"သခင္ေလး "
"ေျပာပါ ေဒၚႀကီး kim "
"ဟို luhan ေလးနဲ႔ တစ္ခုခုမ်ား ျဖစ္ခဲ့ၾကလား ဟင္"
သူမ အေမးေၾကာင့္ ေခါင္းေမာ့ကာၾကည့္လိုက္သည္
"ဘာလို႔ေမးတာလဲ ? "
"ညက သခင္ေလး အခန္းထဲက သူ႔ရဲ႕ အသံသဲ့သဲ့ကို ၾကားလိုက္ရတယ္ ဒါမဲ့ ရန္ျဖစ္တယ္ပဲ ထင္ၿပီး ေဒၚေလးလည္း မဝင္လာခဲ့တာ ဒါမဲ့ ကေလးက ဒီမနက္ အခန္းထဲက ျပန္လာေတာ့ တကိုယ္လံုးကို စုတ္ျပတ္သတ္ေနေအာင္ အကိုက္ခံထားရတယ္ ၿပီးေတာ့ ကေလးကေသြးေတြလည္းထြက္ေနတယ္ ေနာက္ၿပီး တမနက္လံုး သခင္ေလးသြားၿပီးထဲက ငိုေနတာ သနားပါတယ္ကြယ္
အခုေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္ေနပါၿပီ ဒါမဲ့လည္း ဖ်ားေနေသးတယ္ အဲ့ဒါ သခင္ေလးနဲ႔မ်ား တစ္ခုခု ျဖစ္ခဲ့ၾကလားလို႔ပါ"
"ဟုတ္တယ္ ညက က်ေနာ္ မူးမူးန႔ဲ ျဖစ္သြားတာ"
"........"
"အခု သူ ဘယ္လိုေနေသးလဲ ?"
"ဖ်ားေနတယ္ သနားပါတယ္ကြယ္ သူ႔မိဘေတြကို ပဲ တမ္းတေနတာ"
"ဆရာ၀န္ ေခၚေပးလိုက္ "
"ဟုတ္ "
"သြားေတာ့ က်ေနာ္ အလုပ္လုပ္ေနတယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ "
အေဒၚႀကီး ထြက္သြားမွ အလုပ္ထဲ အာရံု ျပန္စိုက္လိုက္သည္
ဒါမဲ့လည္း စိတ္ထဲကို သူက ဝင္ဝင္လာေသာေၾကာင့္
အလုပ္က ဆက္လုပ္လို႔မရေတာ့
"က်စ္ "
ထိုင္ခံုကေန ထကာ သူ႔ရိွတဲ့ အခန္းစီ ေရာက္လာကာ ၾကည့္မိသည္
အိပ္ယာေပၚ၌ ျဖဴေဖ်ာ့စြာ လဲေလ်ာင္းေနသည္
တကိုယ္လံုးတြင္လည္း ေဒၚႀကီး kim ေျပာသြားသလို ရစရာမရိွ
က်စ္ ညက ဘယ္လိုလုပ္ စိတ္ေတြလြတ္ထြက္သြားလဲ မသိ
YOU ARE READING
ၿငိဳးမ်က္ရယ္မေျပ 🎐Completed🎐
Fanfictionငါ့အမွား အတြက္ ငါလုပ္ခဲ့တာေတြအတြက္ မင္းကို ဘယ္လို ေတာင္းပန္ရေတာင္းပန္ရ မင္းခြင့္လႊတ္တဲ့ အထိ ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ ဒါက ငါမင္းကို အရမ္းခ်စ္မိသြားလို႔ luhan oh sehun မုန္းတယ္ က်ေနာ္ ခင္ဗ်ားကို အ...
