27. Bölüm: "Kayan Yıldıza Takılan Kız"

411 42 175
                                    

Bu bölümü hikâyemizin başından beri yorumlarını bizden esirgemeyen, geçen bölümde de en çok yorum yapan kişi olarak, EmineNur928 'e ithaf ediyorum

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.


Bu bölümü hikâyemizin başından beri yorumlarını bizden esirgemeyen, geçen bölümde de en çok yorum yapan kişi olarak, EmineNur928 'e ithaf ediyorum. Seviliyorsun. ❤️

Mutlu günleriniz olsun!

Yorumlarda buluşalım. 📍

Şarkılar;

Florence, The Machine - Never Let Me Go
Alan Walker - Lily
Harun Kolçak, Gökhan Türkmen - Yanımda Kal
Ariana Grande - Dangerous Women

27. Bölüm: "Kayan Yıldıza Takılan Kız"

    Aslında insanı en çok acıtan şey; hayal kırıkları değil, yaşanması mümkünken yaşayamadığı mutluluktur

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

    Aslında insanı en çok acıtan şey; hayal kırıkları değil, yaşanması mümkünken yaşayamadığı mutluluktur.

    Kırgındım.

    Mutsuzdum.

    En çokta acıyordum.

    Konuşmak istediğim an dilimin ucu yalnızca zihnimde bir saatin akrebi dönen kelimeleri hissedip cayır cayır yanıyor, sustuğumdaysa kalbim bana ağır geliyor; onu taşımakta zorlanıyordum. Söylemek istediğim tüm sözcüklerimden vazgeçmiştim, hemde uzun bir zamandan beri. Zaten benim bugüne kadar sarfettiğim sözcükler kimseye etki vermemişti, kimse beni anlamamıştı. Kimse ne bana, ne de içimde beni yakan o kıza yardım edebilmişti. Bütün sözler yalandı, anlamsızdı. Tıpkı kalpler gibi.

Tik-tak.

Odanın en ucunda duran saat, bakışlarım üzerindeyken bir saniye daha ilerledi.

Tik-tak.

İçimde hissettiklerim beni biraz daha yaktı.

Tik-tak.

Babamdan, Zeynep'ten uzak bir saniye daha geçirdim.

Birkaç saat önce yağmaya başlayan yağmur, yerini doluya bırakmıştı bile. Havalar gittikçe soğuk olmaya başlarken sert ve hızlı dolu parçaları, batmaya başlayan, fakat bugün kendini asla belli etmeyen güneşin ışıklarıyla beraber odanın pencerelerine vuruyordu. Öyle sert çarpıyordu ki, bir an pencerenin kırılacağını sandım ama öyle olmadı. Pencere bile benden daha dayanıklıydı.

KARA DERMANHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin