~ျဗဲ အီးးး ဟီးးး အူးးး ဝါးးး ~
"သားေလးက အခုထိ မအိပ္ေသးဘူးလား "
"ဟင့္အင္း "
"ေပး ငါသိပ္ေပးမယ္"
"ရတယ္ က်ေနာ့္ဘာသာ က်ေနာ္ သိပ္လိုက္မယ္ "
သူ႔စီက ကေလးကို လက္လွမ္းေတာ့သူက ေ႐ွာင္ဖယ္ကာ ထြက္သြားသည္
"xiao luhan ေခါင္းမမာစမ္းနဲ႔ ကေလးက အိပ္မွ မအိပ္တာ ၿပီးေတာ့ မင္းလည္း ထမင္း မစားရေသးဘူး မွတ္လား သြားစားခ်ည္ "
"ရတယ္ ကြၽတ္ ကြၽတ္ အိပ္ပါကြယ္ သားေလးရယ္ အို႔ အို႔ ကြၽတ္ အိပ္ပါကြယ္ "
~အီးးး ဟီးးး ျဗဲ ဝါးးး ဝါးးးး အီးးး ~
"ေပးစမ္းပါကြာ "
သူ႔လက္ထဲက ကေလးကို လုယူလိုက္ေတာ့
သူက ျပန္ယူရန္ျပင္ေနတာမို႔
"သြား ထမင္းသြားစား မင္းဗိုက္ဆာေနၿပီ"
"မစားဘူး ေပး က်ေနာ့္သားကို "
"xiao luhan မင္း ပင္ပန္းေနၿပီ ႐ုပ္ကိုၾကည့္စမ္း ျဖဴစုတ္စုတ္ျဖစ္ေနၿပီ ထမင္းလည္း မွန္ေအာင္ မစားဘူး "
"ရတယ္ က်ေနာ့္ဘာ က်ေနာ္ ျဖစ္ခ်င္တာ ျဖစ္ပါေစ"
"ရမလား ျဖစ္ခ်င္းတိုင္းျဖစ္လို႔ "
"..........."
"သားေလးအတြက္ မင္းက အားရိွေနရမယ္ေလ မင္းအခုလို အစားမမွန္ေတာ့ မင္းအတြက္ေရာ ကေလးအတြက္ေရာ ထိခိုက္မယ္ "
"........."
"သြား ထမင္း သြားစား "
"မသြားခ်င္ဘူး သားေလး ေဘးမွာ ပဲ ေနခ်င္တာ "
"အဲ့ဒါဆိုလည္း အေပၚကို လာပို႔ခိုင္းလိုက္ မစားလို႔ေတာ့ မရဘူး "
"ၿပီးေရာ "
သူက ေအာက္ထပ္ဆင္းသြားကာ တေအာင့္ေနေတာ့ ျပန္တက္လာသည္
YOU ARE READING
ၿငိဳးမ်က္ရယ္မေျပ 🎐Completed🎐
Fanfictionငါ့အမွား အတြက္ ငါလုပ္ခဲ့တာေတြအတြက္ မင္းကို ဘယ္လို ေတာင္းပန္ရေတာင္းပန္ရ မင္းခြင့္လႊတ္တဲ့ အထိ ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ ဒါက ငါမင္းကို အရမ္းခ်စ္မိသြားလို႔ luhan oh sehun မုန္းတယ္ က်ေနာ္ ခင္ဗ်ားကို အ...
