Love you 59 seconds (Myanmar translation)

Ch 12: Soup

[Zawgyi]

အခုလိုအေျခအေနမွာ ဝူဟန္ယင္းလံုးဝကို အကူညီမဲ့ေနသည္။ သူ႔အစားအေသာက္ကိုထုပ္ပိုးသည္အထိေစာင့္ၿပီး အျမန္အိတ္ဝယ္လိုက္သည္။ ထိုအိတ္နဲ႔ဆို သူအားလံုးကိုထၫ့္လို႔ရၿပီး အေပၚထပ္က သူ႔အေဆာင္ခန္းကိုျပန္လာကာ စားေလသည္။

ကေလးငယ္ေလး သူ႔ေပၚကိုေကာ္ကပ္ေနသလို ေနတာက ကိစၥမရိွ ... ဒါေပမယ့္ သူ႔ေဘးမွာရပ္ေနေသာ အၿမဲတမ္းမွင္ေသေသမ်က္ႏွာနဲ႔ ပေရာ္ပဆာရျွဖစ္ၿပီး သူ႔ရဲ့လႈပ္ရွားမႈမွန္သမ်ွေစာင့္ၾကၫ့္ေနေသာ ေက်ာင္းသူႏွစ္ေယာက္ကလည္းရိွေတာ့ ဝူဟန္ယင္းအတြက္ စိတ္ကေယာင္ေခ်ာက္ခ်ားျဖစ္ေစသည္။

ဒါ့ေၾကာင့္ သူ႔ေနလည္စာအိတ္ကို ယူကာ အျမန္ေျပးထြက္သြားခဲ့တယ္

အသက္တစ္ႀကိမ္မ်ွသာရႉၿပီး ေျခာက္ထပ္ကိုအေျပးတက္ခဲ့ကာ Mala tangေတြကို သူ႔ရဲ့ေန့လည္စာဗူးထဲ ေလာင္းထၫ့္လိုက္သည္။

အစားအစာအားလံုးက အခုေလးတင္ ျပင္ဆင္ၿပီးတာမို႔ ပူေနြးေနြးရိွေနတုန္းပင္ ... စားပြဲေပၚမွ စာအုပ္အပံုႀကီးႏွင့္ ျပန႔္ႀကဲေနေသာအမိႈက္စတို႔ကိုၾကၫ့္ကာ သူ႔ေန့လည္စာခ်ဖို႔ေနရာမရိွသည္ကို ဝူဟန္ယင္းေတြ ့လိုက္ရသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ သူစာအုပ္အထူတစ္အုပ္ကိုယူကာ သူ႔လက္ေတာ့ပ္ကီးဘုတ္ေပၚတြင္ ထားၿပီး သူ႔ေန့လည္စာအတြက္ ယာယီသံုးအခံအျဖစ္သံုးလိုက္သည္။

သူေမာက္စ္ကို ေရြ့လိုက္ေတာ့ စခရင္လင္းလာသည္။ ဇြန္းအျပၫ့္စားစရာေတြကို ပါးစပ္ထဲထၫ့္အၿပီး သူ႔စခရင္မွ မဲေမွာင္ေသာျမင္ကြင္းကို ေတြ ့လိုက္ရၿပီး ခဏတာ သူဘယ္လိုတုန႔္ျပန္ရမလဲ မသိေတာ့ေပ .....

သူျပန္စဉ္းစားၾကၫ့္ေတာ့ ဝူေဒါင္ေလးကို က်န႔္ေကာမွာငါးျမႇားထားခဲ့ကာ ေသခ်ာသည္။ ဒါေပမယ့္ သူဘာလို႔ဒီလ္ို‌ေနရာကို ေရာက္ေနတာလဲ?

ေတြေဝေနၿပီး သတိျပန္ကပ္ကာ အခုတည္ေနရာကို ေသေသခ်ာခ်ာၾကၫ့္လိုက္ေတာ့ ေျမေအာက္ကမာ႓(ငရဲ) ျဖစ္ေနသည္။

ဒါကေတာ့ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကသူ႔ကို ဟင္းခ်ိဳေသာက္ရေအာင္ ပို႔လိုက္တာေပါ့...!