Sıradan Kız

Bölüm 40

Bölüme geçmeden önce,Mert'in nerede olduğunu merak eden okuyucularım var.Ben de şöyle bir şey yapmaya karar verdim:Mert'in nerede olduğu ortaya çıkmadan önce Mert'in nerede olduğunu doğru tahmin edebilen olursa o kişiye  hem Sıradan Kız'dan hem de Orijinal Bir Wattpad Hikâyesi'nden bölüm ithaf edeceğim.Biliyorum,bölüm ithaf etmek o kadar büyük bir şey değil.Ben de isterdim ödül olarak Iphone veya araba vermeyi ama elden gelen bu :) Tahminlerinizi yorumlara yazarsanız sevinirim.

Babamın:

-Kızım "Çık git!" ne demek?İnsan müstakbel eşiyle böyle mi konuşur?  Demesiyle gözlerim faltaşı gibi açıldı.

Ne?

-Müstakbel eş mi?Baba sen ne diyorsun?

-Kızım hadi içeride konuşalım.

-Hayır. Dedim.

-Ne?

-Bu adam benim evime giremez baba.Bu adam dün beni taciz etti.

-Bahar,konuşmamız gereken şeyler var.Acil.Beni azıcık düşünüyorsan konuşmamız gerek. Dedi babam.

Ben ne diyeceğini biliyordum.Bu senaryoyu biliyordum.Hatta ilk bölümlerde de yazar aynı şeyi yazmaya çalışmıştı.Ama babam onu düşünüyorsam konuşmamız gerektiğini söylemişti.Bıkkınlıkla derin bir nefes aldım ve:

-Baba o zaman sen geç içeri.Ama bu gelmesin.

-Rica ederim,ben de konuşmayı dinleyeyim.Sonuçta beni de ilgilendiriyor. Dedi şu patron olacak herif.

-Kızım Yağız Bey haklı.

-O benim evime giremez!O zaman ne söyleyeceksen burada söyle baba. Dedim.

Derken içeriden annem geldi ve:

-Aaa,kızım baban gelmiş niye kapıda bekletiyorsun?Aaa,Yağız Bey!

Ben ne olduğunu anlayamadan annem:

-Buyrun,içeri buyrun. Diyerek onları içeri aldı.

Babam içeri girerken bana:

-Kızım,azıcık beni düşünüyorsan söyleyeceklerimi dinle.

Ne söyleneceğini bile bile salondan içeri girdim.Anneme de çok kızgındım.Ben onu eve sokmam dediğim pislik herifi eve almıştı.

-Geç otur kızım. Dedi babam.

Ne söyleyeceğini bilerek oturdum.

-Kızım,benim belli bir süre öncesinde bir miktar borcum vardı.Kumar borcu. Adamlar peşimi bırakmıyordu ve ben bu borcu kapatabilmek için patronumdan borç istedim.Ama veremeyeceğini söyledi.Yağız Bey de o gün bizim patronla sözleşme imzalamak için bizim iş yerindeydi.Bir şekilde benim başımın belada olduğunu duydu.Ve bana borcum konusunda yardımcı olabileceğini söyledi.Ben de ondan borç aldım.

-Tüm bunlar ne ara gerçekleşti?

-Biz tanışmadan çok öncesinde. Dedi Yağız denen o herif.

-Bir süre sonra ona olan borcumu ödemem gerekiyordu.Ama ödeyebilecek durumda değildim.Utanarak ödeyemeyeceğimi söyledim.Yağız Bey de:"Madem borcunu ödeyemiyorsun.Kızını ver o zaman." dedi.

-Niye,o kadar mı yokluktaymış? Dedim.

-Yani anlayacağın,Yağız Bey ile evleneceksiniz.

-Ablam ne güne duruyor?O evlensin.Niye ben? Dedim.

Herkes bir duraksadı ve sonra babam:

-Çünkü böyle olması gerekiyor. Dedi.

Annem birden atıldı ve: