"အရမ္း မဖက္ထားနဲ႔ေလ က်ေနာ္ အသက္႐ွဴၾကပ္ေနၿပီဗ် "
"မသိဘူးကြာ ဖက္ထားခ်င္တာပဲ သိတယ္ "
"လူၾကီးေနာ္ က်ေနာ္ သည္းခံေနလို႔ ေရာင့္တက္ မေနနဲ႔ "
"ခ်စ္လို႔ေလကြာ ကေလးကို အရမ္းခ်စ္လို႔ ဖက္ထားမိတာပါ "
"ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ဗ်ာ လူၾကီး အရမ္းဖက္ထားေတာ့ က်ေနာ္ အသက္႐ွဴၾကပ္တယ္လို႔ "
"အင္းပါကြာ "
ဖက္ထားတဲ့ လက္ေတြကို ေျဖေလွ်ာ့ေပးလိုက္ေတာ့ သူက ဟိုဘက္ျခမ္းကို နည္းနည္းတိုးသြားသည္
"အရမ္း မတိုးနဲ႔ေလ ျပဳတ္က်မယ္ "
"အဲ့ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္ ဆိုဖာမွာပဲအိပ္မယ္လို႔ေျပာတာေပါ့ "
"ကုတင္က အႀကီးႀကီးပါကြာ "
တကယ္ေတာ့ ကုတင္က အႀကီးႀကီးပင္ ႏွစ္ေယာက္အိပ္ကုတင္ အရြယ္ႀကီး ပိုက္ဆံေတြ အမ်ားႀကီး ေပးရမွေတာ့ ဒီေလာက္ေကာင္းတာ ရၿပီေပါ့
"ကေလးကသာ ကိုယ့္အနား မကပ္တာ "
"မနက္ျဖန္ ေဆးရံု ဆင္းရၿပီေနာ္ "
"အင္း "
"ဒဏ္ရာက သက္သာေနၿပီလား "
"ေနာက္တစ္ပတ္ေလာက္ေနရင္ ေဆးရံုကို ျပန္လာၿပီး ခ်ဳပ္႐ိုးေျဖလို႔ရၿပီ "
"အိမ္ျပန္ရေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ ေပ်ာ္လား "
"ေပ်ာ္တာေပါ့ ကိုယ္က ေဆးရံုမွာ ေနရတာ မႀကိဳက္ဘူး "
"အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ က်ေနာ္ ေျပာစရာရွိတယ္ "
အျပင္ကိုေငးကာ ေျပာေနေသာေၾကာင့္ သူ႔ကိုၾကည့့္လိုက္မိသည္
"ဘာလဲ အခုေျပာလဲ ရတယ္ေလ "
"ဟင့္အင္း အိမ္ေရာက္လို႔ လူၾကီး သက္သာေနၿပီ ဆိုမွ ေျပာမယ္ "
"အရမ္း အေရးႀကီးတာလား "
"အင္း "
YOU ARE READING
ၿငိဳးမ်က္ရယ္မေျပ 🎐Completed🎐
Fanfictionငါ့အမွား အတြက္ ငါလုပ္ခဲ့တာေတြအတြက္ မင္းကို ဘယ္လို ေတာင္းပန္ရေတာင္းပန္ရ မင္းခြင့္လႊတ္တဲ့ အထိ ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ ဒါက ငါမင္းကို အရမ္းခ်စ္မိသြားလို႔ luhan oh sehun မုန္းတယ္ က်ေနာ္ ခင္ဗ်ားကို အ...
