Memories Of Us (Completed)

Chapter 30

Napatingin ako sa labas pagkagising ko. Umaga na. Hinila ko yong kurtina kasi tumatama na sa mukha ko yong sinag ng araw. Pasimple akong tumingin kay jio. Tulog pa siya. Ganun din yong iba. Kinuha ko yong earphones ko na nahulog na sa balikat ko tsaka isinuot ulit. Kumunot ang noo ko nung magkaiba ang tugtog sa magkabilang earphones ko. Napatingin ako kay jio at napatigil ako nung sakanya pala yong naisuot ko.

Tatanggalin ko na sana nung marinig ko ang boses ko. Tinanggal ko yong earphones ko sa right ear ko para mapakinggan ko ng mabuti ang nagsasalita sa earphone ni jio.

Tumigil yong kanta sa earphone ni jio tsaka may kumaluskos. Maya-maya pa ay nakarinig ako ng pagbuga ng hangin.

"Jio tama na. Tigilan mo na ko" pakikiusap ko sakanya. Mabilis na nangilid ang mga luha ko. Ito yong araw na kinausap ko siya dalawang araw bago siya umalis at pumuntang US. Bumalik sa alaala ko yong nangyari.

Yinakap niya ako. Pilit ko naman siyang itinutulak. Sumasakit yong puso ko. Naiiyak siya pero pilit niyang pinipigilan na huwag yun ipakita sakin.

"Chan please huwag ito. Please" mas humigpit ang yakap niya sakin.

"Jio ano ba ang mahirap intindihin dun? Hindi nga kita mahal kaya please lang layuan mo na ako! Sinisira mo na yong buhay ko! You makes me feel guilty everytime I saw you and thats so fucking soffucating the hell out of me! Kaya please tama na!" kusa niya akong nabitawan.

"Chan just let me love you. Huwag lang yong ganito na itulak mo ko palayo. I dont care if you dont love me just p-please let me stay"

"Im sorry" tanging sabi ko.

"If only I have a choice"

"You have jio"

"Yes chan and that is to let you go! That is the only choice!"

"Jio para din naman sayo to! Ayokong nasasaktan ka! Ayokong paasahin ka pa kasi alam kong kahit kailan hinding-hindi kita magugustohan!"

"Ano bang meron kay mark na wala ako chan? May pera naman ako! May mukha din akong maipagyayabang! Mabait naman ako! Kaya kong ibigay sayo lahat chan! Ano pa bang kulang? Dahil ba sa sex? Fuck chan kaya ko din yan!" mabilis niya akong isinandal sa pintoan. Hinalikan niya ako sa leeg ko pero hindi rin yun nagtagal dahil kusa siyang napatigil at mas pinili nalang na suntokin yong pader sa gilid ko.

"Chan anong kulang sakin? Please tell me para alam ko kasi gulong-gulo na ako kung bakit siya pa?!"

"You dont have to know jio dahil kahit kailan hindi mo siya magiging katulad" huling sabi ko tsaka lumabas na.

Mabilis kong pinunasan ang luha ko tsaka tinanggal yong earphone niya at isinuot na yong akin. Bakit may record siya nun at bakit paulit-ulit niyang pinapakinggan? Fuck!

Hanggang nung makarating kami ay hindi na ulit ako nakatulog. Nagpaulit-ulit sa utak ko yong nangyari noon. Fuck ang sama sa feeling. Sobrang sakit sa pakiramdam.

I dont know what to do that time. Its like tama yong ginawa ko pero may mali. I don't know what to choose. Kung hahayaan ko ba siya o pananatilihin nalang. Tama naman yong ginawa ko diba? na palayoin siya? Nga lang masyado nang huli nung pinalayo ko siya. I should done that before. Yong mas maaga. I shouldn't let him besides me that time. Kung sana maibabalik ko lang yong panahon hinding-hindi ko na ulit gagawin yun. Na kaunting hakbang niya lang papalapit ay mabilis na akong lalayo.

Hindi ko siya pinaasa. Alam niyang hindi ko siya mahal. Paulit-ulit ko yong sinasabi sakanya.

Bakit? Mali ba na malaya akong magmahal ng hindi siya? Kung pwede ko lang turuan yong puso ko, hindi ako magdadalawang isip na siya ang pipiliin ko. Pero mas lalo ko lang siyang mapapaasa kapag tinanggap ko siya kahit hindi ko naman siya mahal. Mas lalong mali yong mahalin ko siya na wala akong nararamdaman para sakanya.