KUMA

28. BÖLÜM

Herkese İyi Bayramlar... Bayrama özel atayım dedim. İyi okumalar...

Şirin'in ağzından:

- Neyi konuşacağız Mirza! O adam yüzünden katil olduğunu mu?

- Haddini bil!!

Sinirlerime hakim olamadım. Duvara vurmak istedim ama yapamadım. Kendimi toplayıp Mirza'nın gözlerinin içine bakarak yanağına tokatı bastım.

Benden bu hamleyi beklememişti. Ben de beklemiyordum ama bir an gerçekleşmişti. Geri dönemezdim artık.

Elini yanağına götürdü ve sonra da bakamadım, gözlerimi ondan çektiğim için ne tepki verdiğini görememiştim.

Ona döndüğüm de bana sinirli sinirli bakıyor ama hiç bir şey yapamıyordu.

Sinirini benden değil de, avluda bulunan saksılardan çıkarıyordu.

Orada daha fazla bulunmak istemedim ve Demir'i avluda bırakarak odaya çıktım.

Yatağa geçip ağlamaya devam ettim. Bunları yaşamak beni ölüme yitiyordu.

Ama Demir'imi daha küçücükken arkamda bırakamazdım.

Aklımdan ölüm fikrini attım ve o günü hatırladım. Karnıma bıçak saplandığı günü.

Ölüme çok yakındım ama bir şekilde kurtulmuştum...

Mirza'nın ağzından:

Tokatta yemiştim. Bir o kalmıştı. Etrafı dağıttım avluda çiçek bırakmamıştım. O da hızlıca odaya koşmuştu.

Abim de daha fazla zarar vermemem için omzumdan tutup masaya oturttu.

- Oğlum böyle yapma.

- Ne yapmayayım abi? Ne?

- Adamı niye öldürdün ki sen? Gidip teslim etseydin. Bu kadar şey yaşamazdın.

- İçim soğur muydu? Öldürmesem abi.

- Öldürdün de ne oldu oğlum? Şirin'le aran bozuldu. O tokatı da hak ettin sen.

- Bana savunma onu abi. Tamam bir hata yaptım. Onun karşılığı tokat atma mı? Hadi attı onu geçtim peki sizin önünüzde o tokatı atması doğru mu bir şey?

- Tamam o şey de haksız ama ne bekliyorsun? Aferim diyip seni savunmasını mı Mirza? O kız bunları daha yeni yaşıyor. Kaç kişiyi öldürdün de Şirin'in haberi oldu.  Zaman zaman unutacaktır. Daha fazla üstüne gitme.

- Tamam abi kendi haline bırakacağım.

- Ha şöyle oğlum. Rahat davran.

Ayağa kalktım ve merdivenlere doğru gidiyordum.

- Nereye?

Abim seslenmişti.

- Odaya abi.

- Odaya gitme bugün. Görüp de birbirinizi kavga çıkarmayın. Bugün misafir odasında kal.

- Peki. Berfin.

- Efendim abi.

- Demir'i annesine götür.

- Tamam.

Merdivenleri tırmanıp benim odanın yanına misafir odasına geçtim.

Yanımda yedek kıyafet yoktu. Odadan çıktım. Berfin de kucağın da Demir ile bu tarafa geliyordu.

- Bana alt üst pijama getir.

- Tamam abi.

Berfin kapıyı çalıp içeri geçti. Bende odanın kapısının önünde beklemeye başladım.