LABIRENT

Sevme beni

Pekala bu sefer ufak tefek yenilikler geldi.Hayatımda ilk kez böyle bir sahne yazdığım için kötü olmuş olma ihtimali fazla.Ama yine de bütün yorumlarınızı bekliyorum.İyi okumalar minik katillerim.

Gözüme vuran ışıkla beraber elim yavaşça belime gitti.El yoktu.Ağır bir hareketle göz kapaklarımı açınca etrafımda bir sürü insanın hala uyuyor olduğunu gördüm.Partinin yapıldığı evdeydim.Beni buraya getirmiş olmalıydı.Herkes tuhaf şekillerde sızmış ve dağılmışken benim üstüm örtülmüş bir kanepenin üzerinde uyuyordum.Hafifçe doğrulduğumda arkadan gelen sesle başımı çevirdim.

-‘İnsan alışkanlıklarından kolay vazgeçemiyor.’demesiyle tek kaşım havaya kalkmıştı.

Deri maskesi,yine siyah kıyafetleri,öldürücü bal rengi gözleri her şeyiyle karşımdaydı.Bana bakıyordu.Oturduğu koltukta dirseklerini dizlerinin üzerine koymuş yumruk yaptığı ellerini başının iki yanına getirmişti.

-‘Sana da günaydın.’

-‘Uyurken izlemeyi özlemişim.’dediğinde ayaklanmak için örtüyü üzerimden itmiştim ki

-‘Bana yalan söyledin.’dedi.

-‘Ne?’

-‘Onu..Dedektifi..Bıraktığını söylemiştin.Başkasıyla nişanlanmış olduğunu söylemiştin.Umurunda olmadığını söylemiştin.Sildiğini..-‘derken sözünü kestim.

-‘Sildim demedim.’

Derin bir nefes alıp ellerini başından çekip bacağına koydu.Titremesini bastırmaya çalışıyordu.

-‘Başkasıyla yattığı için sinirlisin.’

-‘Onun bir başkasıyla yattığını öğrendiğine göre onu izliyorsun.Oysa ilgi alanın östrojen sanıyordum.’dedim iğneleyici bir sertlikte.

-‘Seni ilgilendiren şeyler beni de ilgilendirir.’dedi.Derin bir nefes alıp ayağa kalktı ve birkaç kişinin üzerine,bacağına,koluna ve eline basarken umursamadı.Sonrasında cama ulaştığında elini pencerenin ahşap kısmına dayayıp sıktı.

-‘Dün gece ne oldu?’dedim koltuktan kalkarken.

-‘Konuyu değiştiriyorsun.’

-‘Ne tesadüf ki sende.’dediğimde alt perdeden bir kahkaha attı.

-‘İnsanları sevmiyorum.’

-‘Seni ağlatan bir insan ha?’dedim alayla.Aniden bana dönüp gözlerime baktı.

-‘Neden o labirenti yapıyorsun?’dediğinde etrafımdaki insanlara baktım.Uyanık biri yoktu ama alelade dile getirmesi hoşuma gitmemişti.Biri duyabilirdi.Her şeyi mahvedebilirdi.

-‘Neden işime burnunu sokuyorsun?’

-‘Seni anlamaya çalışıyorum.Neden yaptığını anlamaya çalışıyorum.’dedi ve derin bir nefes verip yanıma geldi.Koltuğa çöktüğünde kalp atışlarını hissedebiliyordum.

-‘Çünkü sen beni anlıyorsun.İşin komik kısmı benim kim olduğumu hala bilemiyor olman.Senden önde olduğum tek nokta bu maske.’dediğinde kahkaham dudaklarımın arasından çıkmıştı bile.

-‘Bir deri parçasının altında yatan şeyi anlıyorsam onu görebilirimde bence.’dedim ve yanından kalkıp çıktım.Asamı girişteki askılığa dayanmış olarak bulduğumda rahatlamıştım.Bir an önce arabama atlayıp buradan ayrılmak istiyordum.Son sürat eve girdiğimde ahalinin çoktan uyanmış olduğunu fark ettim.Kapıyı açmamla 10 kişinin beni karşılaması bir oldu.İp gibi dizilmişlerdi.Anahtarı Harla’ya verirken