Oblivion Sea (La Grandeza Series #1)

Kabanata 28

Sino

"Felix, ano ba?" binawi ko ang kamay ko at sinamaan siya ng tingin.

Hindi nagbago ang kaniyang ekspresyon. He's still look sad... those eyes of him, tells a lot of story pero hindi ko alam kung magpapadala ba ako sa mga mata niya o hindi.

I once thought he was sincere pero sincere ba talaga siya? Totoo ba talaga lahat ng sinabi niya sa'kin no'ng nasa overlooking kami? Dapat ko ba siyang pagkatiwalaan?

"Please Reganne... please... I just want to talk, wala akong balak sa'yo na masama. I want to explain myself." Humugot ako ng malalim na hininga.

Naglakad ako papunta sa medyo kita kami ng tao at hindi siya umapila ro'n. I just want to ensure my safety incase man na may balak 'to sa'kin. We will be visible.

"Now, talk."

"Gusto ko lang sabihin na... I am not lying about my feelings or my intentions to you. Pumayag lang ako sa gusto ni Sabrina dahil naisip ko na isa 'yon opportunity para masabi ko sa'yo 'yung nararamdaman ko, I'm just so afraid that you will reject me. I agreed with her basta huwag ka niyang sasaktan, and tsaka ko lang din nalaman na plano niya palang sirain kayo ni Evan..."

"Bakit mo pa rin pinagpatuloy lahat?" tinaasan ko siya ng kilay.

"Kasi gusto ko na makita mo pa rin ako, dahil alam ko naman na kahit anong gawin ni Sabrina ay hindi naman niya kayo mapaghihiwalay ni Evan. I stopped talking to her no'ng nalaman ko 'yung ginawa niya sa'yo sa hallway, I was so mad and I also confronted her. She made you cry... "

Napakurap-kurap ako sa sinabi niya. I didn't know he cares too much for me. I didn't know that he's this sincere about his feelings for me. Ang akala ko ay parte rin 'yon ng mga plano nila ni Sabrina but maybe I was wrong...

"Please Reganne... let's still be friends. Kahit kaibigan na lang, please?" aniya at mas lumapit sa'kin.

Hindi ako makagalaw dahil sinusubukan ko pang i-process lahat ng sinabi niya. Pero I can see how desperate he is, kahit pagiging magkaibigan na lang ay papatulan na niya.

I sighed. "How can I trust you, Felix?" mas lalong nalukot ang kaniyang mukha sa sinabi ko.

Lumingon siya sa baba at bumibigat ang kaniyang paghinga.

"I don't know, Reganne... Gusto ko lang maging magkaibigan pa rin tayo, kahit kaibigan lang ay sapat na sa'kin." Hindi na siya makatingin sa'kin kaya inabot ko ang baba niya at iniangat 'yon.

Nagulat ako nang nakakita ako ng mga nagbabadyang luha sa kaniyang mga mata. He... is about to cry?

"Paano kung ayaw ko? Dahil nasira na ang tingin ko sa'yo?" mas lalong namuo ang mga luha sa kaniyang mga mata.

Nagpakawala siya ng malalim na paghinga. Binasa niya ang kaniyang labi atsaka dahan-dahan tumango.

He smiled bitterly. "It's okay Reganne, I just wish you to be happy with Evan... siguro nga, and we are not really meant for each other... kahit pagiging magkaibigan." Tumulo ang luha niya pero agad niya rin 'yun pinunasan.

He laughed but it was full of bitterness. Pinunasan niya pa ang mga tumulong luha atsaka umiling.

"Pasensya ka na sa'kin... at sinayang ko pa ang oras mo para rito..." he bit his lower lip trying not to cry.

Parang pinipiga ang puso ko na nakikita siyang tumatawa kahit gusto na niyang umiyak.

He smiled again pero punong-puno pa rin 'yon ng pait. "Galingan mo sa mga projects atsaka sa mga quizzes mo ah! Ingat ka rin palagi... sige una na ako, Reganne!" nag-wave siya sa'kin habang nakangiti.