"က်ေနာ့္ကို အျပင္ေလးေတာ့ ထြက္ခြင့္ေပးပါလား ဘယ္မွ မထြက္ေျပးပါဘူး "
"မရဘူး "
"က်ေနာ္နဲ႔ သားခ်ည္းပဲ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ လူႀကီးလူေတြနဲ႔သြားရလဲျဖစ္ပါတယ္ "
"ဘယ္မွ မသြားရဘူး ကေလး ကိုယ္ မင္းကို အဆံုးရံႈးမခံႏိုင္တာ မင္း သိပါတယ္ "
"ဒါမဲ့ ေန႔တိုင္း အိမ္ထဲမွာပဲ ေနရတာၾကာေတာ့ မြန္းၾကပ္ လာလို႔ပါ "
"လိုခ်င္တာ ရိွရင္ ႀကိဳက္တာ ေျပာလို႔ရတယ္ ဒါမဲ့ အျပင္ထြက္ဖို႔ေတာ့ မေျပာပါနဲ႔ "
"..........."
"ကိုယ္ မင္း ထြက္သြားမွာကို မလိုခ်င္ဘူး "
"က်ေနာ္ ဘယ္မွ မထြက္သြားပါဘူး က်ေနာ့္မွာ ေနစရာဆို႔လို႔ လူႀကီး အိမ္ပဲ ရိွတာပါ ဘယ္မွ မသြားဘူးေလေနာ္ "
"ကိုယ္တို႔ ဒီကိစၥ မေျပာဘဲ ေနရေအာင္ ကေလး "
".........."
"ကိုယ္ company သြားေတာ့မယ္ အလုပ္ေတြ အရမ္း႐ႈပ္ေနလို႔ "
".........."
"ငိုမေနနဲ႔ေနာ္ ဝမ္းလည္း နည္းမေနနဲ႔ "
သူ႔ကို မွာၿပီး အခန္းျပင္ထြက္ရန္ျပင္လိုက္ခ်ိန္ ေနာက္ပါးစီက သူ႔အသံ သဲ့သဲ့
"က်ေနာ္က လူႀကီး company စီ လာခ်င္လို႔ပါ လူၾကီး အလုပ္႐ႈပ္ေနလို႔ လာဝိုင္းကူခ်င္လို႔ပါ "
သူ႔စကားေလးေၾကာင့္ သူ႔စီျပန္သြားလိုက္ကာ
"ေန႔လည္ က်ရင္ ကိုယ့္လူႏွစ္ေယာက္နဲ႔သားေလးကိုေခၚၿပီး လာခဲ့ "
သူက ေခါင္းေမာ့ၾကည့္လာကာ
"တကယ္ေျပာတာလား "
"အင္း "
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ "
"စကားနဲ႔ေတာ့ ဆပ္လို႔မရဘူး ညက်မွဆပ္ ဟုတ္ၿပီလား "
"😳😳 လူၾကီး ကလည္း "
~ရႊတ္ ~
ပါးေလးကိုနမ္းလိုက္ေတာ့ သူက ႐ွက္ေသြးျဖာေနသည္
YOU ARE READING
ၿငိဳးမ်က္ရယ္မေျပ 🎐Completed🎐
Fanfictionငါ့အမွား အတြက္ ငါလုပ္ခဲ့တာေတြအတြက္ မင္းကို ဘယ္လို ေတာင္းပန္ရေတာင္းပန္ရ မင္းခြင့္လႊတ္တဲ့ အထိ ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ ဒါက ငါမင္းကို အရမ္းခ်စ္မိသြားလို႔ luhan oh sehun မုန္းတယ္ က်ေနာ္ ခင္ဗ်ားကို အ...
