18. Bölüm"Yıkılan Umutların Altında Kalan Ceset"
Bölüm şarkısı: Cihan Mürtezaoğlu - Bir Beyaz Örkide
Eğer bu bir ölümse, ölümden korkmamalı.
Onun güzel yüzünde, ölüm bile güzeldi."
▪️Francesco Petrarca
"Kızım uyan.""Bak baban sana Pankek yaptı! Çok seversin hadi kahvaltı hazır!"
"Hayır! Uyanmıycam! Annem gelmezse uyanmam!"
"Kızım babanı üzücek misin? Hadi uyan. Annende gelir hem?"
"Gelmeyecek! Geçende öyle dedin ama gelmedi."
"Ama eğer uyanmazsan ben çok üzülürüm. Hadi uyan benim küçük kızım."
Zihnimde asla pas tutmayan sesi çınlandı. Babam uyanmamı istiyordu.
Babam sonsuz bir uykuya dalmıştı ama benden uyanmamı istiyordu.
Uykusundan bana dokunmak istiyordu. O gökyüzüyse ben ona itaat eden bir buluttum.
Boynumda hissettiğim ağır bir sızı, bilincimin yerine geldiğine bir işaretti benim için.
Ne garip ve ne zor bir şeydi. Bilincinin yerine geldiğini, yaşamaya devam ettiği, ancak acıyı hissettiğinde anlıyorsun.
Sertçe yutkundum. Boğazım kuruduğu için yutkunmamala, boynumda tekrar bir sızı hissettim. Gözlerimi açmaya çalıştım, tekrardan uyanıp acı çekmeye.
Açtım, ama heryer karanlıktı.
Ellerimi halsiz bir şekilde haraketlendirmeye çalıştığımda, bir şey engel olmuştu bana.
Bir ip.
Büyük bir tedirginlikle etrafıma baktım, kimse yoktu. Nerdeydim ben? Yerimde çaresizce çırpınmaya başladım. "Kimse yok mu?" Sesim oldukça cılız çıkmıştı.
Ben kendi kendime cebelleşirken, tanıdık bir ses duydum. "Leyla? İyi misin?"
Gözlerimi dehşetle açtım. Bu nasıl olurdu?
"Edim?" Dedim kısık bir sesle. "Sen misin?"
Derken, etraftaki ürkütücü karanlık bir anda bir ışıkla dağıldı. Gözlerim, uzun bir süredir karanlığa sürgün edildiğinden, ışığı görünce sıkıca kapanarak ufak bir tepki verdi bu ani değişikliğe.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KARA DERMAN
Novela Juvenil"Ve artık ben, kendi avuçlarımda, kendi felaketimin izlerini taşıyordum." ♫ Soğuk bir Eylül gecesi, Babası nefret ettiği bu hayattan göçüp gitmesine rağmen onun varlığına inan o kızın, o gecede dikkatini çeken bir iz; bir leke. Tek bir iz, tek bir l...