Rains of Love (Celebrity Series #3)

Love 57

Chapter 57

Getting Marry

I felt so stiff the whole ride. Pasulyap-sulyap sa akin si Lucas kaya grabe ang hampas ng kaba sa dibdib ko. I clenched my hands in top of my legs to stop it from shaking while I maintained my eyes on the window.

I was so tensed. Kaya naman laking ginhawa ko nang sa wakas ay huminto ang sasakyan sa parking ng hotel. Nanatili ang tingin ko sa bintana dahil hindi ko kayang tumingin sa kanya.

"Uh..." I was about to click my seatbelt when I saw many camera men and media scattered in the entrance.

My eyes widen. Kumalabog ang dibdib ko. Parang gusto ko na lang manlumo at manatili sa kotse dahil ayaw ko ng lumabas. Natulala ako sa bintana, biglang napaisip ng malalim.

"Uh," I swallowed hard. "S-Sinong mauunang pumasok? Ako o ikaw?"

Hindi siya nagsalita kaya dahan-dahan ko siyang nilingon. My eyes bulged a bit when I saw him staring softly at me. Nanuyo ang lalamunan ko.

"O... ako na lang muna ang papasok? Tapos pagkalipas ng ilang minuto, ikaw naman?"

Media are roaming around. Kinakabahan ako para rito. Alam kong hindi pwede na ako ang makita ng media na kasama niya imbis na si Daisy.

"O..." I gave him another option again, kabadong-kabado pa rin. "P-Pwede rin na, uh, ikaw ang mauuna tapos susunod ako,"

He is watching me so close that I feel like I'm shaking so much. Nakita ko ang pagdaan ng matinding sakit at panghihina sa kanyang mga mata.

"Don't worry, uh, tatagalan ko ang pagsunod... para hindi tayo makita,"

I saw him closed his eyes tight. Ilang beses siyang napalunok bago dumilat at malungkot na tumingin sa akin.

"Why don't we go together?" his voice broke.

Nalaglag ang panga ko.

"Is it really disgusting to..." He bit his lower lip hardly. "... to be with me?"

My eyes widen. Bakit niya naman naisip 'yon? Pabor naman niya ang naiisip ko rito. Gusto niya bang iba ang isipin ni Daisy sa kanya dahil ako ang kasama niya ngayon?

"Hindi." Umiling ako.

"Then why can't we go together?"

"A-Ayos lang ba sa'yo?"

Natulala ako saglit. Naisip kong ayos lang naman siguro 'to. Hindi naman siguro mag-iisip ng masama si Daisy. And I'm sure just one explanation from Lucas, she will immediately soothed.

"Shaireen..." he voiced out huskily.

Napasinghap ako nang maramdamang inabot niya ang aking kamay. Nanginig agad iyon. He caressed it very softly.

"Baby, w-where have you been?" namamasag ang boses niya. "I've... I've been finding you so much,"

I feel an electrifying shiver down my spine. Mabilis kong nabawi ang kamay ko sa hawak niya.

He raised his eyes at me, his eyes looked so weak and hurt. Bumuntong-hininga siya at namumungay na tinitigan ako.

"I'm very sorry..." He whispered, sending tears in my eyes.

Nangilid ang luha ko. My chest hurt when he looked away before burying his face on his arm that's holding the steel wheel. Umawang ang bibig ko at napaiwas ng tingin sa kanya.

"Baby, I'm so sorry..." humina ng humina ang boses niya hanggang sa tuluyan ng natahimik.

Silence between us stretched. I bit my lower lip as my heart pumped painfully. Nanunubig ang mga mata ko. Hindi na ako nagsalita hanggang sa narinig ko siyang huminga nang malalim.