KUMA

21. BÖLÜM

Medyadaki Demir.

2 Sene Sonra:

Şirin'in ağzından:

Koskoca 2 sene geçmişti oğlum Demir büyürken bende onunla birlikte büyümüştüm. Bütün listeye yazdıklarımı Demir'le yapmıştık.

Çok mutluyduk. Ailem bana destek çıkarak birlikte büyümüştük.

Demir yeni yeni konuşmaya başlıyordu ama tam söyleyemiyordu. Annem erkek bebeklerinin geç konuşmaya başladığını söylemişti.

Düzenim aynıydı. Bir çok teklif gelmişti ama kabul etmemiştim. Teklif dediğim de evlenme teklifiydi. Ama kabul etmemiştim. Oğlumun başkasına baba demesini istemezdim.

2 yıl boyunca aynı tempoda devam ettik. En yakın arkadaşım Azra'da geçen yıl nişanlanmıştı. 1 hafta sonra da düğünleri vardı. Tanışmaları bizim kafeye gitmemizle başlamıştı. Ondan sonra da devam edip evliliğe kadar gelmişti.

Mirza...

Haberi çıkmıştı yaklaşık 1 ay önce çıkmıştı. Ama izimizi belli etmiyordum. Biliyordum beni bırakmamıştı. Hala arıyordu beni ama ben yüzleşmek istemiyordum.

Mirza'yı hatırlayınca eski anılar geliyordu aklıma. Onu unutmaya çalışmıştım ama yine de evlendiğin kişiyi unutamıyordun. Her yerde bir şey çıkıyordu ve onu sana hatırlatıyordu.

Ailesi ise 1-2 kez gelmişlerdi ve bende onun için Azra'yı çağırırdım Demir oğlu gibi davranırdı.

Ailesi de bunu çakmazdı. Hiç şüphelenmemişti.

Mirza'nın ağzından:

Sonunda 2 yıl geçmiş ve hapisten çıkalı 1 ay geçmişti. Benim için fazla zorlu geçmemişti. Babam hep destek vermişti. Hiç bir şeyimi eksik bırakmamıştı.

1 aydan beri konağın içi şenlikti. Babam 1 ay sürecek bir ziyafet vermişti. Bütün Mardin konakta ve konağın çevresinde yemeklerini yiyordu, çayını içiyordu ve tatlısını yiyordu.

Eskisi gibi şirketin başına geçmiştim. İşler güçlerle uğraşarak zamanımı öldürüyordum. Yine akşam olmuştu ve arabama binip konağın yolunu tutmuştum.

Bizimkiler sofranın başına geçiyorlardı. Bende o tarafa doğru ilerledim.

Annem:
- Hoşgeldin oğlum.

- Hoşbulduk anne. Yemek ne yiyeceğiz bugün?

Babam:
- Zıkkımın kökü oğul.

- Ya baba!

- Az ye oğul az ye geldiğinden beri şiştin bak sonra seni kimse almaz.

- Kimse almaz mı?

- He.

- Kim evleniyor ki? Yok be baba o işleri bırakalı çok oldu.

- İyi bakalım hadi yemeğe.

Yemeklerimizi yemiş ve çardakta ailecek kahvemizi yudumluyorduk. Annemle babam konuşuyordu ve ben de ara sıra katılıyordum.

Annem:
- Boran. İsmail abim var ya.

Babam:
- Nolmuş İsmail'e?

- Bir şey olmamış da. Oğlunun düğünü varmış haftaya. Bizleri de davet etti.

- Tamam Hanım gideriz.

Ben:
- Hangisi evleniyormuş anne?

- Yılmaz. Sen de gelirsin değil mi oğul?