LABIRENT

Kaçış

Gevşeyen elleri titremeye başladığında yataktan yavaşça kalktı.Dediklerimi sindiriyor olacak ki yatağın köşesine oturdu.Telefondan saate baktım gözlerimi ovdum.Saat henüz 4’tü ve hava oldukça karanlıktı.Zifiri karanlık.Telefonu elimde sıkarken onun sinir bozucu sesi aynı tonda devam ediyordu.

-‘Ona aşık oldun.’sözcükleri tane tane dudaklarından dökülüyordu.

-‘Ona aşık oldun.’Bakışları yere sabitlenmişti.Yattığım yerden doğrulup ona baktım.Ardı ardına aynı cümleyi kurması  oldukça korkutucuydu.Yataktan sıyrılıp yanına gittim ve önüne oturdum.Bakışları hala sabitti.Ses tonu gibi.

-‘Ona aşık olmadım.’dedim yavaşça ama beni duymuyordu.Sabrımı zorlamaması açısından derin bir nefes aldım.Ellerim deri maskesine dokundu ve kafasını kaldırmaya çalıştım ama başarılı olamadım.

-‘Bana bak,ona aşık olmadım.’

-‘Yalan söylüyorsun!Gözlerinden belli!Benim sana bakışlarım gibi.’dedi ve titremeye başladı.

-‘Sakin ol.’dedim otoriter bir sesle.Sıkılmaya başlamıştım.

-‘Abella doğruca odadan çık ve kaçmaya başla.Arkana bile bakma.Bu gece evine gitme.Başka bir yerde uyu.’Kafasını yavaşça kaldırıp göz göze gelmemizi sağladığında bakışlarındaki öfke oldukça korkunçtu.Tamamen karanlıktan ibaretti.

-‘Şimdi Abella!Koş!’gür ve tok çıkan sesi yerimden kalkmama yol açmıştı.Geri geri seri adımlar atarken odadan çıktım.Kapısını kapatmadan önce ellerini sımsıkı yumruk yaptığını görmüştüm.Seri ve soğukkanlı olmalıydım.Dış kapıya ulaşmadan onun odasının kapısını kilitledim botlarımı ayağıma geçirirken kendimi merdivenlere bıraktım.Ardımdan gelen hırlamaya benzer bağırma sesleri ve yumruklar hızlanmam gerektiğini belli ediyordu.Merdivenleri üçer üçer atladığım gibi asansöre koştum.Bağcıklarımı bağlarken yukarıdan gelen sesler koridoru dolduruyordu.Sanırım kendi odasının kapısını kırmıştı bile.Dayanamayıp merdivenlerden inmeye başladım.Her bir kat içkence gibi olsa  da antrenmanlarım sayesinde yorulmuyordum.Bunu işkenceye çeviren aşık bir seri katilin peşimde olmasıydı.Arkamda olduğu fikrini bir türlü aklımdan atamadığımdan panik ve korkuyla arkama dönüşlerim olmasa daha rahat bir iniş olacaktı.Sonunda son kata geldiğimde asansörün büyük bir  gürültüyle aşağı inmeye başladığını duydum.Hızla dış kapıya ulaştım ve Resepsiyondaki yılışık gülümsemesi olan kızdan nefes nefese anahtarımı istedim.Geri zekalı panikle anahtarları karıştırırken resepsiyonun içine girdim.Anahtarlıktan kendi anahtarımı bulduğumda asansör son 2 kata gelmişti.Hızla kapıdan çıkıp arabamın yerini aradım.Bulduğum an yerleşip kemeri bile takmadan gaza bastım.Dikkat çekmemek adına ışıkları yakmadan ilerlerken dikiz aynasından resepsiyondaki kızın saçından sürüklenerek asansöre taşındığını gördüm.Kız yerde çığlıklar içinde kıvranırken elleri saçlarına gidiyor ve ağlıyordu.Saçından sürükleyen takım elbiseli adam aniden arkasını dönünce o deri maskenin ardındaki canı yanan aşık katilin bana baktığını hissettim.Gaza daha çok yüklendim ve ilerlemeye başladım.Nereye gideceğimi ne yapacağımı bilmez halde gidiyordum.O kıza işkence çektirmeden öldürmesini umarak gidiyordum.Uzun zaman sonra korku dolmuş bir halde gidiyordum.Titreyen ellerim aniden kucağımdaki telefona kaydı.Sanırım o esnada yaptığım en akıllıca iş telefonumu almam ve en salakça iş orada ceketimi unutmamdı.Sinirle direksiyona sert bir yumruk geçirdim ve radyoyu açtım.Ses aklımı dağıtırken pencereyi biraz açıp içerimdeki yangını söndürmeye çalıştım.Düşüncelerim beni kemirmeye devam ederken telefonla Vallance’ı aradım.3. çalışta açmıştı.

-‘Bayan Abella?’

-‘Evdeki herkes hazırlansın.Şehir dışına çıkıyoruz.20 dakika içerisinde hepinizin hava alanında uçağa binmiş olmasını diliyorum.’