KUMA

15. BÖLÜM

Asmin'in ağzından:

Kıyafetlerimi topluyordum. Az önce Mirza aileme gitme kararımı vermişti. Onun emirlerine göre hareket ediyordum. Şirin gittikten sonra kendini kaybetmişti. Kimseyle görüşmüyor, konuşmuyor, yemek dahi yemiyordu. Gözü hiç bir şey görmüyordu.

Neyse ki doğuma kadar orada kalacaktım ama bebeğimi istiyordu benden sadece bebeğimi. Asla ama asla vermezdim, veremezdim o benim yaşama sebebimdi. Her şey de ona sığınıyordum. Onunla geçiyordu zamanım...

Hazırlandım ve hava soğuktu kat kat giyindim. Valizimi sürükleyerek dikkatlice merdivenlerden indim. Nujin anne de beni bekliyordu veda etmek için. Boran baba ortalıkta yoktu.

Nujin anne:
- Annen'gile selam söyle tamam mı kızım?

Ben:
- Söylerim anne. Allah'a ısmarladık.

- Allah'a emanet ol. Sen Mirza'ya  bakma kızım yakın zaman da seni almaya gelir.

İçimden;
" Almaz ki beni. İstemiyor bile sadece karnımdaki için gelirse gelir." Demiştim. Çünkü öyleydi.

Sarıldık konaktan çıktık  ve şöför kapımı açtı, bindim arabaya.

Yaklaşık 1 saat sonra varmıştık. Arabadan indim ve şöför valizimi içeriye götürdü. Annemi görünce hemen sarıldım, gözlerim dolmuştu kaç ay olmuştu görüşmeyeli. Uzun zaman olmuştu benim için.

Annem:
- Hoşgeldin annem. Keşke haber verseydin hazırlık yapardım. Bir anda gelmek istedim anne.

Babam:
- Hoşgeldin kızım. Mirza Ağa yok mu?

Ben:
- Yok baba Mirza. İşi vardı ondan gelemedi.

- Peki bu seferlik böyle olsun hadi geçelim içeriye. Üşütmeyin.

Eve geçtik ne kadar da özlemiştim evimi. Her şey aynı yerindeydi. Benim odam bile. İlk önce annemle yemek yaptık benim en sevdiğim yemekleri yedik. Sonra da ben onlara tatlı yaptım. Oturduk. Onun (Mirza'nın) konusu açılmadı hiç. Dedim ama babamdan gelmişti soru.

- Kızım duyduk ki Mirza Ağa ilk eşinden ayrılmış.

- Doğrudur baba.

- Taşınmışlar buralardan öyle diyorlar.

- Ne?

- Duymadın mı kızım?

- Hayır. Duymadım.

- Bizim konumuz o değil. Torunum nasıl kızım.

- İyi anne. Devam ediyoruz.

- Kaç aylık oldu bizim ufaklık?

- Daha 1 aylık oldu baba.

- Hmm daha varmış doğmasına.

- Tabi var bey ha diyince doğmuyor.

- Tamam be hanım nereden bileyim ben?

Bu günlerden sonra ilk defa gülebilmiştim. Annemle babam kavga ettiklerinde hep gülünecek bir şey vardı ve bende bu durumdan faydalanırdım.

- Kontrol günün ne zaman kızım?

Aa ben unutmuştum yarın kontrol günüm vardı.

- Unutmuştum bak anne. Yarın sizde gelecek misiniz?

- Babanın yarın işleri var biz gideriz ikimiz kızım.

- Tamam anne yarın sabah saat 09:00'da.

- Tamam kızım gideriz...

Mirza'nın ağzından:

Elimde bir ultrason sonucu vardı. Bu kimindi? Yoksa yoksa Şirin'nin miydi? Ah Şirin ah. Bu senin çıkmasın. Ortalık karışırdı.