"ဟားးးး"
စိတ္ေက်နပ္မႈ အထြတ္အထိပ္ ေရာက္သြားကာ သူ႔ကိုယ္ထဲကို က်ေနာ့္ရဲ့အရည္ေတြထည့္လိုက္ၿပီး
မထုတ္ေသးဘဲ တေအာင့္ ထည့္ထားမိသည္
ေနာက္မွ ဆတ္ခနဲ ဆြဲထုတ္လိုက္ကာ သူ႔ေဘးကို လွဲခ်လိုက္သည္
သူက တေျဖးေျဖး ထေနတာမို႔
"အဲ့ဒါ ဘာလုပ္မလို႔လဲ "
"............"
သူက ဘာမွျပန္မေျဖဘဲ ေျခရင္း၌ အပံုလိုက္ျပဳတ္က်ေနေသာ ေစာင္ကို လွမ္းေကာက္ကာ သူ႔ကိုယ္ေပၚ လႊားျခံဳလိုက္ၿပီး ဟိုဘက္ျခမ္းလွည့္ကာ အိပ္ရန္ျပင္ေနျပန္သည္
ကိုယ္လံုးေလးမွာ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္တုန္ေနတတ္သည္ ေသးေသးေလးျဖစ္ေနေအာင္ ေကြးထားေသာ တကယ္ သနားစရာေလးပင္
အေနာက္ကေန သူ႔ကိုယ္လံုးေလးကို ဖက္ရန္ျပင္လိုက္ေတာ့ သူ႔ဘက္ကထြက္လာသည့္စကားသံ
"ေတာ္ပါေတာ့ လူၾကီးရဲ႕ ဆႏၵေတြ ၿပီးၿပီဆိုရင္ က်ေနာ့္ကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနခြင့္ေပးပါေတာ့ "
တဲ့ေလ
"က်ေနာ္ ေအးေဆးအိပ္ပါရေစ "
"မဟုတ္ဘူးေလကြာ "
"ဟင့္ "
"အရမ္း နာေနတာလား "
"............."
သူ႔ေဘးပိုတိုးသြားလိုက္ကာ အေနာက္ကေနတင္းၾကပ္စြာဖက္ထားလိုက္သည္
"မင္းက ငါ့ကို ေဒါသထြက္ေအာင္ လုပ္တာကိုး "
"..........."
"ငါက မင္းကို က်န္းမာေရး ဂ႐ုစိုက္ေစခ်င္လို႔ အစားမွန္မွန္ စားေစခ်င္လို႔ "
"အဲ့ဒါနဲ႔ပဲ ဒီလိုလုပ္ရလား "
"စိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့လို႔ပါ အိပ္ေတာ့ "
😍**😍**😍**😍
"xiao luhan ေရာ ေဒၚေလး kim"
YOU ARE READING
ၿငိဳးမ်က္ရယ္မေျပ 🎐Completed🎐
Fanfictionငါ့အမွား အတြက္ ငါလုပ္ခဲ့တာေတြအတြက္ မင္းကို ဘယ္လို ေတာင္းပန္ရေတာင္းပန္ရ မင္းခြင့္လႊတ္တဲ့ အထိ ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ ဒါက ငါမင္းကို အရမ္းခ်စ္မိသြားလို႔ luhan oh sehun မုန္းတယ္ က်ေနာ္ ခင္ဗ်ားကို အ...
