LABIRENT

Yolculuk

Gözlerimi kapatıp bir beynimdeki sese kulak verdim.Kaç saattir buradaydım,ne zamandır düşünüyordum,Eric'in koordinat hesaplamaları nasıl gidiyordu bilmiyordum.Bir şeyler düşünmek zorundaydım.Bir plan yapmak,en kısa sürede buradan kaçmak.Ama yıllardır her planımda bana sadık olan beynim şu an bütün insanlardan bir adım ileri gitmeme izin vermiyordu.Kapının 3 kere vuruluşuyla yerimde doğruldum.Hector başını uzatıp bana kaçamak bir bakış attı.Yeniden yatağa uzandığımda yavaşça yanıma geldi.Ayakucuma oturup dirseklerini dizlerinin üzerinde koydu.Derin bir nefes aldığında gözlerini birkaç saniyelik kapatıp mırıldandı.Ona değil de tavana bakıyor oluşum yüzünden rahattı muhtemelen.Farkında bile değildi onu görebildiğimin.Birkaç kez ağzını açıp tam bir şeyler söyleyecekken susunca sinirim bozulmuştu.

-'Kıvranma zamanın şu an değil.Ben buradan kurtulduktan sonra.'dedim buz gibi bir sesle.

-'Abella..Bu gideceğimiz yer...'dedi ve derin bir nefes alıp bakışlarını bana çevirdi.

-'Uzun süre kalacaksın.'

-'Kalacaksın?'

-'Kalacaksın.'

-'Orada beni yalnız bıraktığına göre çok uzaklara gidiyor olmalıyız.'

-'Rusya.'dedi yavaşça.

Beynimi zorlayıp Rusya hakkında bildiğim onca şeyi gözümün önüne getirmeye çalıştım.Bir kaç coğrafi bilgi harici oradaki yolları,mekanları,insanları dahası dillerini bilmiyordum.

-'Kendini zorlama.Kaçamayacaksın.'

-'İnsanları yalancı çıkarmaya bayılıyorum.'dediğimde kapı yavaşça açıldı.Esmer güzel bir kız Hector'u süzüp bana döndüğünde zoraki bir şekilde gülümsedi.

-'Bay Hardwin...'dedi son heceyi uzatarak.Sesini arzu dolu tutmak istese de bana oldukça komik gelmişti.

-'Uçak inişe hazırlanıyor efendim.'

-'Teşekkürler Melani.'Kız gülümseyerek kapıyı kapattığında bende gülümsedim.Hector bana bakıp yavaşça yerinden kalktı.Yerdeki kanlı elbiseme gözü kilitlendiğinde derin bir nefes aldı.

-'Bunu temizlettirip evine göndertirim.'

-'Kanlı haliyle evime gönder.'

-'Korkma cinayet delili olarak vermeyeceğim.'

-'Korkması gereken sensin Hector.Ben işlediğim cinayette delil bırakmayacak kadar titiz çalışırım.'

-'Oysa gözleri dikilmiş,kalbinden delinmiş,ayakları yere çivili bir kadın hatırlıyorum.'

-'Gürültücü biriydi.'diye fısıldadım.Kadının çığlıkları beynimde yankılanırken Hector buruk bir şekilde kıkırdadı.Ellerini hacimli saçlarından geçirdikten sonra bende yerimden kalkıp yerde beni bekleyen çizmelere uzandım.Pantolonu çizmenin içine sokup giyerken Hector da dolabı açıp içinden bana siyah bir ceket verdi.Oldukça kibar bir o kadarda sağlam duran,belime tam oturan uzun bir ceketti bu.Arkası biraz kuyruğa sahipti.Giymeme yardımcı olduktan sonra aynanın önüne doğru yavaşça gittim.Banyodan kendime bakıp saçlarımı gevşek bir balık sırtı örtüm.Ceketin hafif kalkık yakalarını düzelttiğimde Hector dayandığı banyo kapısından bana kaçamak bir gülüş attı.

-'Mavi..Çok severdin.'

-'Hala severim.'dedim aynadaki yansımasına bakarak.

-'Ama siyahı hiç sevmezdin.'dediğinde yavaşça arkamı döndüm.

-'Sürekli geçmişi açıyor olman kalbimi yumuşatacak mı sanıyorsun?İnan bana belindeki o silahta,bulunduğumuz bu uçağın içerisinde beni koruyacak kimsenin olmaması da umurumda değil.İstediğim an seni öldürürüm ve bu an içerisindeyken bir saniye bile kuşkuya düşmem.Tıpkı seninde düşmeyeceğin gibi.'