အိတ္ထဲက စာရြက္စာတမ္းေတြ ထုတ္လိုက္ေတာ့
သူ႔မ်က္နာေလးကို ျမင္ေယာင္လာခဲ့ရသည္သူကိုယ္တိုင္ေရးေပးထားတဲ့ စာရြက္စာတမ္းေတြ
သားေလးေၾကာင့္ မင္ေတြေပကာပ်က္စီးသြားတဲ့ စာရြက္ေတြကို သူကိုယ္တိုင္ျပန္ေရးေပးထားတာ
က်ေနာ္တို႔ သားေလးေၾကာင့္ ရန္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ညက
.
.
.ညဘက္ တေရးႏိုလာေတာ့ ေဘးမွာသူမ်ားရိွေနမလားၾကည့္မိေတာ့ သူ႔ကို မေတြ႔ရ
ထ ထိုင္လိုက္ကာ
"ဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ "
ပါးစပ္ကပင္ ေရရြတ္မိကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဝင္ၾကည့္မိေတာ့ မေတြ႕
"က်စ္ "
စုပ္တစ္ခ်က္သပ္လိုက္ၿပီး အခန္းျပင္ထြက္ကာ သားအခန္းထဲရိွေနမလား သြားၾကည့္ေတာ့
သားကိုေရာ သူ႔ကိုေရာ မေတြ႔ဘူးရင္ထဲ၌ ေဗ်ာင္းဆန္သြားရသည္ သူက်ေနာ့္စီကထြက္သြားၿပီလား
မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး သူ မထြက္သြားေလာက္ပါဘူး
ေအာက္ထပ္ေျပးဆင္းခဲ့ကာ သူ႔ကို လိုက္႐ွာေနမိသည္
"xiao luhan မင္း ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ xiao luhan မင္း ထြက္လာခဲ့ေနာ္ "
တစ္အိမ္လံုး တိတ္ဆိတ္မႈသာ ႀကီးစိုးေနၿပီး က်ေနာ့္အသံ တစ္သံသာ ၾကားေနရသည္
"xiao luhan !!!! "
~အီး..ဟီး ငြား အီး..ဟီး ပါး..ပါး ဝါး..~
သား ေလး အသံ ဘယ္ကလည္း အသံကဘယ္ကလာေနတာလဲ
"တိတ္ပါသားရယ္ တိတ္ပါေနာ္ "
ေသခ်ာအာရံုစိုက္ကာနားေထာင္လိုက္မွ
စာၾကည့္ခန္းထဲက အသံစာၾကည့္ခန္းဘက္ အျမန္ေလွ်ာက္လာကာ တံခါးကိုဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သားကို အခင္းေလးေပၚခ်ကာ သိပ္ေနသည္
YOU ARE READING
ၿငိဳးမ်က္ရယ္မေျပ 🎐Completed🎐
Fanfictionငါ့အမွား အတြက္ ငါလုပ္ခဲ့တာေတြအတြက္ မင္းကို ဘယ္လို ေတာင္းပန္ရေတာင္းပန္ရ မင္းခြင့္လႊတ္တဲ့ အထိ ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ ဒါက ငါမင္းကို အရမ္းခ်စ္မိသြားလို႔ luhan oh sehun မုန္းတယ္ က်ေနာ္ ခင္ဗ်ားကို အ...