~အင္း......~
"အ..."
ႏိုးထလာကာ ထထိုင္လိုက္ၿပီးမွ နာက်င္ေနေသာ
ေျခေထာက္ေၾကာင့္ ေျခေထာက္ကို မ်က္ရည္ေလး
ဝဲကာ ကိုင္ထားမိသည္
ေစာင္ေလးလွန္ကာၾကည့္မိေတာ့ ပတ္တီးအေဖြးသားျဖင့္ သူ႔ေျခေထာက္မဟုတ္လို႔ သူမ်ား
ေျခေထာက္ကို မညႇာမတာ ႐ိုက္တာ
"မေကာင္းတဲ့လူႀကီး လူယုတ္မာႀကီး မေကာင္းဆိုး၀ါးႀကီး မုန္းတယ္ မုန္းတယ္ လူႀကီးကို မုန္းတယ္"
"ေျပာလို႔ၿပီးၿပီလား?"
"အိ"
ႀကိမ္ဆဲေနတုန္းၾကားလိုက္ရေသာ သူ႔အသံႀကီးေၾကာင့္ လန္႔ဖ်န္႔သြားရကာ ဂုတ္ေလးပင္ ပုဝင္သြားရသည္
"ဟို..ဟို..လူႀကီး.ကိုေျပာေနတာ.မဟုတ္ပါဘူး"
"ငါကလည္း ဂ႐ုမစိုက္ပါဘူး "
".........."
"ႏိုးေနရင္လည္း ထေတာ့ေလ ဘာလဲ ၾကပြတ္စာ မိခ်င္လို႔လား"
"မ..မဟုတ္ပါဘူး "
ၾကာပြတ္ ဆိုတဲ့ အသံၾကားတာနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္ေနပါၿပီ
"ဒါဆိုလည္း ဘာလုပ္ေနတာလဲ ထေလ အိပ္ရာေပၚမွာ ဇိမ္ခံေနတာလား"
"မဟုတ္ပါဘူး ထပါ့မယ္"
သူ႔ကို ေၾကာက္ရေသာေၾကာင့္ ကုတင္ေပၚက ေျဖးေျဖး ခ်င္းဆင္းခဲ့ရသည္
ဒါမဲ့လည္း ႐ိုက္ခ်ိဳးခံထားရေသာ ေျခႏွစ္ဖက္ေၾကာင့္
ကုတင္ေအာက္ ပံုရက္ေလး လဲက်သြားရသည္
"သားေလး lu ...."
က်ေနာ့္စီ လာထူရန္ျပင္တဲ့ ေဒၚေလး kim ကို
သူက လက္ျဖင့္တားထားသည္
"မထူေပးနဲ႔ သူလုပ္တဲ့ အျပစ္ သူျပန္ခံရတာ မသနားနဲ႔"
"ဒါမဲ့ကြယ္ ကေလးက. ေျခေထာက္ နာေနတာေလ"
"ထားလိုက္ ေဒၚႀကီးပါ ၾကာပြတ္စာ မိခ်င္လို႔လား"
"မဟုတ္ပါဘူး ကြယ္"
YOU ARE READING
ၿငိဳးမ်က္ရယ္မေျပ 🎐Completed🎐
Fanfictionငါ့အမွား အတြက္ ငါလုပ္ခဲ့တာေတြအတြက္ မင္းကို ဘယ္လို ေတာင္းပန္ရေတာင္းပန္ရ မင္းခြင့္လႊတ္တဲ့ အထိ ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ ဒါက ငါမင္းကို အရမ္းခ်စ္မိသြားလို႔ luhan oh sehun မုန္းတယ္ က်ေနာ္ ခင္ဗ်ားကို အ...
