Ch 🎐68🎐

3.1K 206 8
                                    

"ကံ​ေကာင္​းလို႔ ႏွလံုး ကို မထိခိုက္​သြားဘူး "

ဆို​ေသာ  ဆရာဝန္​ရဲ႕စကား​ေၾကာင္​့ စိတ္​ခ်သြားရၿပီျဖစ္​​ေသာ္​လည္​း  အခုထိ မႏိုးထလာ​ေသး​ေသာသူ 

​ေမ့​ေမ်ာ​ေနတာ  ၁  ပတ္​ရိွၿပီ

သူဘယ္​​ေတာ့မ်ား  ႏိုးလာမလဲဆိုၿပီး ​ေန႔​ေရာည​ေရာ ​ေဆးရံုမွာပဲ ​ေနၿပီး  သူ႔​ေဘးမွာ အ​ေဖာ္​ျပဳ​ေပး​ေန​ေသာ​ေၾကာင္​့ သား​ေလးကို​ေတာင္​ ဂ႐ုမစိုက္​ႏိုင္​

chanyeol က  က်​ေနာ္​တို႔ အိမ္​မွာ​ေနကာ သား​ေလးကို အ​ေဖာ္​ျပဳ​ေပး​ေနလို႔ ​ေတာ္​​ေသးတာ​ေပါ့

"အိမ္​ျပန္​ၿပီး နားပါဦးလား lu ​ေလးရယ္​ သားပါ အိပ္​ယာထဲလဲသြားဦးမယ္​ "

"ဟင္​့အင္​း သူမထလာ​ေသးရင္​ က်​ေနာ္​လည္​း မနားဘူး "

"ဟင္​း  သခင္​​ေလး သတိမရခင္​ သား​ေလးလဲသြားမွာစိုးတယ္​ "

"ရပါတယ္​ ​ေဒၚ​ေလး kim ျပန္​​ေတာ့​ေလ က်​ေနာ္​ တစ္​​ေယာက္​ပဲ လူႀကီးကို ​ေစာင္​့​ေပးလိုက္​မယ္​ "

"​ေဒၚ​ေလးပါ အ​ေဖာ္​ျပဳ​​ေပးပါ့မယ္​ "

"ဟင့္အင္​း အိမ္​ျပန္​လိုက္​ပါ သား​ေလးကို  က်​ေနာ္​့
အစား ​​ေဒၚ​ေလးက ​ဂ႐ုစိုက္​​ေပးဖို႔လိုတယ္​ "

"ဟင္​း ​ေအးပါကြယ္​ ​ဒါဆို ​ေဒၚ​ေလး သြား​ေတာ့မယ္​"

"ဟုတ္​ကဲ့" 

​ေပ​ေတကာ ​ေနၿပီး သူ႔အနားပဲဆက္​လက္​တည္​ရိွ​ေန​ေပးသည္​

"​ေက်းဇူးျပဳၿပီး ထလာပါ​ေတာ့​ဗ်ာ "

"လူၾကီးပဲ က်​ေနာ္​ ငိုတာ မလိုခ်င္​ဘူးဆို ခု က်​ေနာ္​ ငို​ေနၿပီ​ေလ ထၿပီး​ေတာ့ က်​ေနာ္​့မ်က္​ရည္​​ေတြ သုတ္​​ေပးပါ​ေတာ့လား  "

"က်​ေနာ္​ လူၾကီးကို အရမ္​းလြမ္​း​ေနၿပီ"

"​ျမန္​ျမန္​ ထလာၿပီး​ေတာ့ က်​ေနာ္​့ကို ဖက္​ထားပါ​ေရာ့လား  လူဆိုးႀကီးရဲ႕ "

"အီး ဟီး မ​ေကာင္​းတဲ့လူႀကီး ဟင္​့ သူ႔​ေၾကာင္​့ သူမ်ား ငို​ေနရတာကို အီး ဟီး ထၿပီး မ​ေခ်ာ့ဘူး "

ၿငိဳးမ်က္​ရယ္​မ​ေျပ 🎐Completed🎐Место, где живут истории. Откройте их для себя