"lu ေလး ေနရတာ အဆင္ေျပရဲ႕လား "
ေခါင္းညိမ့္ျပမိသည္
ကံတရားပါပဲေလ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ေနရမဲ့ ကံမွ က်ေနာ့္မွာမရိွဘဲ
မိဘအရင္းေတြက်ေတာ့မရိွ
ေမြးစားမိဘေတြက်ေတာ့လည္း အသတ္ခံရ
ေနာက္ေတာ့လည္း သူမ်ားအိမ္မွာ အေစခံ လုပ္ရ
ၿပီးေတာ့ မတရားအၾကံခံရတယ္
ေနာက္ေတာ့ ဗိုက္ႀကီးတယ္
ကေလးရလို႔ ဝမ္းသာရမလားမွတ္တယ္ ကေလးကပ်က္က်ျပန္ေရာ
မၾကင္နာတတ္တဲ့ေယာက်ာ္းက ႏွစ္သိမ့္ေပးမလားမွတ္တယ္ သူက ႏိွပ္စက္တယ္
အခုေတာ့ စကားမေျပာႏိုင္ေတာ့ဘူးတဲ့ဘဝပါပဲေလ
"ျမန္ျမန္ ေနကာင္းေတာ့ "
သူ႔အသံၾကားလိုက္ရတာမို႔
တံခါးဝကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္သည္
"မင္း ေနမေကာင္းေတာ့ ေဆးရံုစရိတ္ေတြေပးေနရတာ ေတာ္ေတာ္ မ်ားေနၿပီ"
*သိပါတယ္ အဲ့ေလာက္ႀကီးလည္း ေျပာစရာမလိုပါဘူး*
စားပြဲေပၚက စာရြက္ေလးနဲ႔ ခဲတံေလးယူကာ
စာေလးေရးေပးရသည္•က်ေနာ္ ဒီေန႔ပဲ ေဆးရံု ဆင္းမယ္•
သူက က်ေနာ့္ကိုျပန္ၾကည့္ကာ
"ေသခ်ာလို႔လား ငါေျပာလို႔ဆိုၿပီး မခံႏိုင္ျဖစ္ၿပီး
ဆင္းမယ္ မၾကံနဲ႔ေနာ္ ေနာက္မွ ျပန္ဖ်ားၿပီး ပိုက္ဆံပိုကုန္မယ္"•ေသခ်ာပါတယ္ က်ေနာ္ ေနေကာင္းေနၿပီ•
"ၿပီးေရာေလ ေဒၚေလး kim ဒီေန႔ပဲ ေဆးရံုက ဆင္းဖို႔ ျပင္လိုက္ပါ"
"ဟုတ္ကဲ့ သခင္ေလး "
ေဒၚေလး kim က သိမ္းစရာရိွတာေတြ သိမ္းဆည္းေနသည္
က်ေနာ္ကေတာ့ ကုတင္ေပၚက ဆင္းၿပီး ေဆးရံုုျပတင္းေပါက္ကေန ေလာကႀကီး ကိုၾကည့္ေနမိသည္
STAI LEGGENDO
ၿငိဳးမ်က္ရယ္မေျပ 🎐Completed🎐
Fanfictionငါ့အမွား အတြက္ ငါလုပ္ခဲ့တာေတြအတြက္ မင္းကို ဘယ္လို ေတာင္းပန္ရေတာင္းပန္ရ မင္းခြင့္လႊတ္တဲ့ အထိ ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ ဒါက ငါမင္းကို အရမ္းခ်စ္မိသြားလို႔ luhan oh sehun မုန္းတယ္ က်ေနာ္ ခင္ဗ်ားကို အ...