KUMA

35. BÖLÜM

Şirin'in ağzından:

Burada birinci ayımız hızlı bir şekilde geçmişti. Mirza'gil hala işlerini bitirememişti. Biz de buraya yerleşmiştik. Ara sıra dışarı çıkıyor. Dün de kontrole gitmiştik ve hamileliğim sorunsuz geçiyordu. Canım bir şeyler çektiğinde de Hazar gidip alıyordu.

Çocuklar ise her gün ya havuzdalar, ya da bahçede vakit geçiriyorlardı. Bizde terasa çıkıp kahvemizi alıp manzaraya karşı sohbet ediyorduk.

Çiğdem abla ile günlük hayattan sohbet ediyorduk, Berfin ise telefonla bir şeyler yapıyordu.

- Şirin'cim bebek için alışverişte yapmadık nasıl olacak?

- Yaparız bir ara Çiğdem abla. Daha 3 ayımız var.

- İyi peki. Bizimkilerin işi bitmedi. Ne zaman geleceklerse artık.

- Evet bitemedi. Yaz bitecek onlar gelecektir.

- Bence de...

Mirza'nın ağzından:

Her zaman ki Şirin'ler gittikten sonra şirkette yatıp kalkıyordum ama Şirin'e söylemiyordum.

Planlarımız işe yarıyordu. Yavaş yavaş kendimize çekmiştik yarın da hamlemizi yapıp İstanbul'a doğru gidecektik. Son anda aksilik olmazsa planımız sorunsuz halde işleyecekti.

Şirkette tek tük atıştırıp evrak işlerini halletmeye başladım. Bir yandan da kahvemi yudumluyordum. Odamın kapısı birden açıldı ki tam kızışıcakken abim giriverdi.

- Mirza.

- Ne oldu abi? Birine mi bir şey oldu?

- He oldu. Ünal iptal.

- Ne nasıl?

- Yarın halledeceğimiz işi babam bizden habersiz halletmiş.

- Babam mı? Nasıl ya biz bitirecektik?

- Ya oğlum halletmiş işte. Rahatladım valla. Bir aydan beri Çiğdem'e yalan söyleye söyleye yalancı oldum.

- İyi bari. Bende Şirin'e. Aman dikkat abi Şirin biliyor gibi.

- Nasıl biliyor? Sen mi söyledin?

- Bir gün silahı katacakken gördü. İşte sen kötü işlere felan mı girdin dedi. Ben de tam cevap vermedim. Sonra da konuyu kapattı. Aman ama dikkat et onların ortamındayken.

- Haber vereyim mi yarın geliyoruz diye?

- Yok. Yok süpriz yaparız. Babam nerede?

- Konakta hadi gidelim de şu işi nasıl halletmiş.

- Gidelim.

Arabamıza binip konağa gittik. Babamla oturup konuyu konuştuk ve bu belada bitmişti...

Şirin'in ağzından:

Akşam olmuş yemeklerimizi yemiş terasta çayımızı yudumluyorduk. Nujin anne erkenden uyumaya gitmişti. Çiğdem abla, Berfin oturup çayımızı içiyorduk.

- Artık sıkıldım ben ya siz kızlar?

Sessiz kaldığımız için Çiğdem abla ortaya laf attı.

- Al benden de o kadar. Kocalarımız yanımızda olda belki sıkılmayız da.

- Ay siz de ne kadar koca düşkünüsünüz yengelerim.

- Hele ben seni evlenince göreceğim. Yok mu birileri Berfin Hanım?

- Yok be Çiğdem yenge. Kısmet artık.