"မဆိုးပါဘူး .."
သူလုပ္ေပးတဲ့ ညစာကို စားရင္ ေမာ့ၾကည့္မိေတာ့
မ်က္နာကို ရံႈမဲ့ထားေလသည္
"မင္း မ်က္နာက ဘာျဖစ္ေနတာလဲ"
"............"
"ေျဖေလ!!!!"
ေအာ္မိေတာ့ သူ႔ကိုယ္ေလး တုန္တက္သြားသည္
"ဗိုက္..ဗိုက္ဆာလို႔"
"မစားနဲ႔"
"ဘာ!!!"
"ဟက္ ျပန္ေအာ္တယ္ေပါ့ေလ အင္း ၾကာပြတ္ရဲ႕ အရသာကို သိခ်င္ေနၿပီထင္တယ္"
"မ..မဟုတ္ပါဘူး"
အထစ္ထစ္အေငါ့ေငါ့ျဖင့္ ျပန္ေျဖလာသည္
"မရေတာ့ဘူး ေနာက္က်သြားၿပီ ေဟ့ ၾကာပြတ္ ယူခဲ့ၾကစမ္း"
"ဟုတ္ကဲ့"
က်ေနာ့္ လူတစ္ေယာက္က ၾကာပြတ္ သြားယူေတာ့
သူက တုန္ရီေနသည္ေလ
အစကတည္းက လာမစသင့္ခဲ့တာ
"ေဘာ့စ္ ရပါၿပီ"
"ေပး ငါကိုယ္တိုင္ ႐ိုက္မယ္"
က်ေနာ့္လူလက္ထဲက ၾကာပြတ္ကို ယူကာ စားပြဲခံုေပၚ႐ိုက္ခ်လိုက္သည္
~ျဖန္း...~
"ဟင့္"
"ဟက္ အခုမွ ေနာင္တရေနၿပီလား ဒါေပမဲ့လည္း
မွတ္သြားေအာင္ေတာ့ အျပစ္ေပးရမွာေပါ့ ခ်ဳပ္ထားလိုက္စမ္း!!!"
က်ေနာ့္ အမိန္႔ရသည္ႏွင့္ လူႏွစ္ေယာက္က သူ႔ကိုခ်ဳပ္ထားသည္
"မလုပ္ပါနဲ႔ ဟင့္ ဖန္ေလး မွားသြားပါတယ္ ေနာက္..ေနာက္ မလုပ္ေတာ့ပါဘူးေနာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္
ဖန္ေလး ေတာင္းပန္ပါတယ္ မွားသြားပါတယ္ ဟင့္
ခြင့္လႊတ္ေပးပါေနာ္"
ငိုယိုကာ ေတာင္းပန္လာသည္
ဖန္ေလး တဲ့လား
"ဟက္ နာမည္ေလးက ဖန္ေလးတဲ့လား အၾကမ္းပတမ္းလုပ္လိုက္တာနဲ႔ ပ်က္စီးသြားႏိုင္တဲ့ ဖန္ေလးေပါ့ေလ ဟင္း ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ငါက အဲ့လို ပ်က္စီးလြယ္တာေလးေတြ ကိုမွ ဖ်က္စီးပစ္ခ်င္တာ"
BẠN ĐANG ĐỌC
ၿငိဳးမ်က္ရယ္မေျပ 🎐Completed🎐
Fanfictionငါ့အမွား အတြက္ ငါလုပ္ခဲ့တာေတြအတြက္ မင္းကို ဘယ္လို ေတာင္းပန္ရေတာင္းပန္ရ မင္းခြင့္လႊတ္တဲ့ အထိ ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ ဒါက ငါမင္းကို အရမ္းခ်စ္မိသြားလို႔ luhan oh sehun မုန္းတယ္ က်ေနာ္ ခင္ဗ်ားကို အ...
