ko na nga marinig ang boses ko. Para akong nabingi sa sinabi niya. Ang tanging nararamdaman ko lang ay ang pagkirot ng puso ko.

Tanggap ko naman na galit siya sakin. Pero yong marinig sa mismong kaibigan/pinsan ko na pinagsisisihan niya na makilala ako? Sobrang sakit. Bakit siya pa? Baki kaibigan ko pa? Bakit ang pinsan ko pa?

"Lily bawiin mo yong sinabi mo" pakiusap ko. Umiling-iling siya. Pinahid niya ang mga luha niya.

"What did I do wrong lily? Oo naiintidihan ko kong bakit galit ka sakin. It's all about jio, right? Pero bakit sakin ka lang nagagalit? There's also something between jihan and jio" napatigil siya sa sinabi ko pero ilang sandali lang ay tumawa siya ng malakas. Napaka-sarkastiko.