Hiraeth Play: Legend of Cantaga | TO BE PUBLISHED UNDER IMMAC

32 | The Night Festival (1)

Chapter 32

Ikatlong Persona

Tahimik na nagmasid si Castor sa grupong naglalakad palayo sa kanila. Ang mga mata niya'y nakatuon sa nag-iisang babae na kanilang kasama. Mahinhin ang bawat galaw nito at maiksi ang mga hakbang. Siya'y napapalibutan ng kanyang mga kasama habang sila ay naglalakad.

Sunod namang dumako ang kanyang mga mata sa likod ni Deus. He casually walked and secretly gazes at the maiden's face every second. Like he is watching her from afar, waiting for the right moment to get closer.

Bihira man mag salita ang dalawa ngunit iba ang kutob ni Castor. The gentleman is the proof how dangerous Elaria is, and the maiden on the other hand is extraordinary. He can feel unexplainable magic emitting from her body. He can't tell what is it... that makes him wonder, curious and catious.

Nanatiling blanko ang mukha ni Castor at salitang tiningnan ang dalawang tao na kanina niya pa minamanmanan. Mukha man siyang walang paki at 'di nakikisalo habang sila'y nag-uusap ay Tahimik siyang nakikinig sa kanilang mga sinasabi.

He can recall every word in every conversation that he's heard. All of it. Castor has an ability to remember everything that he heard. And because of his unpredictable ability, auditory dreams occur where he can only hear voices and conversations.

Malayo na ang distansya sa kanya ng grupo ni Flyn ngunit 'di niya pa rin inaalis ang kanyang paningin sa kanila. They can't believe that Elaria still exists, as far as they remember, a group of people sealed it ten years ago but they were wrong.

"Ano'ng kakainin natin mayang gabi?" Nakangiting sabi ni Owen, sumingit siya sa pagitan nila Eaton at Castor at inakbyan ang mga ito gamit ang matipuno niyang mga braso.

"Puro comida ya lang eh laman dikaw pansamiento!" Malakas na sabi ni Eaton dahilan upang sumimangot si Owen sa kaniya. Katulad ng dati ay pinagsabihan uli siya nitong pagkain lang ang laman ng kanyang kokote.
Samantala ay hindi nagbago ang blankong mukha ni Castor animo'y hindi siya mabibigatan sa braso ni Owen. Diretso lang ang tingin nito habang naglalakad sa kanilang harapan si Tobias.

"Ngiti ka naman diyan." Kunot noong sabi ni Owen ngunit hindi nagbago ang mukha ni Castor at hindi rin ito sumagot sa kaniya na tila walang narinig. Siningkitan ito ng mga mata ni Owen habang sila'y naglalakad.

Castor doesn't speak much. Sa kanilang lahat ay siya ang makikitang 'di nakikihalubilo sa iba't may sariling mundo. Magsasalita lang siya kung ika'y may tatanungin. At kung importante ang kanyang sasabihin.

"Ahay! Napatagal ang pag-uusap natin doon, ano? Ayaw kasing umamin noong isa! Bistado na nga, nagmamatigas pa!" singhal ni Owen.

Isang diretsong tingin ang natanggap ni Owen mula kay Castor dahilan upang matikom nito ang kanyang mga labi't matigilan sa pag-iling. Lumipat ang kanyang tingin kay Eaton at nakita niyang siningkitan siya nito ng mga mata.

"Mag-ingat ka sa mga salitang binibitawan mo. Masamang manghusga ng kapwa, lalo na't hindi natin alam ang buong istorya." Diretsong sabi ni Tobias habang nakatingin sa harapan at 'di man lang ito lumingon sa kanila. Napalunok si Owen at isa-isang tiningnan ang kanyang mga kasama.

"Tsk! Ang seryoso niyo naman!" Nagsalubong ang mga kilay ni Owen at nilihis ang kanyang atensyon sa harap. Lumiko sila't bumungad ang isang maluwang na lugar na kung saan puno ang paligid ng iba't-ibang mga kubo na nagsisilbing market stalls.