"xiao luhan ေရာ ေဒၚေလး kim "
"အဝတ္ေတြ ေနလွန္းေနပါတယ္ သခင္ေလး "
"ဒီ မနက္ ထမင္းစားေသးလား ? "
"မစားပါဘူး သခင္ေလး "
"မေကြၽးနဲ႔ "
"သခင္ေလး ရယ္ lu ေလး သနားပါတယ္ကြယ္ သူလည္း ကိုယ္ဝန္ တစ္ခုလံုး ပ်က္က်သြားတာဆိုေတာ့ အားအရမ္းနည္းေနမွာ "
"ထားလိုက္ မေကြၽးနဲ႔ ကိုယ့္ကေလးကိုေတာင္ တန္ဖိုးမ ထားတတ္တဲ့ေကာင္"
"သခင္ေလးရယ္ "
"က်ေနာ္ company သြားေတာ့မယ္ သူ႔ကို ဘာမွမေကြၽးနဲ႔ေနာ္ "
"ေအးပါကြယ္ "
ေဒၚေလးကို မွာၿပီး အျပင္ထြက္လာကာ သူရိွေနတဲ့ ေနရာကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္မိသည္
မ်က္နာ တစ္ခုလံုး ျဖဴစုတ္ေနကာ အေကာင္ေလးကလည္း ေသးေသးညႇပ္ညႇပ္ေလးပဲရိွေတာ့သည္
ေလတိုက္ရင္ေတာင္ လြင့္ေတာ့မဲ့ ခႏၶာကိုယ္ေလးနဲ႔
နဂို ရဲေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြေတာင္ ျဖဴဖတ္ျဖဴေရာ္ျဖင့္
ေလေျပေလးေတြ တိုက္လိုက္တိုင္း
ဆံႏြယ္ေလးေတြမွာ ေလထဲ လြင့္ေနသည္ဝတ္ထားေသာ အက်ႌေလးမွာ အျဖဴေရာင္ေလးမို႔
တကိုယ္လံုး ေဖြးဥေနကာ မလင္းတလင္းထြက္ေနေသာ ေနေရာင္ေအာက္၌ လွခ်င္တိုင္းလွေနသည္ၾကည့္ေနတုန္းမွာပင္ ႐ုတ္တရက္ ၾကည့္လာေသာ သူေၾကာင့္ အၾကည့္ခ်င္း စံုမိသြားသည္
ဒါမဲ့လည္း သူ႔ဘက္က အရင္အၾကည့္ျပန္လႊဲကာ ေအာက္က အဝတ္ထည့္တဲ့ ဇလားေလးကို မၿပီး
အိမ္ထဲ ျပန္ဝင္သြားေသာေၾကာင့္ လက္သီးကို
တင္းေနေအာင္ ဆုပ္ကာ company သို႔
ထြက္လာခဲ့သည္မင္းက ဘယ္လိုေလးလဲ ကြာ ?
ဘာလို႔ မင္းကို ေငးၾကည့္ေနမိတာလဲ ?
YOU ARE READING
ၿငိဳးမ်က္ရယ္မေျပ 🎐Completed🎐
Fanfictionငါ့အမွား အတြက္ ငါလုပ္ခဲ့တာေတြအတြက္ မင္းကို ဘယ္လို ေတာင္းပန္ရေတာင္းပန္ရ မင္းခြင့္လႊတ္တဲ့ အထိ ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ ဒါက ငါမင္းကို အရမ္းခ်စ္မိသြားလို႔ luhan oh sehun မုန္းတယ္ က်ေနာ္ ခင္ဗ်ားကို အ...