"lu ေလး သား "
"ဟင္ ? မားမား "
မားမား အသံၾကားေနရတာမို႔ ေဘးဘီကိုေဝ့ဝဲၾကည့္
မိေတာ့ ဘာမွ်မရိွျမက္ခင္းျပင္ က်ယ္ႀကီးသာ
"မားမား !!! ပါးပါး!!! "
"သားေလး!! "
အလင္းေရာင္ေတြ ထိုးေနသည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မ်က္စိကိုအနည္းငယ္လက္ျဖင့္ကာထားလိုက္သည္
"lulu သားေလး "
"ဟင္ ? "
လက္ေတြဖယ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တကယ့္ပါးပါးနဲ႔ မားမားပင္
"ဟင့္ ပါးပါး မားမား "
မ်က္ရည္ေတြက်ကာ ပါးနဲ႔မားကိုတင္းၾကပ္စြာေပြ႔ဖက္ထားလိုက္သည္
"ပါးပါးတို႔ သားစီ ျပန္လာတယ္ေပါ့ေနာ္ "
မားက မ်က္နာမေကာင္းစြာပင္
"မဟုတ္ဘူး သားေလး မားတို႔က ေသၿပီးေနၿပီေလ ျပန္လာလို႔မရေတာ့ဘူး "
"ဟင့္အင္း မဟုတ္ဘူး မားတို႔ျပန္လာေပးၾကပါ "
"သားေလးကို ပါးပါး ေျပာျပမယ္ "
"............"
"ပါးပါးတို႔ ဒီလို အတူေနခြင့္မရေတာ့တာ ဘယ္သူ႔ေၾကာင့္လဲ သားေလး ေမ့ေနၿပီလား "
"..........."
"oh sehun ဆိုတဲ့ လူေၾကာင့္ ပါးပါးတို႔ေဝးေနၾကရတာ သားေမ့ေနၿပီလား ပါးတို႔ ဒီလို ေသကြဲ ကြဲခဲ့ရတာ သူ႔ေၾကာင့္ "
"ဒါေပမဲ့...."
"သားေလး ပါးပါးတို႔အတြက္ လက္စားေခ်ေပးပါ "
"က်ေနာ္ မလုပ္ႏိုင္ဘူး သူ႔ကို ခ်စ္တယ္ "
"ဒါဆို မားတို႔ကေရာ သား သူ႔ေၾကာင့္ မားတို႔ ေသခဲ့ရတာေလ သူ႔ေၾကာင့္ သားေလးနဲ႔ မားတို႔ကြဲခဲ့ရတာေလ "
"..........."
"သူ႔လိုလူကို သားက ခ်စ္ေနတယ္ ဆိုေတာ့ မားတို႔ ေသဆံုးမႈအတြက္ ဒီအတိုင္းပဲ ထားလိုက္ေတာ့ မလို႔လား လက္စားမေခ်ေပးေတာ့ဘူးလား "
YOU ARE READING
ၿငိဳးမ်က္ရယ္မေျပ 🎐Completed🎐
Fanfictionငါ့အမွား အတြက္ ငါလုပ္ခဲ့တာေတြအတြက္ မင္းကို ဘယ္လို ေတာင္းပန္ရေတာင္းပန္ရ မင္းခြင့္လႊတ္တဲ့ အထိ ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ ဒါက ငါမင္းကို အရမ္းခ်စ္မိသြားလို႔ luhan oh sehun မုန္းတယ္ က်ေနာ္ ခင္ဗ်ားကို အ...