Oblivion Sea (La Grandeza Series #1)

Kabanata 3

Nilaga

Naging tahimik lang ang biyahe. Kaunting kalokohan ni Evan pero parang kahit papaano nasanay na lang ako na pilyo talaga siya.

Nang nakarating kami sa bahay nila ay inilibot ko agad ang aking tingin sa kabuoan ng bahay. It looks like an old house, mukhang matagal na siyang itinayo rito at hindi man kailan pina-renovate.

It was painted in white and the sum of its structure is wood pero mukhang may mga hollow blocks din for sure.

Tinanggal ko ang seat belt at bumaba na rin nang bumaba na siya. Dahan-dahan akong naglakad at mas nilibot ko pa ang tingin ko sa paligid. Abot ang farm namin dito sa bahay nila, at after ng ilang kilometro ay ang bahay na nila Mang Leto.

"You live near to Mang Leto's house?" saad ko kaya napalingon siya sa'kin.

He nodded. "Bakit?"

Umiling lang ako at sumunod na sa kaniya. I watch him while he unlocks the wooden double doors.

"Feel at home, magbibihis lang ako saglit. Hintayin mo ko riyan," seryoso niyang saad kaya tinanguan ko siya.

Muli nanaman akong nabuhayan ng kuryosidad sa aking kalooban. Sinilayan ko ang loob ng bahay niya, it's nice. The tiles are onyx, it is translucent. The walls are painted in white but some other walls are painted in gray.

His couch is gray, his carpet is black, his center table is black and a transparent glass is on top of it. Everything looks cozy and it gives me a vibe of another side of Evan.

It looks like he loves dark colors but his personality is bright as yellow. Napatingin ako sa kaniya nang nakita ko siyang pababa.

He's wearing again his gray tank top and a black shorts na abot hanggang hita niya. Magulo pa ang buhok niya, siguro'y dahil sa pagbibihis niya at sa pagmamadali na rin niya.

Sandali akong napatitig sa maamo niyang mukha pero sa tuwing tumitingin ako sa mga mata niya ay parang may sinasabi itong kung ano sa'kin pero hindi ko mawari kung ano ba 'yon.

"You're still standing there, sabi ko maupo ka muna." Napagtanto kong nanatili lang akong nakatayo rito malapit sa pinto.

"I'm sorry, natulala lang ako sa loob ng bahay mo." Ngumisi ako at lumapit sa kaniya.

Papasok na sana siya sa kusina pero tumigil siya para ngitian ako.

"Why, what do you think of my house?" seryoso niyang tanong.

"It's pretty cozy. Hindi ko alam na you can be bright as yellow but you design your home opposite from your personality," saad ko at bahagyang inilibot ulit ang tingin ko.

Tumango siya at ngumiti. "It means I can be cute as a baby but there will be a time that you will call me daddy..."

Para akong kinilabutan sa sinabi niya dahil sa tono ng kaniyang boses lalo na nang banggitin niya ang salitang 'daddy'. Ngumisi siya nang nakita ang reaksyon ko sa sinabi niya, because it's true that he's a daddy.

I shook my head to clear my thoughts at sumunod na sa kaniya sa loob ng kusina. Katulad ng mga kulay ng kaniyang sala ay ganoon din ang kulay ng kaniyang mga kagamitan sa kusina.

"Sit there and watch me cook..." ngumisi siya atsaka sinuot ang apron. His muscle is flexing as he move and I can't take my eyes of it.

"What will you cook then?" anang ko nang naka-upo na sa high chair.

Nang inilipat niya ang mga mata niya sa'kin ay para akong binaril sa tindig ng kaniyang mga mata. It was really sharp and captivating, his thick eyebrows makes him more attractive.