"လူႀကီး "
တံခါးဝက အသံေလးေၾကာင့္ ၾကည့္မိေတာ့ သားေလးကို လက္က ဆြဲကာ ရံုးခန္းထဲ ဝင္လာေလေသာသူ ႏွစ္ေယာက္လံုးမွာလည္း အေႏြးအက်ႌထူထူကေတြၾကား နစ္ျမဳပ္ေနေတာ့သည္
"ကေလး "
"ေန႔လည္စာ မစားေသးဘူးလား "
"ကေလး လာပို႔မယ္ထင္ေနလို႔ မစားထားဘူး "
"တကယ္လို႔ က်ေနာ္သာ မလာရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ၿပီးေတာ့ က်န္းမာေရး ထိခိုက္ဦးမယ္ အစားကို အခ်ိန္မွန္ မစားဘူး "
ေရာက္ထဲက ပြစိပြစိေျပာကာ က်ေနာ္ စားဖို႔အတြက္
ေန႔လည္သာ ျပင္ေပးေနေသာ သူ႔အနားသြားထိုင္မိသည္
"မေမာဘူးလားကြာ "
သားေလးကို ေကာက္ခ်ီလိုက္ကာ ေမႊးၾကဴလိုက္ၿပီးေျပာလိုက္ေတာ့ သူက ဆတ္ခနဲ လွည့္ၾကည့္လာကာ
"ဘာလဲ က်ေနာ္ စကားေျပာေနတာ မႀကိဳက္ဘူးလား ဟုတ္လား မႀကိဳက္ရင္လည္း ရတယ္ေနာ္ က်ေနာ္တို႔ သားအဖျပန္ေတာ့မယ္ သူမ်ားကေစတနာ နဲ႔သူ႔က်န္းမာေရးအတြက္ ေျပာေနတဲ့ဟာကို အျပစ္တင္ခ်င္ေနတာ "
ျပန္သိမ္းေနၿပီျဖစ္တဲ့ သူ႔လက္ေလးကို ကိုင္လိုက္ကာ
ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ ဖိကပ္လိုက္ၿပီး
"မဟုတ္ရပါဘူးကြာ ကိုယ္က တကယ္ ကေလးေမာေနမွာစိုးလို႔ပါ "
"မေမာပါဘူး က်ေနာ္က ဒီလို လုပ္ေပးေနရတာကို ေပ်ာ္ေနတာ "
"အဲ့ဒါဆိုလည္း ကေလး သေဘာပါဗ်ာ "
"အင့္ အခ်ိန္လြန္မယ္ ေန႔လည္စာစားေတာ့ "
ထမင္းပန္းကန္ေလး ထိုးေပးလာကာ ဟင္းေတြအစံု ေဘးကေနထည့္ေပးေနေသာေၾကာင့္ ပီတိ ျဖစ္ရျပန္သည္
"အရမ္း ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာပဲ ကေလးရယ္ "
"အဲ့ဒါဆို အေတြးေရးမႉးအေဒၚႀကီးနဲ႔ ကင္းကင္း႐ွင္း႐ွင္းေနေလ "
YOU ARE READING
ၿငိဳးမ်က္ရယ္မေျပ 🎐Completed🎐
Fanfictionငါ့အမွား အတြက္ ငါလုပ္ခဲ့တာေတြအတြက္ မင္းကို ဘယ္လို ေတာင္းပန္ရေတာင္းပန္ရ မင္းခြင့္လႊတ္တဲ့ အထိ ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ ဒါက ငါမင္းကို အရမ္းခ်စ္မိသြားလို႔ luhan oh sehun မုန္းတယ္ က်ေနာ္ ခင္ဗ်ားကို အ...
