Memories Of Us (Completed)

Chapter 51

I miss you. I always do. I want to see your face everyday. I want to hug you forever. I want to kiss your lips. I want you so bad baby. I need you in my life. I love you. Im so inlove with you.

Napabuga ako ng hangin kasabay ng pagtulo ng nga luha galing sa mga mata ko. Isinara ko yong box tsaka kumuha ng tela at binalot yun. I dont want to read any of this anymore. I dont want to ruin their life again. He's now happy with lily. They're now happy together.

Tumayo ako tsaka inilagay sa cabinet ko yong box. Gusto ko yong sunogin para matahimik na ako but at the same time I want to treasure it. Kasi yan nalang ang matitirang alaala ko kay jio at itong singsing. I want to forget him now.

I want to take a break. Gusto ko na rin magpahinga. Pagod na pagod na ko sa ganitong sitwasyon. I dont have anyone to lean upon. Parang sirang-sira na yong buhay ko. I need him but he's with someone now. I need rein but she's gone now. Ayoko rin naman na sabihin ito sa pamilya ko. Ayokong madagdagan pa ang problema nila. Matagal na rin na hindi ko nakikita si jihan. She also left after graduation. Napatawad ko na rin naman na sila ni jeongin. Its been years already. I have joy- my friend but ayoko rin na dumagdag pa sa mga iniisip niya. May mga sarili din siyang problema tungkol sa personal na bagay tsaka natatakot na rin ako na ipaalam sa iba yong nararamdaman ko. Parang natrauma ako noon kay rein. Natatakot na akong dumagdag sa problema ng iba. Tanging si jeongin nalang ang masasabihan ko ng problema ko pero ayoko rin naman na sabihin sakanya.

Nililigawan niya ko kahit na tinanggihan ko na siya. Ayokong paasahin siya. I always kept on pushing him away pero patuloy lang siya sa paglapit saakin. Nilinaw ko naman na sakanya na kaibigan lang talaga. Mas mabuti na yong malinaw. Tsaka pass muna ako sa relationship ngayon. Mas dumadagdag lang sa mga problema ko. Im not yet over about rein's death. Sobrang sakit parin kahit na its been 2 years already.

Parang ang bilis ng panahon. Noon parang ang tagal. Na gustong-gusto ko nang matapos yong sampung taon kasi that time babalik na saakin si jio. Pero ngayon parang ayoko na. Ayoko nang dumating yong araw na yun. Kasi natatakot ako sa mangyayari. Kung babalik pa ba siya o masaya na siya sa iba. Natatakot ako na baka pagbalik niya kasal na pala siya sa iba. Thats why ayoko nang dumating yong araw na ika sampung taon na. Im too afraid to know the truth. Im too afraid to know who he choose. I know he loves me but that was before. Its been a years and almost a decade. Si jeongin ang mahal ko noon pero nagbago yun ng dahil kay jio. Siya pa kaya? Truth hurts.

***

"Huy pumapayat ka na. Whats bothering you?" napatingin ako kay joy. Kakatapos lang ng duty niya. Kanina pa natapos sakin pero hinintay ko nalang siya para sabay na kaming maglunch. Since kahapon pa kami on duty kaya sobrang pagod na namin ngayon. Gusto ko na rin umuwi at magpahinga na.

"Wala. Kulang lang siguro ako sa tulog" sagot ko tsaka tumayo na at nagsimulang naglakad papunta sa isang fast food malapit sa hospital.

"Hmm nawi-weirdohan ako sayo. Come on if you a problem you can tell me"

"No. Everything's fine really"

"Okay... but by the way where's your suitor?"

"Friend"

"Duh he is your manliligaw kaya"

"Were just friends joy. Huwag na  nga natin siyang pag-usapan Im hungry tsaka I want to go home now" saad ko nalang tsaka dumiretso na sa pila. Sumunod naman siya sakin tsaka sinabi niyang umupo nalang ako at siya na yong mag-order.

Ayaw niyang tinatawag na ate kaya joy lang ang sinasabi ko sakanya kahit na mas matanda siya sakin ng isang taon. Kabaliktaran niya rin si rein. Kung si makulit tsaka masiyahin, si joy naman ay matured tsaka madalas seryoso sa buhay pero minsan din naman kapag tinupak ayon malakas ang trip.