Memories Of Us (Completed)

Chapter 15

"Sinusundan mo ba ako?" inis na tanong ko pagkalapit ko kay jio na nasa likod ko. Kanina pa siyang nakasunod sakin. Hindi ako assuming! Alam kong sinusundan niya ako kasi kanina pa siya nakasunod sakin kong saan man ako magpunta.

Taka siyang napatingin sa likuran niya tsaka tumingin ulit siya sakin. Wala nang mabasa na expression sa mga mata niya.

"Are you talking to me?"

"Sino pa ba sa akala mo?" inis parin na tanong ko. Nararamdaman ko rin ang mga paningin ng mga tao ngayon dito sa mall but who cares?

Napa-tsk nalang siya tsaka linagpasan na niya ako. Halos mapapadyak naman ako sa inis sa ginawa niyang yun. Ako pa ngayon yong napahiya? The fuck!

Naglakad nalang ako papunta sa jollibee total nagugutom na rin ako. Nung makuha ko na yong order ko ay naghanap na ako ng uupuan ko pero shit lang dahil halos puno na. Hindi ko kasi napansin kanina dahil sa sobrang inis ko.

Hawak ko ang tray na may laman na chicken tsaka spag at sofdrinks and syempre fries tsaka icecream. Napairap nalang ako sa kawalan nung makita ko ulit si jio sa isang lamesa. Nag-iisa lang siya sa pang-dalawahang upuan. Wala na akong ibang nagawa kundi ang lumapit nalang sakanya dahil wala na talaga akong ibang choice kundi doon nalang.

"Pwede?" I asked na ang tinutukoy ay kong pwede ba akong makiupo. Napatingin naman siya sakin may galit parin na mababasa sa kanyang mga matam

"Oh sure" tanging sagot niya tsaka nag-iwas ulit ng tingin.

"Thanks" walang ganang sagot ko tsaka inilapag na yong pagkain ko at umupo na rin sa harapan niya. Nagsimula na akong kumain without minding his presence.

"Will you atleast eat rice tsk" hindi ko siya pinansin. Nagpatuloy lang ako sa pagkain.

"Stacey I'm talking to you come on" kusa akong napatingin sakanya when he said my name. Hindi na chan ang tawag niya sakin. Surely Im gonna miss chan. Ngayon palang parang hindi ko na tanggap na hindi na chan ang tawag niya sakin.

"Anong pakealam mo kong ayokong kumain ng kanin?" cold kong tanong. Hindi nagbago ang expression ng mukha niyang tumingin sakin. Gusto kong magwala sa kahihiyang ginawa ko. Mabilis na nag-init ang mukha ko.

Inilayo niya ang cellphone niya sa tainga niya tsaka tinignan ako ng walang emosyon.

"Are you talking to me?" tanong niya.

"Of course not!" mabilis na sabi ko tsaka yumuko na at nagpatuloy sa pagkain. Shit stacey. Shit. Nakakahiya ka!

"Yes stacey I'm here. Uh-huh. Yeah. Tsk don't. No. You know I hate too much skin! Hell. You're driving me crazy shit. Yes. Don't ask me why. Oh the hell I wanna kill some guys. Nope. Yeah. Shit. The fuck with those stares! Kunting-konti nalang stacey. Ugh right. Okay bye"

Ano bang problema niya? Ako ba ang tinutukoy niya? Pasimple kong inilibot ang paningin ko only to find out na may mga gropo ng lalaki sa kabilang lamesa na nakatingin sakin. Ngumiti pa sakin yong isa. Nag-iwas ako ng tingin at hindi na ulit tumingin sa mga yun.

Hindi ko alam kong ako ba ang tinutukoy niya at nagpapanggap lang siyang may kausap sa phone o talang meron talaga at assuming lang ako kasi medyo revealing nga itong suot ko.

Napatitig ako sa kamay niya na sobrang higpit nang nakahawak sa kutsara niya. Ibinaba niya yung kutsara niya. Nanginginig pa yong kamao niya. Napakagat ako sa labi ko.

"What are you staring at?" kalmado pero may inis sa boses niya kasabay ng pagtama ng mga paningin namin.

"Bakit ka galit?" imbes ay tanong ko.