KUMA

17. BÖLÜM

Şirin'in ağzından:

Gelmişlerdi işte. Korkum başlamıştı. Hepsi bir anda girmişlerdi. Hemen battaniye'yi üzerime çekmiştim.

Nujin Hanım:
- Geçmiş olsun.

Annem ve babam:
- Sağol.

Boran Bey:
- Geçmiş olsun kızım.

Ben:
- Sağolun.

- Neyi var Şirin kızımın?

- Karın ağrısı vardı da ondan getirdik.

- Bir karın ağrısı yüzünden mi?

Dedi Mirza ve kahkaha attı. Ben sinir olurken o kahkaha atmaya devam ediyordu.

Babam:
- Evet ondan. Biz dışarı çıkalım isterseniz. Hanımlar rahat rahat konuşsunlar.

Dedi ve erkekler topluca çıktılar. Kadınlar kalmıştı içeride. Annem, ben, Nujin anne, Çiğdem abla kalmıştık.

Onun hemşire olması da anlamayacak haline gelmiyordu. Bir yandan önüme bakarken bir yandan da karnımı elimle kapatıyordum.

- Ee daha daha nasılsın Şirin Hanım?

- İyiyim Nujin Hanım sizler nasılsınız?

Dedim ve hafif gülümseyerek.

- Bizler de iyiyiz şükür.

- Çiğdem sen nasılsın?

- İyiyim Şirin'im. Aa bak sana söylemeye unuttum. 3.'ye hamileyim.

- Aa ne güzel analı babalı büyütsün.

- Sağol sağol. Darısı sana.

Bana demişti darısı diye.

- Ben, ben özür dilerim Şirin. Ben bir an unuttum.

- Bir şey olmaz Çiğdem. Sen de haklısın insanlık hali unutulur.

- Bak ağzımdan kaçtı özür dilerim.

- Tamam önemli değil Çiğdem.

Ben sessiz kalırken annem sohbet etmişti. Yaklaşık yarım saat oturduktan sonra gitmişlerdi.

- Anne anlamadılar değil mi?

- Yok heralde kızım. Dikkat çekmedin hem karnın sürekli kapalıydı.

- İyi bari anlamasınlar da.

(Sizleri daha fazla bekletmemek için ayları ileriye aldım ki daha heyecanlı okuyun...)

7 AY SONRA:

Bebeğim 9 aylık olmuştu. Doğumuma da az kalmıştı. Doğumu Şanlıurfa'da yapmayacaktım.

Adana'ya yapacaktım. Yaklaşık bebeğim 4 aylık olduktan sonra bebeğim doğana kadar Adana da kalıp doğduktan sonra da geri dönecektim. Bunların hepsi bebeğimi ve benim güvenliğimin içindi. Annemler yaklaşık 2 hafta da 1 gelirlerdi.

3 - 4 gün sonra da memlekete giderlerdi. Yoksa topluca izimizi kaybettirmek için Adana'ya taşınacaktık ama babam Mirza'nın ne edip bulacağını bildiği için sadece beni gönderdi ve onlar da dikkat etmek zorundaydılar beni herkes çalışıyor diye biliyorlardı.

Burada otururken en yakın arkadaşım da burada oturuyordu. Evlerimiz alt altaydı. Sürekli bana o bakıyordu. Yardımcı oluyordu her şeyde.

Bir gece vakti uykumdan uyandım ve susadığımı fark ettim. Tam mutfağa giderken ayağım kaydı...